Αφιέρωμα στην Καίτη Λαμπροπούλου, 14 χρόνια από τον θάνατό της
Η ηθοποιός Καίτη Λαμπροπούλου, ιδιαίτερα αγαπητή στον κόσμο του θεάτρου, γεννήθηκε στην Αθήνα το 1926 ενώ η Κυψέλη ήταν η γειτονιά που μεγάλωσε. Μαθήτρια γυμνασίου ακόμη έκανε την πρώτη της θεατρική εμφάνιση στο Θέατρο Τέχνης το 1942 με δάσκαλό της τον Κάρολο Κουν.
Δείτε το βίντεο-αφιέρωμα:
Σύντροφος της ζωής της υπήρξε ο συγγραφέας Γιώργος Ρούσσος. Συνεργάστηκε, επίσης, με το Εθνικό Θέατρο υπό τη διεύθυνση του Ροντήρη αλλά και με σπουδαίους θιάσους όπως του Βασίλη Λογοθετίδη, της Λαμπέτη και του Χορν, της Κατερίνας Ανδρεάδη και συνέδεσε την καριέρα της με την αχώριστη φίλη της την Αλίκη Βουγιουκλάκη.
Την κινηματογραφική της πρεμιέρα έκανε το 1951 και έκτοτε συμμετείχε σε περισσότερες από 80 ταινίες, στις οποίες τη θυμόμαστε πάντα γλυκιά και χαριτωμένη. Αξιοσημείωτη παρουσία είχε και στην τηλεόραση ξεχωρίζοντας τη σειρά της ΕΡΤ «Οικογένεια Βλαμμένου» (1986), σε κείμενα του Δημήτρη Ψαθά, όπου πρωταγωνιστούσε η ίδια μαζί με τον Κώστα Ρηγόπουλο. Το 2004 της απονεμήθηκε το έπαθλο «Κυβέλη» για τη συνολική της θεατρική προσφορά. Η Καίτη Λαμπροπούλου έφυγε από τη ζωή την 31η Ιανουαρίου του 2011.
Tαλαντούχα, καλλιεργημένη, ευγενική και πάντα με αξιοπρέπεια, η Καίτη Λαμπροπούλου επέλεγε με πολλή προσοχή τους ρόλους της, παραμένοντας μια πραγματική κυρία τόσο στη ζωή όσο και στην καριέρα της.
Η καριέρα στα… κρυφά, ο αυστηρός πατέρας και οι άγνωστες πτυχές της ζωής της
Το 1942, και ενώ πήγαινε ακόμα σχολείο, αποφάσισε να ξεκινήσει μαθήματα υποκριτικής στο θέατρο Τέχνης, κρυφά από την οικογένειά της. Ήταν μόλις 16 χρόνων όταν συμμετείχε στην πρώτη παράστασή της μαζί με τον Κάρολο Κουν, στην «Αγριόπαπια» του Ίψεν, την περίοδο 1942-1943. Οι κριτικές που έλαβε η νεαρή ηθοποιός ήταν διθυραμβικές, όπου τα ΜΜΕ εκείνης της εποχής υποστήριζαν με ζήλο ότι είχε γεννηθεί η νέα… Κυβέλη!
Ο Κάρολος Κουν, επίσης, ήταν αυτός που πήρε την πρωτοβουλία να πει στην οικογένεια της Λαμπροπούλου ότι η κόρη τους ήθελε να ασχοληθεί με το θέατρο. Στην αρχή, οι γονείς της δεν πήραν με καθόλου καλό μάτι αυτά τα νέα: Ο πατέρας της ήταν πολύ θυμωμένος και η μητέρα έκλαιγε συνεχώς. Παρόλα αυτά, μετέπειτα αναγνώρισαν την κλίση της κόρης τους και στήριξαν την επιλογή της. Μάλιστα, όταν τη θαύμασαν πάνω στη σκηνή, κάθε ανησυχία τους εξαφανίστηκε.
Το βιογραφικό της Καίτης Λαμπροπούλου
Η Καίτη (Αικατερίνη) Λαμπροπούλου γεννήθηκε στις 26 Αυγούστου 1926 στη Θράκη. Μεγάλωσε στην Κωνσταντινούπολη, λόγω των εμπορικών δραστηριοτήτων του πατέρα της, ενώ έπειτα από μερικά χρόνια η οικογένεια επέστρεψε στην Αθήνα.
Είχε δύο αδέλφια, τον Ηρακλή και την Τοτό, ενώ η μητέρα της ήταν συνδετικός κρίκος της οικογένειάς της.
Ήταν ένα ζουμερό κορίτσι και παρέμεινε μια ευτραφής κυρία. Την εποχή εκείνη της είχαν κολλήσει το παρατσούκλι «ζαχαρομπακλαβάς».
Ξεχωρίζουν οι ρόλοι της στις ταινίες «Ο Ζηλιαρόγατος» (1956), «Μανταλένα» (Finos Film, 1960), «Η Αλίκη στο Ναυτικό» (Finos Film, 1961), «Η Σωφερίνα» (1964), «Ο Ρωμιός έχει Φιλότιμο» (1968), «Τι Έκανες στον Πόλεμο Θανάση» (1971) και «Η Μαρία της Σιωπής» (Finos Film, 1973).
Πήρε μέρος σε πολλές παραστάσεις, όπως «Φοιτηταί» του Ξενόπουλου, «Συρανό ντε Μπερζεράκ» του Ροστάν, «Το Φιντανάκι» του Παντελή Χορν, «Λοκαντιέρα» του Γκολντόνι, «Ο Κατά Φαντασίαν Ασθενής» του Μολιέρου κ.ά.
Η Καίτη Λαμπροπούλου συνέχιζε να παίζει ενεργά στο θέατρο, συνεργαζόμενη με τους καλύτερους θιάσους έως το 1999, με τελευταία της εμφάνιση στο έργο «Η Πριγκίπισσα του Λαού» στο θέατρο Άννα-Μαρία Καλουτά, με τον θίασο Γιούλης Ηλιοπούλου.
Ο κινηματογράφος μπήκε εντελώς τυχαία στη ζωή της, αφού η μεγάλη της αγάπη ήταν το θέατρο.
Στην τηλεόραση εμφανίστηκε από το 1972 έως το 2000 με το «Άρωμα Γυναίκας», συμμετέχοντας σε περίπου είκοσι τηλεοπτικές σειρές.
Το 2004 βραβεύτηκε με το βραβείο «Κυβέλη» για την πολύτιμη προσφορά της στο θέατρο.
Επιστήθια φίλη με την Αλίκη Βουγιουκλάκη
Η Καίτη Λαμπροπούλου, παρά το τεράστιο υποκριτικό της ταλέντο και την αναγνωρισιμότητά της, παρέμενε πάντα ένας γλυκύτατος, γεναιόδωρος άνθρωπος χαμηλών τόνων, που σχολίασε με καλά λόγια τους γύρω, ενώ ποτέ δεν μπήκε στη διαδικασία να αναλωθεί με τις κακίες και τα κουτσομπολιά του θεάματος.
Όπως είχε δηλώσει η Ροζίτα Σώκου, μιλώντας στον Αντώνη Πρέκα, στο βιβλίο-αφιέρωμα «Σαν παλιό σινεμά»: «Ήταν πάντα πολύ περιποιημένη, πολύ ωραία ντυμένη. Καθωσπρέπει. Όπου κι αν πάτησε το πόδι της, στο θέατρο, στο σινεμά και στην τηλεόραση, τη λάτρεψαν».
Η Καίτη Λαμπροπούλου είχε την ικανότητα να μεταμορφώνεται από την καλή και χαριτωμένη γυναίκα που ερμήνευσε στην «Αλίκη στο Ναυτικό», σε έναν εντελώς… στριμμένο χαρακτήρα, όπως υποδύθηκε στην ταινία «Σωφερίνα», δίνοντας ιδιαίτερες πινελιές σε κάθε χαρακτήρα που έπαιζε. Αξίζει επίσης να σημειωθεί ότι, το μεγαλύτερο μέρος της σπουδαίας καριέρας της, το πέρασε δίπλα στην καλύτερή της φίλη και συνεργάτιδα για πάρα πολλά χρόνια, Αλίκη Βουγιουκλάκη.
Όσο για την Αλίκη, δεν έβγαινε ποτέ να παίξει δίχως πρώτα να συμβουλευτεί και να μιλήσει με την… Καιτούλα της, όπως την αποκαλούσεπάντα χαϊδευτικά.
Προτεινόμενο Άρθρο
ΕΚΤΑΚΤΟ – Έφυγε απο τη ζωή αγαπημενος ηθοποιός
Η Καίτη Λαμπροπούλου στο μνημόσυνο της Αλίκης Βουγιουκλάκη το 1999
Ο θάνατος του συζύγου της που της στοίχισε
Η Καίτη Αντωνοπούλου γνώρισε τον θεατρικό συγγραφέα, δημοσιογράφο, σεναριογράφο και μετέπειτα σύζυγό της για 30 ολόκληρο χρόνια, Γιώργο Ρούσσο. Οι δυο τους ερωτεύτηκαν από την πρώτη στιγμή!
Παντρεύτηκαν αρκετά σύντομα και πέρασαν όλη τους τη ζωή μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας. Εκείνος έγραφε και εκείνη πρωταγωνιστούσε στα «Τρίτη και 13» (1954), «Ευτυχώς τρελάθηκα» (1956), «Βασίλισσα Αμαλία» (1958), «Μαντώ Μαυρογένους» (1959), «Θεοδώρα η Μεγάλη» (1968) κ.ά.
Στο πλευρό του λατρεμένου της συζύγου, Γιώργου Ρούσσου, πέρασε 30 πολύ ευτυχισμένα χρόνια. Όπως είχε δηλώσει η Καίτη Αντωνοπούλου σε συνέντευξή της: «Η ζωή μαζί του είχε ενδιαφέρον, ούτε μια στιγμή δεν αισθάνθηκα να βαριέμαι, είτε στα καλά του είτε στα άσχημά του», έλεγε. «Είμαι δεμένη με τη μνήμη του. Έχουν περάσει κοντά 20 χρόνια από τον θάνατό του κι εγώ είμαι ακόμη μαζί με τον Γεώργιο Ρούσσο. Κουβεντιάζουμε μαζί…».
Η αγαπημένη ηθοποιός έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 85 χρόνων από ανακοπή καρδιάς. Η κηδεία της έγινε στο Α’ Νεκροταφείο Αθηνών στις 2 Φεβρουαρίου 2011.
ΕΚΤΑΚΤΟ – Έφυγε απο τη ζωή αγαπημενος ηθοποιός
Έφυγε απο τη ζωή ο ηθοποιός Udo Kier – Είχε παίξει σε πάνω από 275 ταινίες
Ο Udo Kier, ο Γερμανός ηθοποιός με πορεία που απλώθηκε σε περισσότερους από 275 ρόλους στον ευρωπαϊκό και αμερικανικό κινηματογράφο, έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 81 ετών. Ο θάνατός του σημειώθηκε την Κυριακή το πρωί σε νοσοκομείο στο Παλμ Σπρινγκς της Καλιφόρνια, όπως επιβεβαίωσε ο σύντροφός του Delbert McBride, χωρίς να δοθούν πληροφορίες για τα αίτια.
Γνωστός για το διαπεραστικό βλέμμα και την ιδιότυπη σκηνική του παρουσία, ο Kier ταυτίστηκε με ρόλους σκοτεινούς, απειλητικούς και συχνά ακραίους. Υποδύθηκε επανειλημμένα βαμπίρ, ναζί και ανησυχητικές φιγούρες, αφήνοντας ανεξίτηλο αποτύπωμα σε ταινίες τρόμου, καλλιτεχνικού και ανεξάρτητου σινεμά. Όπως είχε πει χαρακτηριστικά, προτιμούσε να τρομάζει το κοινό παρά να περνά απαρατήρητος σε έναν «καθημερινό» ρόλο.
Από τα ερείπια του πολέμου στη μεγάλη οθόνη
Ο Udo Kier γεννήθηκε ως Udo Kierspe το 1944 στη Γερμανία. Λίγες ώρες μετά τη γέννησή του, το μαιευτήριο βομβαρδίστηκε και σώθηκε μαζί με τη μητέρα του μέσα από τα ερείπια. Μεγάλωσε σε συνθήκες φτώχειας στη μεταπολεμική Γερμανία, περιγράφοντας αργότερα τα παιδικά του χρόνια ως «φρικτά». Δούλεψε από μικρός σε εργοστάσιο, αποφασισμένος να ξεφύγει από τη μιζέρια που τον περιέβαλλε.
Στα 16 του γνώρισε τον Rainer Werner Fassbinder σε ένα λαϊκό μπαρ της Κολωνίας, μια γνωριμία που έμελλε να επηρεάσει καθοριστικά την πορεία του. Μετακομίζοντας στο Λονδίνο για να σπουδάσει αγγλικά, ανακαλύφθηκε τυχαία σε ένα καφέ και, όπως έλεγε ο ίδιος, η αγάπη του για την προσοχή τον οδήγησε στην υποκριτική. Η πρώτη του μεγάλη επιτυχία ήρθε με την ταινία τρόμου Mark of the Devil το 1970.
Fassbinder, Warhol, Von Trier και οι μεγάλες συνεργασίες
Η καριέρα του Kier συνδέθηκε με ορισμένα από τα πιο εμβληματικά ονόματα του παγκόσμιου σινεμά. Συνεργάστηκε στενά με τον Fassbinder σε ταινίες όπως Lola, Lili Marleen, The third generation και στη θρυλική σειρά Berlin Alexanderplatz. Παράλληλα, ο Paul Morrissey και ο Andy Warhol τον καθιέρωσαν ως κινηματογραφικό βαμπίρ στις ταινίες Flesh for Frankenstein και Blood for Dracula, όπου η αλλόκοτη γοητεία του βρήκε το ιδανικό πεδίο έκφρασης.
Καθοριστική υπήρξε και η σχέση του με τον Lars von Trier. Από τη Medea μέχρι τα Melancholia και Nymphomaniac: Vol. II, ο Kier υπήρξε σταθερός συνεργάτης του Δανού δημιουργού, ενώ ήταν και νονός του γιου του. Παράλληλα, ο Gus Van Sant του έδωσε τον πρώτο του αμερικανικό ρόλο στο My Own Private Idaho, ανοίγοντας τον δρόμο για μια σειρά εμφανίσεων στο Χόλιγουντ.
Από cult φιγούρα σε διαχρονικό χαρακτήρα
Τη δεκαετία του ’90 εμφανίστηκε σε γνωστές παραγωγές όπως Ace Ventura: Pet Detective, Armageddon, Blade και End of Days, κρατώντας συχνά μικρούς αλλά απολύτως αναγνωρίσιμους ρόλους. Συμμετείχε επίσης σε μουσικά βίντεο μεγάλων καλλιτεχνών, από τη Madonna έως τους Korn και τους Supertramp, επιβεβαιώνοντας τη θέση του ως cult προσωπικότητα.
Στα τελευταία χρόνια της ζωής του, ξεχώρισε στη μαύρη κωμωδία Swan Song, όπου υποδύθηκε έναν εκκεντρικό συνταξιούχο κομμωτή, ενώ η τελευταία του κινηματογραφική εμφάνιση ήταν στο πολιτικό θρίλερ The secret agent. Παράλληλα, συμμετείχε και στο επερχόμενο horror video game OD του Hideo Kojima.
Μια καριέρα χωρίς αυταπάτες
Ο Udo Kier αντιμετώπιζε τη διαδρομή του με ρεαλισμό και χιούμορ, δηλώνοντας πως από τις εκατοντάδες ταινίες του, ένα μέρος ήταν κακό, ένα άλλο απλώς υποφερτό και ένα τρίτο πραγματικά καλό. Παρ’ όλα αυτά, το στίγμα του στον κινηματογράφο παραμένει αδιαμφισβήτητο: ένας ηθοποιός που δεν φοβήθηκε ποτέ να βουτήξει στο σκοτάδι για να φωτίσει, με τον δικό του τρόπο, τη μεγάλη οθόνη.
