Τα ραντεβού μέσω ίντερνετ έχουν γίνει πλέον καθημερινότητα.
Μπορείς να γνωρίσεις ανθρώπους με τους οποίους δεν θα συναντιόσουν ποτέ στην πραγματική ζωή, να συνομιλήσεις, να βγεις, να δεις αν υπάρχει χημεία. Όμως μαζί με τις ευκαιρίες, έρχονται και τα απρόοπτα – και πολλές φορές οι διαφορετικές αντιλήψεις.
Μία τέτοια περίπτωση περιγράφει η εμπειρία μιας γυναίκας που αποφάσισε να συναντηθεί με κάποιον που γνώρισε διαδικτυακά. Το ραντεβού κανονίστηκε σε εστιατόριο, η ατμόσφαιρα στην αρχή ήταν καλή, μέχρι τη στιγμή που ήρθε ο λογαριασμός. Εκείνος της ζήτησε να πληρώσουν μισά–μισά. Η ίδια ξαφνιάστηκε, το θεώρησε προσβλητικό, και σηκώθηκε να φύγει αμέσως.
Το ερώτημα όμως παραμένει: έκανε καλά;
H ίδια δήλωσε για τον πραγματικό λόγο που το έκανε:
«Πριν καθίσω καλά καλά μου είπε μισά-μισά. Σηκώθηκα και έφυγε αμέσως. Δεν γίνεται να κάθομαι να βάφομαι, να ντύνομαι, να ξοδεύω τα ακριβά καλλυντικά μου για τα μαλλιά μου, τις κρέμας μου για το σώμα μου, τα αρώματα μου και να πληρώνω και από πάνω, όλα αυτά κοστίζουν και εγώ παίρνω ρίσκο για έναν τελείως άγνωστο άντρα»
Οι δύο πλευρές του νομίσματος
Στη σημερινή εποχή, οι απόψεις διίστανται.
Η παραδοσιακή αντίληψη:
Πολλοί εξακολουθούν να πιστεύουν ότι στο πρώτο ραντεβού «ο άντρας πληρώνει». Το θεωρούν δείγμα ευγένειας, ενδιαφέροντος και καλών τρόπων. Για πολλούς, το να ζητήσεις από τη γυναίκα να πληρώσει το μερίδιό της ισοδυναμεί με αδιαφορία ή τσιγκουνιά.
Η σύγχρονη οπτική:
Από την άλλη, αρκετοί υποστηρίζουν ότι το «μισά–μισά» είναι μια υγιής και ισότιμη προσέγγιση. Δεν φορτώνει οικονομικά τον έναν, δείχνει σεβασμό στην ανεξαρτησία και την ισότητα, και αποφεύγει παρεξηγήσεις σχετικά με το αν «κάποιος χρωστάει» στον άλλον.
Το σημαντικό δεν είναι ο λογαριασμός αλλά η χημεία
Αυτό που πρέπει να θυμόμαστε είναι πως δεν υπάρχει «σωστό» και «λάθος» σε τέτοιες καταστάσεις. Υπάρχει αυτό που ταιριάζει στις δικές μας αξίες. Αν εσύ περιμένεις ο άντρας να πληρώνει, τότε το να σηκωθείς και να φύγεις ήταν η φυσική σου αντίδραση. Αντίστοιχα, αν εκείνος πιστεύει στην ισότητα και θεωρεί αυτονόητο το μισά–μισά, απλά δεν υπήρξε ταύτιση νοοτροπίας.
Τι μπορείς να κάνεις την επόμενη φορά
Ξεκαθάρισε από πριν τι περιμένεις. Μια απλή κουβέντα για το θέμα μπορεί να γλιτώσει αμηχανία.
Μην το παίρνεις προσωπικά. Δεν σημαίνει ότι δεν σε εκτίμησε· ίσως απλά έχει άλλη φιλοσοφία.
Δες το σαν φίλτρο. Αν αυτό το μικρό ζήτημα σου δημιούργησε τόσο έντονη αρνητική αίσθηση, μάλλον δεν θα τα βρίσκατε και σε σοβαρότερα θέματα.
👉 Στην τελική, το πιο σημαντικό δεν είναι αν ο ένας ή ο άλλος πληρώνει τον λογαριασμό, αλλά αν υπάρχει σεβασμός, επικοινωνία και κοινή αντίληψη.
ΕΚΤΑΚΤΟ – Έφυγε απο τη ζωή αγαπημενος ηθοποιός
Έφυγε απο τη ζωή ο ηθοποιός Udo Kier – Είχε παίξει σε πάνω από 275 ταινίες
Προτεινόμενο Άρθρο
ΕΚΤΑΚΤΟ – Έφυγε απο τη ζωή αγαπημενος ηθοποιός
Ο Udo Kier, ο Γερμανός ηθοποιός με πορεία που απλώθηκε σε περισσότερους από 275 ρόλους στον ευρωπαϊκό και αμερικανικό κινηματογράφο, έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 81 ετών. Ο θάνατός του σημειώθηκε την Κυριακή το πρωί σε νοσοκομείο στο Παλμ Σπρινγκς της Καλιφόρνια, όπως επιβεβαίωσε ο σύντροφός του Delbert McBride, χωρίς να δοθούν πληροφορίες για τα αίτια.
Γνωστός για το διαπεραστικό βλέμμα και την ιδιότυπη σκηνική του παρουσία, ο Kier ταυτίστηκε με ρόλους σκοτεινούς, απειλητικούς και συχνά ακραίους. Υποδύθηκε επανειλημμένα βαμπίρ, ναζί και ανησυχητικές φιγούρες, αφήνοντας ανεξίτηλο αποτύπωμα σε ταινίες τρόμου, καλλιτεχνικού και ανεξάρτητου σινεμά. Όπως είχε πει χαρακτηριστικά, προτιμούσε να τρομάζει το κοινό παρά να περνά απαρατήρητος σε έναν «καθημερινό» ρόλο.
Από τα ερείπια του πολέμου στη μεγάλη οθόνη
Ο Udo Kier γεννήθηκε ως Udo Kierspe το 1944 στη Γερμανία. Λίγες ώρες μετά τη γέννησή του, το μαιευτήριο βομβαρδίστηκε και σώθηκε μαζί με τη μητέρα του μέσα από τα ερείπια. Μεγάλωσε σε συνθήκες φτώχειας στη μεταπολεμική Γερμανία, περιγράφοντας αργότερα τα παιδικά του χρόνια ως «φρικτά». Δούλεψε από μικρός σε εργοστάσιο, αποφασισμένος να ξεφύγει από τη μιζέρια που τον περιέβαλλε.
Στα 16 του γνώρισε τον Rainer Werner Fassbinder σε ένα λαϊκό μπαρ της Κολωνίας, μια γνωριμία που έμελλε να επηρεάσει καθοριστικά την πορεία του. Μετακομίζοντας στο Λονδίνο για να σπουδάσει αγγλικά, ανακαλύφθηκε τυχαία σε ένα καφέ και, όπως έλεγε ο ίδιος, η αγάπη του για την προσοχή τον οδήγησε στην υποκριτική. Η πρώτη του μεγάλη επιτυχία ήρθε με την ταινία τρόμου Mark of the Devil το 1970.
Fassbinder, Warhol, Von Trier και οι μεγάλες συνεργασίες
Η καριέρα του Kier συνδέθηκε με ορισμένα από τα πιο εμβληματικά ονόματα του παγκόσμιου σινεμά. Συνεργάστηκε στενά με τον Fassbinder σε ταινίες όπως Lola, Lili Marleen, The third generation και στη θρυλική σειρά Berlin Alexanderplatz. Παράλληλα, ο Paul Morrissey και ο Andy Warhol τον καθιέρωσαν ως κινηματογραφικό βαμπίρ στις ταινίες Flesh for Frankenstein και Blood for Dracula, όπου η αλλόκοτη γοητεία του βρήκε το ιδανικό πεδίο έκφρασης.
Καθοριστική υπήρξε και η σχέση του με τον Lars von Trier. Από τη Medea μέχρι τα Melancholia και Nymphomaniac: Vol. II, ο Kier υπήρξε σταθερός συνεργάτης του Δανού δημιουργού, ενώ ήταν και νονός του γιου του. Παράλληλα, ο Gus Van Sant του έδωσε τον πρώτο του αμερικανικό ρόλο στο My Own Private Idaho, ανοίγοντας τον δρόμο για μια σειρά εμφανίσεων στο Χόλιγουντ.
Από cult φιγούρα σε διαχρονικό χαρακτήρα
Τη δεκαετία του ’90 εμφανίστηκε σε γνωστές παραγωγές όπως Ace Ventura: Pet Detective, Armageddon, Blade και End of Days, κρατώντας συχνά μικρούς αλλά απολύτως αναγνωρίσιμους ρόλους. Συμμετείχε επίσης σε μουσικά βίντεο μεγάλων καλλιτεχνών, από τη Madonna έως τους Korn και τους Supertramp, επιβεβαιώνοντας τη θέση του ως cult προσωπικότητα.
Στα τελευταία χρόνια της ζωής του, ξεχώρισε στη μαύρη κωμωδία Swan Song, όπου υποδύθηκε έναν εκκεντρικό συνταξιούχο κομμωτή, ενώ η τελευταία του κινηματογραφική εμφάνιση ήταν στο πολιτικό θρίλερ The secret agent. Παράλληλα, συμμετείχε και στο επερχόμενο horror video game OD του Hideo Kojima.
Μια καριέρα χωρίς αυταπάτες
Ο Udo Kier αντιμετώπιζε τη διαδρομή του με ρεαλισμό και χιούμορ, δηλώνοντας πως από τις εκατοντάδες ταινίες του, ένα μέρος ήταν κακό, ένα άλλο απλώς υποφερτό και ένα τρίτο πραγματικά καλό. Παρ’ όλα αυτά, το στίγμα του στον κινηματογράφο παραμένει αδιαμφισβήτητο: ένας ηθοποιός που δεν φοβήθηκε ποτέ να βουτήξει στο σκοτάδι για να φωτίσει, με τον δικό του τρόπο, τη μεγάλη οθόνη.
