Σήμερα τίποτα δε το θυμίζει..
Οι παλιές ελληνικές ταινίες είναι η σταθερή αξία στη διασκέδαση πολλών με πολλές ατάκες τους να είναι πιο επίκαιρες από ποτέ. Στο exploringgreece.tv κάνουμε ένα ταξίδι στα μέρη που γυρίστηκαν σκηνές και ολόκληρες ταινίες του παλιού ελληνικού κινηματογράφου. Μπορεί να είναι μέρη μακριά από την Αθήνα αλλά και σημεία δίπλα μας, ακόμη και στην Αττική. Όπως για παράδειγμα στην ταινία «Η κόρη μου η σοσιαλίστρια» (1966) με πρωταγωνίστρια την Αλίκη Βουγιουκλάκη, γνωρίζετε πού είναι το εργοστάσιο που έγιναν τα γυρίσματα και πώς είναι σήμερα; Πιθανόν όχι. Κι όμως είναι δίπλα στην Αθήνα και συγκεκριμένα στο Μεγάλο Πεύκο. Την ίδια στιγμή, οι φήμες για δεύτερο παιδί της Αλίκης Βουγιουκλάκη πληθαίνουν.
Η υπόθεση της παλιάς ελληνικής ταινίας
Η υπόθεση της παλιάς αγαπημένες ελληνικής ταινίας είναι λίγο πολύ γνωστή. Ο χήρος εργοστασιάρχης Αντώνης Δέλβης έχει μία μοναχοκόρη, τη Λίζα, που σπουδάζει στο Λονδίνο. Ο Δέλβης ονειρεύεται ότι η Λίζα θα τον αντικαταστήσει μια μέρα στη διεύθυνση του εργοστασίου του. Εκείνη, όμως, καταφθάνει από το Λονδίνο με εντελώς νέες και ανατρεπτικές ιδέες. Ετοιμάζεται να αναλάβει τη διεύθυνση του εργοστασίου σκοπεύοντας να κάνει πολλές καινοτομίες. Κυρίως ήθελε να χτυπήσει την αυταρχικότητα του πατέρα της. Οι προοδευτικές και σοσιαλιστικές ιδέες της, σχετικά με την απασχόληση, οδηγούν τη Λίζα σε σύγκρουση με τον πατέρα της και με την κοινωνικοπολιτική κατάσταση της εποχής.
Σε μια πορεία ειρήνης, όπου συμμετείχε παρά τη ρητή απαγόρευση του πατέρα της, η Λίζα γνωρίζει τον Γιώργο, ένα φανατικό φιλειρηνιστή νεαρό διαδηλωτή με τον οποίο διαπληκτίζεται από ένα λάθος με αποτέλεσμα να καταλήξουν αμφότεροι στο κρατητήριο. Στην αρχή η Λίζα δείχνει να τον περιφρονεί. Τελικά όμως τον ερωτεύεται αν και ο μαχητικός νεαρός είναι υπάλληλος του πατέρα της και δεν είναι και τόσο ευπρόσδεκτος από τα αφεντικά. Στο τέλος οι δυο τους παντρεύονται.
Το εργοστάσιο που έγιναν τα γυρίσματα της ταινίας «Η κόρη μου η σοσιαλίστρια»
Αυτό που δεν ξέρουν πολλοί είναι το πού βρίσκεται το εργοστάσιο που έγιναν τα γυρίσματα της ταινίας και πώς είναι αυτό σήμερα. Η Πειραϊκή – Πατραϊκή Βιομηχανία Βάμβακος Α.Ε., γνωστή σαν «Πειραϊκή-Πατραϊκή», ήταν η μεγαλύτερη κλωστοϋφαντουργική βιομηχανία κάποτε. Μια βιομηχανία βάμβακος και έτοιμων ενδυμάτων της Ελλάδος η οποία ιδρύθηκε το 1919 και λειτούργησε ως το 1996.
Ήταν το 1950 όταν η «Πειραϊκή-Πατραϊκή» κατασκεύασε στο Μεγάλο Πεύκο μεγάλη σύγχρονη εργοστασιακή μονάδα και ήταν το πρώτο εργοστάσιο που κτίστηκε στην Ελλάδα μεταπολεμικά. Πρόκειται για το εργοστάσιο που χρησιμοποιήθηκε στα γυρίσματα της ταινίας του Αλέκου Σακελλάριου, η Κόρη μου η Σοσιαλίστρια με την Αλίκη Βουγιουκλάκη και τον Δημήτρη Παπαμιχαήλ. Για τις ανάγκες της ταινίας, το εργοστάσιο της «Πειραϊκής-Πατραϊκής» μεταμορφώθηκε στο εργοστάσιο Υφασματέξ του Αντώνη Δέλβη δηλαδή του Λάμπρου Κωνσταντάρα. Και ποιος δε θυμάται τις σκηνές στην αυλή του εργοστασίου ακόμη και τις χορογραφίες.
Στην δεκαετία του 1970 η ελληνική βιομηχανία άρχιζε την μεγάλη πτώση της. Τελικά η «Πειραϊκή-Πατραϊκή» έκλεισε παραγωγικά το 1992 όπου απολύθηκε όλο της το προσωπικό. Αργότερα το εργοστάσιο λειτούργησε για μερικά χρόνια ως άλλη μονάδα παραγωγής.
Σήμερα τίποτα δε θυμίζει τις παλιές εποχές λειτουργίας του εργοστασίου αλλά μπορεί κανείς να συνδέσει στο μυαλό του τις εικόνες με διάφορες σκηνές της ταινίας.
Το τεpάστιο λάθος της Αλίκης που έκανε «φίρμα» την Μαρινέλλα – Η μεγάλη αποκάλυψη 55 χρόνια μετά
Ήταν αρχές του 1969 όταν κυκλοφόρησε το τραγούδι που έκανε φίρμα την ήδη γνωστή τότε Μαρινέλλα. Ο λόγος για το κομμάτι «Σταλιά, σταλιά» του Γιώργου Ζαμπέτα το οποίο σύμφωνα με τον δημιουργό απέρριψε η Αλίκη Βουγιουκλάκη.
Το τεpάστιο λάθος της Αλίκης
Η ίδια το μετάνιωνε μια ζωή βλέποντας την τεράστια επιτυχία που έκανε και την άψογη εκτέλεση της Μαρινέλλας.
Ο ίδιος ο μεγάλος μαέστρος είχε κάνει την αποκάλυψη στο στο βιβλίο της Ιωάννα Κλειάσιου «Γιώργος Ζαμπέτας – Βίος και πολιτεία».
«Μου είχε δώσει στίχους ο Διονύσης Τζεφρώνης και προσπαθούσα στο σπίτι να φτιάξω το τραγούδι “Σταλιά – Σταλιά”. Δε μπορούσα.
Είχα κάτι εισιτήρια φρη-ουάν και λέω να πάω να αλλάξω αέρα, να ηρεμήσω, να ξεχαστώ και φεύγω και πάω στο Λονδίνο.
Έφτασα στο Λονδίνο, μπήκα σε ένα ταξί για να με πάει στο ξενοδοχείο και στο δρόμο καθώς πηγαίναμε κάτι είχε το ταξί κι έκανε ένα θόρυβο:
Ντούπι – ντάπα, ντούπι νταπ, ντούπι – ντάπα, ντούπι νταπ…
Ακούγοντας αυτούς τους ήχους εγώ τρελαίνομαι. Βγάζω το μπουζούκι από τη θήκη και αρχίζω να συνοδεύω το θόρυβο που έκανε το αμάξι.
Αυτό ήταν! Το βρήκα το μοτίβο!
Βάζω τις φωνές και τα γέλια, “τι σου συμβαίνει”, μου λέει ο ταξιτζής, “νάθινγκ, νάθινγκ, γκόου, γκόου”, του λέω.
Φτάνω στο χοτέλι και με το που κάθομαι, στήνω και το μαγνητόφωνο -πάντα κουβάλαγα μαζί μου το μπουζούκι και το μαγνητόφωνο- και γράφω την εισαγωγή.
Μετά γράφω και το υπόλοιπο. Στο Λονδίνο, λοιπόν, έφτιαξα το ”Σταλιά – Σταλιά”. Εκεί γεννήθηκε. Το 1967.
Προτεινόμενο Άρθρο
Ο Κώστας Καραγιάννης κάνει ταινία για τη Βουγιουκλάκη, “Το κορίτσι του Λούνα Παρκ”. Θα έπαιζε και ο Παπαμιχαήλ.
Με φωνάζει ο Κώστας για να γράψω τραγούδια. Έχω γυρίσει από το Λονδίνο και κάθομαι στο στούντιο ΕΡΑ και γράφουμε για την Αλίκη.
Εκείνη τη μέρα είχε έρθει και η Μαρινέλλα, δεν ξέρω τι δουλειά είχε να κάνει, και καθόταν μέσα και άκουγε τι παίζαμε.
Έχουμε τελειώσει το τραγούδι, έχουμε γράψει τα όργανα και είναι μόνο να το τραγουδήσει η Αλίκη Βουγιουκλάκη.
Μπαίνοντας μέσα, “γεια σας”, λέει, “γεια σου Αλικάκι”, της λέω, “σου ‘χω εδώ ένα πράμα, μέλι. Το καλύτερο τραγούδι που έχω γράψει ποτέ μου”!
“Για να τ’ ακούσω”. Και της το παίζω. Και γυρνάει και τι μου λέει… Τι μου λέει…
“Αυτό θα το πω εγώ; Αυτό να το δώσεις να το πει ο Καζαντζίδης”!
Κόντεψε να μου πέσει κάτω το μπουζουκάκι μου… Μου έσπασε τον τσαμπουκά. Μου κόπηκε το αίμα. Έπαθα συγκοπή.
Μου έφυγαν τα νύχια, μου έφυγαν τα μάτια, μου έφυγαν τ’ αυτιά. Κοκάλωσα, κουφάθηκα, τρελάθηκα, συφιλιάστηκα. Δε μπόρεσα να πω, μια λέξη. Μια μικρή λεξούλα. Άγαλμα κανονικό.
Ο Κώστας Καραγιάννης έρχεται και μου λέει: “Εγώ κάνω κουμάντο. Κάνε συ τη δουλειά σου. Γράψε ό,τι γουστάρεις”. Και ήρθε το αίμα μου στη θέση του.
Στο μεταξύ, φεύγει η Βουγιουκλάκη, τελειώναμε κι εμείς, τα μαζεύαμε και έρχεται η Μαρινέλλα και μου λέει στ’ αυτί:
“Να το πω εγώ αυτό το τραγούδι;”
Επειδή την αγαπούσα, και επειδή είχαμε πολλά χρόνια παρτίδες μαζί, της λέω:
“Ό,τι γουστάρει η Κίτσα!” Το όνομά της το κανονικό είναι Κυριακή και τη λέγαμε Κίτσα.
“Πες το όπως θέλεις εσύ. Εγώ φεύγω. Πάω σπίτι να ξεκουραστώ, γιατί το βράδυ δουλεύω και όταν τελειώσετε πάρτε με τηλέφωνο να μου το βάλετε να το ακούσω κι εγώ. Καλή επιτυχία, γεια σας”.
Πήγα σπίτι. Δεν πέρασε πολλή ώρα, χτυπάει το τηλέφωνο και μου λέει “τελειώσαμε”.
Το ακούω και παγώνω. Πως το είχε τραγουδήσει έτσι… Πόσο γλυκά το είπε… Τι ψυχούλα που έβγαλε…
“Μπράβο ρε Μαρινέλλα”, της λέω. “Μπράβο”!
- ΕνημέρωσηΜαθεύτηκε όλη η αλήθεια για τον Μαζωνάκη – Για αυτό τον έκλεισαν στο ψυχιατρείο άρον άρον παραμονή Δεκαπενταύγουστου
- Ανακαλούνται πάνω από 200.000 ηλεκτρικές κουζίνες πασίγνωστης εταιρίας – 14 πυρκαγιές και 8 εγκαύματα σε καταναλωτές 16 Αυγούστου 2025 12:19
- Ο Άγıος που θα σε βοnθήσει σε ότι του ζnτήσεις
- ΕΚΤΟΣ ΕΛΕΓΧΟΥ Η ΦΩΤΙΑ: ΚΤΗΝΟΤΡΟΦΟΙ ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΟΥΝ ΤΑ ΖΩΑ ΤΟΥΣ – ΕΝΙΣΧΥΘΗΚΑΝ ΟΙ ΔΥΝΑΜΕΙΣ
