Οι εξελίξεις στα νέα επεισόδια της σειράς ,Μια νύχτα μόνο, θα είναι καταιγιστικές, καθώς θα δούμε τον Οδυσσέα να στέκεται στο πλευρό της Αρετής λίγο πριν ξεψυχήσει.
Μια νύχτα μόνο: Συνταρακτικά θα είναι τα νέα επεισόδια της σειράς, καθώς θα δούμε την Αρετή να πέφτει θύμα άγριου ξυλοδαρμού και να βρίσκεται σε πολύ κρίσιμη κατάσταση. Ο Οδυσσέας δεν φεύγει στιγμή από το πλευρό της, παρακαλώντας την να μην τον εγκαταλείψει. Ο Χρόνος μετρά αντίστροφα για εκείνη και κανείς δεν εγγυάται ότι θα καταφέρει να ζήσει.
Η ζωή της Αρετής μοιάζει να μπαίνει επιτέλους σε μια πιο γαλήνια πορεία, καθώς η σχέση της με τον Οδυσσέα αρχίζει να ανθίζει και να της θυμίζει πως η τρυφερότητα μπορεί να υπάρξει ξανά. Όμως ένα βίαιο γεγονός ανατρέπει τα πάντα.
H γνωριμία του Οδυσσέα με τον Πετράκη ανοίγει μια νέα, απρόσμενη σελίδα στη ζωή της Αρετής. Η ίδια βλέπει πλέον μια τρυφερή, σχεδόν άγνωστη πλευρά του άντρα που στέκεται απέναντί της: είναι ένας άντρας που δεν διστάζει να της κάνει πρόταση γάμου, να της δείξει ξεκάθαρα πως θέλει να της προσφέρει ό,τι μπορεί για να την κάνει ευτυχισμένη.
Η σχέση τους χτίζεται μέρα με τη μέρα, με αλήθειες, με μικρές χειρονομίες, με τη δική τους ήσυχη οικειότητα. Και πλέον οι δυο τους εμφανίζονται επίσημα μαζί, βγαίνουν έξω, δοκιμάζουν αυτή τη νέα πραγματικότητα που γεννιέται ανάμεσά τους.
Κάποια στιγμή, όπως θα δούμε, ο Οδυσσέας τής προτείνει ένα δείπνο, μια απλή αλλά ουσιαστική έξοδο, που σηματοδοτεί ότι ο δρόμος τους αρχίζει να γίνεται κοινός. Εκείνη δέχεται και ετοιμάζεται με προσοχή, με εκείνο το συγκρατημένο χαμόγελο που έχει καιρό να φορέσει. Πριν προλάβει όμως να φύγει από το σπίτι, το κουδούνι χτυπά. Η Αρετή ανοίγει ανυποψίαστη την πόρτα και τότε όλα σκοτεινιάζουν.
Ο γείτονάς της, που κακοποιεί τη γυναίκα του, την οποία η ίδια έχει προσπαθήσει πολλές φορές να προστατεύσει, εισβάλλει εξαγριωμένος. Δεν της αφήνει περιθώριο να αντιδράσει. Η οργή του εκρήγνυται πάνω της, τη χτυπά άγρια, αλύπητα, σαν να προσπαθεί να εκδικηθεί για όλα όσα εκείνη τόλμησε να εμποδίσει.
Η Αρετή ζαλίζεται, δεν ξέρει πώς να σωθεί: κάθε δευτερόλεπτο γίνεται και πιο αδύναμη, ενώ ο άντρας ξεπερνά κάθε όριο. Και όταν εκείνος αντιλαμβάνεται ότι η γυναίκα χάνει τις δυνάμεις της, φεύγει. Την αφήνει αιμόφυρτη στο πάτωμα, παραδομένη στον πόνο και στον φόβο.
Ο Οδυσσέας φτάνει στο σπίτι της λίγο λεπτά αργότερα και η εικόνα που αντικρίζει του κόβει την ανάσα. Η Αρετή βρίσκεται στο πάτωμα, ακίνητη, πληγωμένη… Για μια στιγμή νιώθει πως ο κόσμος του χάνεται. Την παίρνει στην αγκαλιά του, της μιλά, προσπαθεί να την κρατήσει ξύπνια, να της δώσει δύναμη μέχρι να φτάσει βοήθεια.
ΕΚΤΑΚΤΟ – Δύσκολες ώρες για τον Νίκο Χαρδαλιά
«Καλό σου ταξίδι, Πατέρα μου. Θα είσαι για πάντα η πιο γλυκιά σκιά δίπλα στο κάθε βήμα μου.
Μέχρι να ξαναβρεθούμε» καταλήγει στον συγκινητικό αποχαιρετισμό του ο περιφερειάρχης Αττικής
Δύσκολες ώρες για τον περιφερειάρχη Αττικής Νίκο Χαρδαλιά καθώς έφυγε από τη ζωή ο πατέρας του.
Ο Γιώργος Χαρδαλιάς είχε καταγωγή από τη Γρανίτσα Ευρυτανίας ενώ μεγάλη ήταν η αγάπη του και για τον Βύρωνα , στην κοινωνική ζωή του οποίου ήταν ιδιαίτερα δραστήριος μέχρι το τέλος.
Από νεαρή ηλικία ακολούθησε τον δρόμο του εμπορίου, καταφέρνοντας να διακριθεί ως επιχειρηματίας, με σεμνότητα και συνέπεια, ενώ όσοι τον γνώριζαν μιλούν για έναν άνθρωπο ευθύ, που στήριζε πάντα τους γύρω του και κέρδιζε τον σεβασμό με την ακεραιότητα και την ευγένειά του.
Στην ανάρτηση με την οποία γνωστοποίησε την απώλεια, ο Νίκος Χαρδαλιάς γράφει για τον πατέρα του «να ξέρεις ότι αφήνεις πίσω σου ένα φως που στο ορκίζομαι δεν θα σβήσει ποτέ».
«Πατέρα μου, ήσουν το πρώτο μου λιμάνι, η σταθερή μου πυξίδα, ο άνθρωπος που χρόνια τωρα έκανε τον κόσμο μου πιο απλό, πιο δυνατό, πιο αληθινό, που με έμαθε να είμαι υπεύθυνος και χρήσιμος για όλα και όλους, να αγαπώ τους ανθρωπους. Τώρα θα λείπεις, η καρδιά μου θα βαραίνει, μα το μοναδικό σου αποτύπωμά θέλω να ξέρεις ότι θα λάμπει πάντα μέσα της σαν εκείνο το άστρο που δεν έμαθε ποτέ να αποδέχεται ή να γνωρίζει τη νύχτα και το σκοτάδι. Αρχοντάκο μου, σε αποχαιρετώ με δάκρυα μα και με μια αγάπη που ξεχειλίζει, μια αγάπη που δεν χωρά σε λέξεις. Να ταξιδέψεις ήρεμα εκεί όπου δεν υπάρχει πόνος. Κι εγώ… θα σε βρίσκω πάντα» συνεχίζει ο κ. Χαρδαλιάς.
«Καλό σου ταξίδι, Πατέρα μου. Θα είσαι για πάντα η πιο γλυκιά σκιά δίπλα στο κάθε βήμα μου. Μέχρι να ξαναβρεθούμε» καταλήγει στον συγκινητικό αποχαιρετισμό του ο περιφερειάρχης Αττικής.
Δεν πιστεύαμε ότι θα τα κατάφερνε να περάσει τη νύχτα: Συνέχιζε να ρωτάει για τον «Μάρκο…»
Ο δεσμός ανάμεσα στους ανθρώπους και στους σκύλους κρατά αιώνες. Δεν στηρίζεται σε λόγια ή όρκους, αλλά στη διαρκή παρουσία και στην αφοσίωση.
Προτεινόμενο Άρθρο
ΕΚΤΑΚΤΟ – Δύσκολες ώρες για τον Νίκο Χαρδαλιά
Κάποιες φορές, η αφοσίωση ενός σκύλου είναι τόσο βαθιά που βοηθά τους ανθρώπους να περάσουν τις πιο δύσκολες στιγμές της ζωής τους.
Ο Γιώργος ήταν τόσο άρρωστος που οι γιατροί φοβήθηκαν πως δεν θα άντεχε μέχρι το πρωί.
Η αναπνοή του ήταν ρηχή και ο υψηλός πυρετός τον έκανε να χάνει και να ξαναβρίσκει τις αισθήσεις του. Κι όμως, ακόμα και σε αυτή την κατάσταση, ψιθύριζε ξανά και ξανά ένα όνομα: «Μάρκος… Μάρκος…»
Για λίγο, όλοι νόμιζαν πως φώναζε τον γιο του ή κάποιον παλιό φίλο. Αλλά όταν τον ρώτησαν ποιος ήταν ο Μάρκος, απάντησε αχνά: «Το αγόρι μου… το καλό μου αγόρι.»
Οι νοσοκόμες κάλεσαν την κόρη του, η οποία μετά βίας συγκρατούσε τα δάκρυά της. «Ο Μάρκος είναι ο Γκόλντεν Ριτρίβερ του», είπε, προσθέτοντας: «Είναι δεκατριών. Τον αφήσαμε στον θείο μου όσο ο μπαμπάς είναι στο νοσοκομείο.»
Τελικά, η νοσοκόμα κανόνισε τα πάντα και ο Μάρκος ήρθε. Λίγες ώρες αργότερα, ο σκύλος μπήκε αθόρυβα στο δωμάτιο, ήρεμος και πιστός όπως πάντα, με την ουρά του να κουνιέται απαλά σαν να χαιρετάει. Χωρίς δισταγμό, πήγε κατευθείαν στο κρεβάτι του Γιώργου και ακούμπησε το κεφάλι του στο στήθος του.
Ο Γιώργος άνοιξε τα μάτια και χαμογέλασε. «Μάρκο… τη βρήκες;» είπε.
Η κόρη του τον κοίταξε μπερδεμένη. «Ποια;»
Κι εκεί ο Γιώργος εξήγησε πως πριν από χρόνια, εκείνος και ο Μάρκος είχαν ψάξει μέσα στο χιόνι για μια έφηβη που είχε εξαφανιστεί, τη Λίνα. Όλοι οι άλλοι είχαν σταματήσει να ψάχνουν — αλλά όχι αυτοί. Μια μέρα, ο Μάρκος άρχισε να γαβγίζει κοντά σε μια χαντάκι και αρνιόταν να φύγει. Όταν ο Γιώργος πήγε να δει τι συνέβαινε, βρήκαν τη Λίνα εκεί, ζωντανή αλλά εξαντλημένη από την πείνα. Αυτή η μνήμη έμεινε χαραγμένη μέσα του όλα αυτά τα χρόνια.
Η ιστορία ακούστηκε τόσο ιδιαίτερη που γρήγορα μοιράστηκε με φίλους και συγγενείς, και κάπως έφτασε και στη Λίνα, η οποία πλέον ήταν ενήλικη και μητέρα. Έστειλε μήνυμα στην κόρη του Γιώργου γράφοντας: «Με λένε Λίνα. Νομίζω πως αυτή ήμουν εγώ.»
Λίγες μέρες αργότερα, η Λίνα πήγε να δει τον Γιώργο. Τον αγκάλιασε σφιχτά και του ψιθύρισε: «Αν δεν ήσουν εσύ, δεν θα ήμουν εδώ σήμερα.»
Ο Γιώργος χαμογέλασε και κούνησε το κεφάλι. «Όχι, δεν ήμουν εγώ. Ο Μάρκος ήταν.»
Όταν ο Γιώργος πέθανε λίγο αργότερα, η Λίνα παρευρέθηκε στην κηδεία του και είπε μέσα από τα δάκρυά της: «Ο Μάρκος με βρήκε δύο φορές. Πρώτα όταν ήμουν χαμένη στο χιόνι, και έπειτα όταν με έφερε πίσω για να πω αντίο.»
Όχι πολύ καιρό μετά, ο Μάρκος πέθανε κι εκείνος. Η οικογένεια τον έθαψε δίπλα στον Γιώργο, και πάνω στον τάφο του έβαλαν μια πέτρα που έγραφε: «Μάρκος – Φύλακας Άγγελος. Για πάντα καλό αγόρι.»
Αυτή η ιστορία μας θυμίζει πως μερικές φορές αρκεί μια και μόνο πιστή καρδιά για να αλλάξει τη ζωή κάποιου. Και αν είστε τυχεροί, ίσως υπάρξει κι ένας «Μάρκος» στη δική σας.
Τα σκυλιά έχουν μια μοναδική δύναμη: θυμούνται, αγαπούν και δεν εγκαταλείπουν ποτέ αυτούς που στάθηκαν δίπλα τους. Για τους ηλικιωμένους, αυτή η αφοσίωση συχνά σημαίνει τα πάντα. Είναι συντροφιά στις σιωπές, παρηγοριά στις δύσκολες μέρες και μια ζεστή παρουσία που δεν κρίνει και δεν φεύγει. Ένας σκύλος μπορεί να γίνει η τελευταία, πιο σταθερή αγάπη της ζωής τους — η αγάπη που μένει, ακόμη κι όταν όλα τα άλλα αλλάζουν και θα είναι εκεί δίπλα τους μέχρι το τέλος.
