Προφήτης Ηλίας ο Θεσβίτης – Εορτάζει στις 20 Ιουλίου εκάστου έτους
† Π. ΑΘΑΝ. ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΥ (απομαγνητοφωνημένη ομιλία):
«Ως εδοξάσθης, Ηλία, εν τοις θαυμασίοις σου.και τις όμοιός σοι καυχάσθαι; ο εγείρας νεκρόν εκ θανάτου και εξ άδου εν λόγω Υψίστου. ο καταγαγών βασιλείς εις απώλειαν και δεδοξασμένους από κλίνης αυτών. ο ακούων εν Σινά ελεγμόν και εν Χωρήβ κρίματα εκδικήσεως. ο χρίων βασιλείς εις ανταπόδομα και προφήτας διαδόχους μετ’ αυτόν. ο αναληφθείς εν λαίλαπι πυρός εν άρματι ίππων πυρίνων. ο καταγραφείς εν ελεγμοίς εις καιρούς κοπάσαι οργήν προ θυμού, επιστρέψαι καρδίαν πατρός προς υιόν και καταστήσαι φυλάς Ιακώβ. Μακάριοι οι ιδόντες σε και οι εν αγαπήσει κεκοσμημένοι, και γαρ ημείς ζωή ζησόμεθα.»
(Σ. Σειρ.48,11) Ο προφήτης Ηλίας, ο μέγιστος των Προφητών.
Για τον προφήτη Ηλία έχουν γραφεί στην Παλαιά Διαθήκη πολλές σελίδες, που όλες είναι μεστές πολλής και βαθειάς θεολογίας. Το Καρμήλιον όρος, πάνω στο οποίο ο Προφήτης προσέφερε κατά θαυμαστό τρόπο τη θυσία του, όταν από τον ουρανό κατήλθε φωτιά και κατέκαψε τα σφάγια, το όρος Σινά, επί του οποίου είχε θεοπτεία ο μέγας Προφήτης, και το όρος Θαβώρ, πάνω στο οποίο εμφανίσθηκε μαζί με τον Κύριό μας ο Προφήτης, είναι οι τρεις μεγάλες κορυφές ορέων, που αναφέρονται στη δόξα τη δική του.
Ο προφήτης Ηλίας, αγαπητοί μου, είναι μία μεγάλη μορφή, μια πολύ μεγάλη μορφή της Παλαιάς Διαθήκης. Είναι ο μέγιστος των Προφητών είναι ανώτερος κι απ’ αυτόν τον προφήτη Ησαΐα τον μεγαλοφωνότατο. Και ενώ δεν έγραψε ο προφήτης Ηλίας ούτε μία λέξη, υπήρξε ο ίδιος μία μεγάλη προφητεία. Αυτό του το έργο, ο τρόπος με τον οποίο έζησε, ο τρόπος με τον οποίο έφυγε από την παρούσα ζωή αλλά και η εμφάνισή του στη Μεταμόρφωση του Χριστού δείχνουν ότι η μορφή αυτή είναι παμμέγιστη, είναι πελώρια! Ο διαχρονικός Προφήτης. Ο προφήτης Ηλίας είναι παρών, τόσο στον χώρο της Παλαιάς Διαθήκης, όσο και στον χώρο της Καινής Διαθήκης.
Βέβαια ό,τι να πει κανείς και ό,τι να αναλύσει, πάντα θα μένει στην περιφέρεια των πραγμάτων, γιατί, όπως σας εξήγησα, είναι μία απύθμενη σε ανάλυση προσωπικότητα ο άγιος του Θεού Προφήτης. Θα μείνουμε μόνο σ’ ένα μικρό περιστατικό της ζωής του, αλλά πολύ χαρακτηριστικό. Μάλιστα το περιστατικό αυτό μας δίνει ταυτόχρονα και μια άλλη εικόνα, μας δίνει έναν τύπο των εσχάτων ημερών.
Η επικαιρότητα του βιβλίου της Αποκαλύψεως. Όπως θα έχετε διαπιστώσει -πείτε από τα γεγονότα, πείτε από τον τρόπο που ζει ο κόσμος σήμερα, πείτε ότι πλησιάζουμε στα έσχατα, πείτε ό,τι θέλετε- στις μέρες μας το πολύ παραγνωρισμένο και παραγκωνισμένο και παραθεωρημένο βιβλίο της Αποκαλύψεως έρχεται στην επικαιρότητα, κι έτσι όλοι σήμερα ασχολούμαστε με το βιβλίο αυτό.
Το δυστύχημα είναι ότι το Ορθόδοξο πλήρωμα είναι ανέτοιμο να προσεγγίσει το βιβλίο αυτό, επειδή ακριβώς δεν του είναι οικείο. και δεν του είναι οικείο επειδή για ολόκληρους αιώνες, ιδίως στην Ανατολή, επικράτησε μια παρεξηγημένη εντύπωση, ότι το βιβλίο αυτό είναι σφραγισμένο με επτά σφραγίδες, δηλαδή ακατανόητο, ότι το βιβλίο αυτό είναι γεμάτο από προφητείες, που… μην τις πιάνεις… και ότι αν πιάσει κανείς τις προφητείες αυτές, μοιραία θα πέσει σε αιρέσεις και σε λάθη. Υπήρχε αυτή η παρανόηση.
Όλα αυτά βεβαίως δεν είναι σωστά. μόνο μέχρις ενός βαθμού είναι σωστά. Ωστόσο όμως όλα αυτά αποτέλεσαν θα λέγαμε την αιτία για την οποία το Ορθόδοξο πλήρωμα δεν προσεγγίζει το βιβλίο αυτό του Θεού, το τελευταίο βιβλίο της Καινής Διαθήκης, το θεόπνευστο αυτό βιβλίο, το υπέροχο αυτό βιβλίο, το γεμάτο όχι μόνο από προφητείες αλλά και από πνεύμα παρηγορίας, και το οποίο υπάρχει για να ενισχύσει τον λαό του Θεού καθ’ όλη την πορεία της ζωής του πάνω στη γη αυτή, και προπαντός στα έσχατα.
Έτσι, αγαπητοί, επανέρχομαι στο θέμα μου, για να σας πω ότι οπωσδήποτε αυτά που θα ακούσετε θα δείτε ότι έχουν σχέση με τα έσχατα. Έσχατα λέγονται εκείνα τα οποία αφορούν στο τέλος της Ιστορίας, δηλαδή όταν πια πλησιάζει να έρθει για τελευταία φορά ο Χριστός. Θα δείτε λοιπόν ότι η ζωή του προφήτου Ηλιού δεν είναι παρά μια ζωή ενός αντιτύπου που δείχνει ένα πρωτότυπο στα έσχατα…
Τι γράφει η Αποκάλυψη για τον προφήτη Ηλία. Ακούστε τώρα τί γράφει το βιβλίο της Αποκαλύψεως στο 11ο κεφάλαιο, πάνω σ’ εκείνο το θέμα του ελέγχου του Αντιχρίστου υπό του Προφήτου, και τί θα γίνει παρακάτω, «και δώσω, λέει ο Θεός, τοις δυσί μάρτυσί μου, και προφητεύσουσιν ημέρας χιλίας διακοσίας εξήκοντα… ούτοι έχουσιν εξουσίαν τον ουρανόν κλείσαι, ίνα μη υετός βρέχη τας ημέρας της προφητείας αυτών. και… το θηρίον το αναβαίνον εκ της αβύσσου… αποκτενεί αυτούς.»
Παραλείπω μερικούς στίχους, για λόγους συντομίας. Και θα δώσω στους δυο μάρτυρές μου, λέει ο Χριστός, και θα προφητεύσουν. Λέγονται μάρτυρες, γιατί θα δώσουνε μία μαρτυρία. λέγονται ακόμη και προφήτες, γιατί θα προφητεύσουν. Πόσο θα προφητεύσουν; Χίλιες διακόσιες εξήντα ημέρες, ίσον τριάμισι χρόνια. Πόσες μέρες είχε κρατήσει την ανομβρία τότε ο Προφήτης; Τριάμισι χρόνια. Το ίδιο φαινόμενο, από το ίδιο πρόσωπο!
Τ’ ακούτε, παρακαλώ, πώς το λέει η Καινή Διαθήκη αυτό; «Αυτοί θα έχουν εξουσία να κλείσουν τον ουρανό, για να μην πέσει βροχή κατά τις ημέρες της προφητείας τους.»! Το κήρυγμα της μετανοίας λοιπόν θα διαρκέσει τριάμισι χρόνια, όσο και η περίοδος της ανομβρίας. Αλλά τότε, λέει, το Θηρίον που θα ανεβεί από την άβυσσο, ο Αντίχριστος, μη ανεχόμενος την παρουσία και τον έλεγχο των δύο Προφητών, θα τους φονεύσει και θα αφήσει τα σώματά τους άταφα στην πλατεία της Ιερουσαλήμ. Ερμηνεύει ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός και λέει: «Αποσταλήσεται Ενώχ και Ηλίας ο Θεσβίτης … και υπ’ αυτού αναιρεθήσονται.».
Γι’ αυτούς τους δύο Προφήτες μας λέει το βιβλίο της Αποκαλύψεως ότι θα τους δει όλος ο κόσμος, αφού θα ‘χουν φονευθεί στην πλατεία της Ιερουσαλήμ. Βέβαια αυτό δείχνει ότι εκεί θα κυβερνήσει ο Αντίχριστος, τον οποίο θα ελέγξουν, αλλά και θα καταδείξουν οι δύο Προφήτες ότι αυτός τελικά είναι ο Αντίχριστος. Θα τους φονεύσει όμως, λέει, και τότε θα δουν τον φόνο τους «γλώσσες, φυλές, έθνη, λαοί». Είναι μια συνηθισμένη φράση που χρησιμοποιείται στην Αποκάλυψη από τον ευαγγελιστή Ιωάννη, αλλά χρησιμοποιείται και από τον προφήτη Δανιήλ. Πώς θα δουν αυτές οι «γλώσσες, φυλές, έθνη, λαοί» την αναίρεση, τον θάνατο των δύο Προφητών; Ασφαλώς με την τηλεόραση!
Μπορούσαν ποτέ να φανταστούν οι παλιότεροι ότι θα ερχόταν η τηλεόραση;… Θα μπορούσαμε να φανταστούμε ότι όλοι οι λαοί θα μπορούσαν έτσι να βλέπουν;… Κι όμως σήμερα είναι δυνατόν. Μήπως λοιπόν -μήπως!- είναι κοντά το τέλος, μόνο και μόνο επειδή ακριβώς και το μηχάνημα της τηλεοράσεως ήδη έχει έρθει, δηλαδή έχει επινοηθεί;… και μήπως -μήπως!- ακριβώς κι αυτό θα μπει στην υπηρεσία του Αντιχρίστου;…
Το ότι προ πολλού έχει μπει είναι γνωστό, διότι ό,τι προβάλλει σήμερα η τηλεόραση δεν είναι παρά για να προετοιμάσει τους ανθρώπους για τον ερχομό του Αντιχρίστου… Τη χαρά και την ελπίδα που σκορπούσε ο προφήτης Ηλίας στους δικαίους της εποχής του θα σκορπίσει και στους δικαίους των εσχάτων αλλά και σ’ όλους που θα αναστηθούν.
Αγαπητοί μου, τον προφήτη Ηλία τον είδαν με χαρά και ελπίδα πρώτα-πρώτα εκείνοι οι εφτά χιλιάδες άνδρες στην εποχή του, όταν ήταν κρυμμένοι και δεν φανέρωναν την πίστη τους στον αληθινό Θεό. τότε που ο Προφήτης με παράπονο έφθασε να πει στον Θεό: «Κύριε, μόνος εγώ έμεινα να Σε λατρεύω. Όλοι οι άλλοι προσκύνησαν τα είδωλα!». «Όχι, Ηλία. ήταν η ελπίδα τους ο Προφήτης! εφτά χιλιάδες άνδρες δεν προσκύνησαν τον Βάαλ.» Αυτοί οι εφτά χιλιάδες άνδρες, άμα έβλεπαν τον Προφήτη να ελέγχει τον Αχαάβ, χαίρονταν. Χαίρονταν
Αλλά θα τον δουν με χαρά και ελπίδα και οι δίκαιοι των εσχάτων. Όταν θα κηρύσσει στα Ιεροσόλυμα, όλοι οι ευσεβείς, οι δίκαιοι, θα πουν: «Ήλθε ο Ηλίας. Ήλθε ο Ηλίας! Ελέγχει τον Αντίχριστο. Ήλθε ο Ηλίας!… Τα βάσανά μας τελειώνουν! Έρχεται ο Χριστός!…». Θα είναι λοιπόν και η ελπίδα των δικαίων των εσχάτων.
Θα τον δουν ακόμη και όλοι οι δίκαιοι που κατά τη δευτέρα Παρουσία θα αναστηθούν«και γαρ ημείς ζωή ζησόμεθα»,. όπως τον είδαν και οι τρεις Μαθητές στο Θαβώρ, ο Πέτρος, ο Ιάκωβος και ο Ιωάννης. γιατί κι εμείς θα ζήσουμε, όπως έγραφε ο συγγραφέας της Σοφίας Σειράχ το 200 π.Χ. Αγαπητοί μου, αυτή είναι με λίγα λόγια η θαυμαστή προσωπικότητα του αγίου προφήτου Ηλιού. Κι εμείς, τελειώνοντας, τί άλλο θα μπορούσαμε να πούμε; Ω άγιε του Θεού Προφήτα, ένδοξε Ηλία, πρέσβευε υπέρ ημών!…
«ΛΟΓΟΙ ΑΦΥΠΝΙΣΕΩΣ» † π. ΑΘΑΝ. ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΥ ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΚΟΜΝΗΝΕΙΟΥ – ΣΤΟΜΙΟΝ ΛΑΡΙΣΗΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ».
tostavroydaki.blogspot.gr
Για αυτούς που φοράνε Σταυρό στο λαιμό
Σταυρός: Οι άνθρωποι που κάμουν τον Σταυρόν τους ή που φορούσαν τον Σταυρόν τους επάνω τους γλίτωσαν από πολλές δυσκολίες και πολλά προβλήματα και πολλά μεγάλα κακά, τα οποία βρέθηκαν μπροστά τους.
Για αυτούς που φοράνε Σταυρό στο λαιμό
Αλλά και άνθρωποι που είχαν δυσκολίες προσωπικές, ο Γέροντας ο Παΐσιος τους έλεγε:
«βλέπεις τα παιδιά σου και είναι νευρικά και φωνάζουν, κάνουν, θα σταυρώνεις τα παιδιά σου ή το βράδυ που κοιμούνται πήγαινε και σταύρωσε τα παιδιά σου, ή του φέρνεις ένα ποτήρι νερό, σταύρωσέ το «Εις το Όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος», ν΄ αγιαστεί το νερό, να το πιεί και να΄ναι αγιασμένο, να δεχτεί μέσα του στην ψυχή του Χάριν Θεού, να ευλογηθεί, να αγιασθεί ο άνθρωπος.
Και πράγματι, το΄ χουμε δει πολλές φορές ότι πολλοί άνθρωποι εμαλάκωσαν, ηρέμησαν, βρήκαν την υγείαν τους και παιδάκια μικρά και παιδιά μεγαλύτερα και ασθενείς άνθρωποι, με αυτήν την δύναμη του Τιμίου Σταυρού βρήκαν πολύ μεγάλην ωφέλεια και πολλήν Χάριν από τον Θεόν και πολλές φορές έγιναν πράγματα από τον Θεόν, τα οποία ανέτρεψαν τα δεδομένα τα φυσικά και την πορείαν των γεγονότων.
Να μάθουμε να χρησιμοποιούμε τον Σταυρόν του Χριστού μας. Είναι κρίμα να έχουμε τέτοιον όπλον παντοδύναμον, πανίσχυρον, ισχυρότατον όπλον και να το αχριστεύομεν, είτε με την αμέλειάν μας, είτε με το να μην το χρησιμοποιούμε.
Δεν το ξέρουμεν πόσον σημαντικόν πράγμαν είναι και πόση δύναμη δίδει και πόσον σφραγίζει, αυτό το σημείον του Σταυρού, αήττητα, τα δεδομένα, τα πράγματα τα σπίτια μας, οπουδήποτε.
Προτεινόμενο Άρθρο
Τροχαίο στην εθνική με δύο νεκρούς
Μπαίνουμε, βγαίνουμε στα σπίτια, στ΄ αυτοκίνητά μας (σταυρώνουμε το τιμόνι στο όνομα της Αγίας Τριάδος), παντού, να μάθουμε να σταυρώνουμε.
Δι΄ευχών».
Μητροπολίτης Λεμεσού κ. Αθανάσιος.
Τι συμβολίζει ο Σταυρός -Από την Παλαιά Διαθήκη μέχρι σήμερα
«Ο Σταυρός είναι το σύμβολο της Νίκης, το σύμβολο της Θυσίας, της αγάπης και της αιώνιας ζωής».
«Αποτελεί πηγή έμπνευσης κάθε ανιδιοτελούς πράξης και έκφρασης ευγενών αισθημάτων. Είναι το σύμβολο της ενότητας, αφού συνάπτει τα άνω με τα κάτω, όλα τα πλάτη και τα μήκη της οικουμένης. Στο σημείο του Σταυρού συντελείται η ένωση πάντων των ορατών και αοράτων», τονίζει στο Αθηναϊκό – Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων ο αρχιμανδρίτης Αρίσταρχος Γκρέκας, δρ Θεολογίας – Ε.ΔΙ.Π στην Ανώτατη Εκκλησιαστική Ακαδημία Αθηνών.
Εμφατικά, επισημαίνει ότι «Aυτές τις ημέρες ο Βασιλεύς της Δόξης σταυρώνεται και με τo αίμα του μας εξαγοράζει και μας χαρίζει την αιώνια Bασιλεία του».
Εν συνεχεία, προβαίνει και αναλύει εύγλωττα και εις βάθος τις διαστάσεις του γεγονότος της Σταύρωσης:
Στην Παλαιά Διαθήκη προτυπώνεται ο Σταυρός. Ο Ιακώβ ευλόγησε σταυροειδώς τους απογόνους του. Ο Μωυσής διά του σημείου του Σταυρού διαπέρασε την Eρυθρά θάλασσα, μετέβαλε τα πικρά ύδατα της Μερράς σε γλυκά, κατατρόπωσε του Αμαλήκ την δύναμη. Ύψωσε τον χάλκινο όφι ώστε οι Ισραηλίτες όταν τον ατένιζαν, να θεραπεύονται από το δηλητήριο των όφεων, να προστατεύονται και να καθίστανται άτρωτοι.
Ο Ιησούς του Ναυή προσευχήθηκε σε σχήμα σταυρού και σταμάτησε τον ήλιο για να νικήσει τους εχθρούς του.
Σε εμάς τους Χριστιανούς, ο Σταυρός πέρα από κάθε συμβολική και αλληγορική ερμηνεία έχει ουσιαστική σημασία.
Ο Σταυρός εξαγιάστηκε και ευλογήθηκε με την απολυτρωτική Θυσία του Θεανθρώπου Ιησού. Ο Θεός άνθρωπος σταυρώθηκε, θυσιάστηκε για να πάρει επάνω του όλες τις δικές μας αμαρτίες. Είναι θυσία αγάπης και ελέους γιατί επάνω στο Σταυρό με την προέκταση των χειρών του μας ελκύει όλους κοντά του. Μας ελκύει σε μια συναγωγή αγάπης και ειρήνης, γιατί κατά τη Σταύρωσή του ήταν απόλυτα ειρηνικός. Εκείνη την στιγμή μας δίνει την άφεση και προσεύχεται για εμάς προς τον Πατέρα.
Από εκείνη τη στιγμή, ο Σταυρός είναι το συμβόλαιο της ενώσεως της Εκκλησίας, των επιγείων μετά των επουρανίων. Το αίμα του Χριστού τον κατέστησε Ζωοποιό, υπέρλαμπρο και πηγή ανεσπέρου φωτός.
Ληστής
Ο ληστής σταυρώθηκε δεξιά του Χριστού και θεολογεί από το ύψος του Σταυρού. Ονομάζει τον Ιησού Βασιλέα της δόξης ακριβώς επειδή τον βλέπει να σταυρώνεται.
Αντιλαμβάνεται ότι ο καλός βασιλέας θυσιάζει τη ζωή του για τη σωτηρία των υπηκόων του. Επειδή αυτός θυσίασε τη ζωή του, γι’ αυτό τον ονομάζει βασιλέα. Κερδίζει τον παράδεισο και την αιώνια ζωή λέγοντας από τα βάθη της καρδιάς του το «Μνήσθητί μου κύριε, εν τη Βασιλεία σου».
Ηθική ερμηνεία, θυσία, αγάπη, ένωση
Ο Σταυρός είναι η οδός της πνευματικής ζωής. Καλούμαστε να σταυρώνουμε τα πάθη και τις κακές επιθυμίες μας. Να σταυρώσουμε της αμαρτίες μας και να τις προσαγάγουμε διά του Σταυρού στον Θεό για να αρχίσουμε την καινούργια ζωή του Πνεύματος. Χρειάζεται η σταύρωση των αρνητικών μας έξεων για να έλθει η ανάσταση. Είναι απαραίτητη η θυσία του κατώτερου εαυτού μας για να αγαπήσουμε με υγεία πνευματική. Η θεία αγάπη είναι ταυτόχρονα η ρίζα και ο καρπός του Σταυρού.
Ο άνθρωπος και το σημείο του Σταυρού
Διά του Σταυρού φανερώθηκε στον άνθρωπο η αγάπη του Τριαδικού Θεού. Ο Σταυρός είναι το θέλημα του Πατρός, η δόξα του μονογενούς Υιού, η αγαλλίαση του αγίου Πνεύματος. Ο Σταυρός είναι το στολίδι των αγγέλων, η ασφάλεια της Εκκλησίας, το καύχημα του Αποστόλου Παύλου, το τείχος που φυλάσσει τους Αγίους, το Φως ολόκληρης της οικουμένης.
Ο Σταυρός άνοιξε τις πύλες του Ουρανού και τοποθέτησε στα δεξιά του θρόνου του Θεού την ανθρώπινη φύση.
Ο πιστός σχηματίζοντας το σημείο του σταυρού επάνω του, κηρύττει τη νίκη του Χριστού και του Φωτός κατά του θανάτου και του σκότους. Σφραγίζοντας το σώμα μας με το σημείο του Σταυρού, ευλογείται και εξαγιάζεται και η ψυχή μας, εφόσον ο άνθρωπος αποτελεί μια ενιαία ψυχοσωματική ενότητα.
Σφραγίζεται στο όνομα της Αγίας Τριάδας που αποτελεί την πηγή κάθε ευλογίας, πρώτα στο μέτωπο ως έδρα του λογιστικού, στη συνέχεια στο κέντρο του σώματος ως έδρα του επιθυμητικού, τέλος στα δύο μέρη του στήθους ώστε να εξισορροπείται το θυμικό, από όπου απορρέουν τα αισθήματα.
Μυστήρια
Ο Σταυρός είναι η κλίμακα, είναι το μέσο, είναι το Α και το Ω κάθε λογικής λατρείας.
Κάθε προσευχή προσωπική αρχίζει και τελειώνει με τον Σταυρό. Όλα τα Μυστήρια της Εκκλησίας από την έναρξή τους, κατά τη διάρκειά τους και κατά τη λήξη τους σφραγίζονται διά του Σταυρού ή της σταυρικής Ευλογίας.
Η Θεία Λειτουργία αρχίζει με τον σχηματισμό του Σταυρού επάνω στην Αγία Τράπεζα με το Ευαγγέλιο.
Η μυστηριακή ευχαριστία που διαδραματίζεται στο σώμα της Εκκλησίας έχει απολυτρωτικό χαρακτήρα ο οποίος απορρέει από τη σταυρική θυσία του Ιησού, που ανοίγει τον εσχατολογικό ορίζοντα της ανάστασης.
Η Θεία Ευχαριστία είναι το μυστήριο του Σταυρικού θανάτου του Χριστού. Επομένως, μετέχοντας στο μυστήριο αυτό γευόμαστε τους καρπούς της θυσίας του Χριστού. Με τον Σταυρό του Χριστού καταργήθηκε ο θάνατος, δωρίθηκε η ανάσταση, χαρίστηκε η υιοθεσία και η ελευθερία και ανοίχθηκαν οι πύλες του παραδείσου.
Εκκλησία
Η Εκκλησία και ο Σταυρός ταυτίζονται, είναι ένα και το αυτό.
Μέσα στην Εκκλησία, κατά τον Άγιο Μάξιμο τον Ομολογητή, ενώνονται οι πιστοί τόσο μεταξύ τους όσο και με τον Θεό σε μια ακατάλυτη σταυρική σχέση. Σε αυτή τη σχέση καθίσταται η Εκκλησία ο ενωτικός πόλος, η οποία ενεργεί καθέτως μεταξύ Θεού και ανθρώπων και οριζοντίως μεταξύ των ανθρώπων. Αυτή η ενωτική δύναμη της Εκκλησίας είναι η συνεκτική θεία ενέργεια, η οποία ενώνει τα αισθητά με τα νοητά.
Η Εκκλησία ως κοινωνία ενοποιεί τους ανθρώπους με τον Θεό, είναι η κοινωνία της Θεώσεως.
Ο Σταυρός είναι η δοξολογία για τη νίκη του Χριστού, που ήδη πραγματοποιήθηκε, και προφητεία για τη δεύτερη και ένδοξη έλευση του Νικητή. Είναι ο ευαγγελισμός της εσχάτης ημέρας φανέρωσης του Υιού του ανθρώπου.
Ο Βασιλεύς της Δόξης μας χάρισε το μέσο που αποτελεί την προστασία, το μέσο εξαγιασμού και σωτηρίας για την κληρονομία της αιώνιας Βασιλείας του.
Ο Ιησούς μάς περιμένει με καρτερική αγάπη επάνω στον Σταυρό του, για να μας δώσει το χέρι της σωτηρίας του. Έτσι, ως άλλοι ληστές, ας προσφέρουμε τα λάθη και τις αμαρτίες μας επάνω στον Σταυρό της μετανοίας, ώστε προσευχόμενοι να κράξουμε το «Μνήσθητί μου Κύριε, εν τη Βασιλεία σου».
