Lifestyle

Αγία Αικατερίνη: Η Προστάτιδα των ετοιμοθάνατων και των ανύπαντρων γυναικών και η θαυματουργή προσευχή της

Σήμερα, 25 Νοεμβρίου τιμάται η μνήμη της Αγίας Αικατερίνης, της προστάτιδας των επιστημών, των ετοιμοθάνατων και των ανύπαντρων γυναικών.

Σήμερα, 25 Νοεμβρίου τιμάται η μνήμη της Αγίας Αικατερίνης, της προστάτιδας των επιστημών, των ετοιμοθάνατων και των ανύπαντρων γυναικών. Ποια είναι η θαυματουργή προσευχή που είπε πριν αποκεφαλιστεί;

ΗΑγία Αικατερίνη είναι από τα πρόσωπα εκείνα της Ορθοδοξίας που η ζωή και η δράση της αγγίζει τα όρια του μύθου. Η μνήμη της τιμάται στις 25 Νοεμβρίου και θεωρείται μία από τις μεγαλύτερες Αγίους της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Ποια είναι η θαυματουργή προσευχή της;

Στις Κυκλάδες, ιδιαίτερα, οι άγαμες γυναίκες, φτιάχνουν τις «αλμυροκουλούρες», στην Κατερίνη τιμάται και ως πολιούχος, ενώ είναι προστάτιδα των γεωργών αλλά και πάρα πολλών επαγγελματικών ομάδων σε πολλές χώρες του κόσμου, όπως των δικηγόρων και νομικών, των βιβλιοθηκονόμων των φιλοσόφων, των μυλωνάδων, των γανωματήδων, των νοσοκόμων, των γραμματέων, των στενογράφων, των βυρσοδεψών και των αγγειοπλαστών. Ενώ, θεωρείται και προστάτιδα των ετοιμοθάνατων, των παρθένων και των ανύπαντρων γυναικών.

Ο βίος της Αγίας Αικατερίνης
Σύμφωνα με τον Ρουφίνο, ύπαρχο της αυλής του αυτοκράτορα Θεοδόσιου, το πρώτο της όνομα ήταν Δωροθέα. Μετά τη βαφτισή της, όμως, έλαβε το όνομα Αικατερίνα, αυτή δηλαδή που είναι πάντα καθαρή, αγνή (αιέν καθαρινά, δηλαδή «η πάντοτε αγνή»). Έζησε στην Αλεξάνδρεια, στα χρόνια του αυτοκράτορα Μαξιμιανού, και είχε αριστοκρατική καταγωγή και τεράστια μόρφωση.

Κατά τη φυλάκισή της η αγία υπέμεινε τις πιέσεις και τις κακουχίες με θάρρος και υπομονή, που αντλούσε, σύμφωνα με την παράδοση, από τη δύναμη της βαθιάς της πίστης, όπως συνέβαινε τότε και με όλους τους Χριστιανούς που μετά τον θάνατό τους αναγνωρίστηκαν από την Εκκλησία ως μάρτυρες.

Όταν στη συνέχεια έμαθε η σύζυγος του αυτοκράτορα, Φαυστίνα, τον λόγο για τον οποίο είχε φυλακιστεί και είχε καταδικαστεί σε θάνατο, όχι απλώς συγκινήθηκε από τη στάση της, αλλά ζήτησε να της δοθεί η άδεια να την επισκεφτεί στο κελί της.

Το αίτημά της έγινε δεκτό και, έτσι, με συνοδεία 200 στρατιωτών, οι οποίοι είχαν ως επικεφαλής τον Φρούραρχο Πορφυρίωνα ή Πορφύριο, συναντήθηκε μαζί της. Όμως τόσο η Φαυστίνα όσο και οι στρατιώτες προσηλυτίστηκαν από την Αικατερίνη στη νέα θρησκεία.

Τότε ο αυτοκράτορας διέταξε τον αποκεφαλισμό της συζύγου του, Φαυστίνας, του φρουράρχου και των στρατιωτών και διέταξε την εκτέλεση της αγίας με μαρτυρικό τρόπο. Για τον θάνατό της χρησιμοποιήθηκε ο «τροχός των βασανιστηρίων», ένα κυκλικό σίδερο του οποίου η περιφέρεια έφερε καρφιά.

Ο τροχός αυτός κινούνταν με σκοινιά και τροχαλίες σιγά-σιγά και ακουμπούσε το δεμένο σώμα του καταδικασθέντος σε θάνατο. Ο θρύλος εδώ αναφέρει πως τα καρφιά του τροχού, όταν πλησίασαν το σώμα της αγίας, ένα-ένα έσπαγαν. Κατ’ άλλον θρύλο, ο εν λόγω τροχός, πριν πλησιάσει το σώμα της αγίας, διαλύθηκε «εις τα εξ ων συνετέθη». Έτσι, αποφασίστηκε τελικά ο αποκεφαλισμός της, ο οποίος, όταν συνέβη, οι παριστάμενοι αντιλήφθηκαν να ρέει γάλα αντί αίμα.

Στη συνέχεια, σύμφωνα με έναν άλλο θρύλο, το πάναγνο σώμα της αγίας μεταφέρθηκε υπό «πτερύγων αγγέλων» στο όρος Σινά της ομώνυμης χερσονήσου, όπου επί αιώνες έμεινε άταφο, κατά τους βιογράφους της και την ιερή παράδοση, μέχρι τον 6ο αιώνα, οπότε ερημίτες μοναχοί της περιοχής μέσω οράματος ειδοποιήθηκαν και κατέβασαν από το όρος το σώμα της αγίας και το εναπόθεσαν σε μαρμάρινη θήκη.

Έπειτα ενημερώθηκε ο αυτοκράτορας Ιουστινιανός, ο οποίος έκτισε την ιερή Μονή της Αγίας Αικατερίνης του Σινά και την εκκλησία (καθολικό) της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος (που κτίσθηκε μεταξύ 548 και 565) εντός της οποίας τοποθετήθηκε η μαρμάρινη θήκη.

Στη μονή αυτή διασώζεται ένα σημαντικό θησαυροφυλάκιο της πρώιμης χριστιανικής τέχνης και αρχιτεκτονικής και πλήθος εικονογραφημένων χειρογράφων. Σύμφωνα με μια άλλη εκδοχή του θρύλου, έχοντας απορρίψει η Αικατερίνη πολλές γαμήλιες προτάσεις, ανέβηκε στους ουρανούς κατά τη διάρκεια οράματος και μνηστεύθηκε τον Χριστό.

Ιερά λείψανα, όμως, της Αγίας Αικατερίνης της Μεγαλομάρτυρος φέρονται να επιδεικνύονται από τα μέσα του 11ου αιώνα και στη νορμανδική πόλη Ρουάν, όπου, κατά τους Kαθολικούς, τα έφερε εκεί περί το 1207 ο ερημίτης μοναχός Συμεών.

Ο εορτασμός
Η ημέρα του μαρτυρίου της Αγίας Αικατερίνης θεωρείται η 24 Νοεμβρίου, της δε εύρεσης των λειψάνων της η 25η Νοεμβρίου, εκτός, όμως, όλων των Σλάβων, που τιμούν ιδιαίτερα μέχρι σήμερα την ημέρα του μαρτυρικού θανάτου της αγίας.

Όλοι οι άλλοι Χριστιανοί τιμούν τη μνήμη της στις 25 Νοεμβρίου, έπειτα από σύσταση-απόφαση των μοναχών του Σινά, οι οποίοι συνέπτυξαν σε μία και τις δύο εορτές, ώστε να συνεορτάζεται με τα Εισόδια της Θεοτόκου.

Παρά το γεγονός ότι η αγία τιμήθηκε όσο κανείς και από τους Καθολικούς, το 1969 η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία αφαίρεσε την εορτή της από το γενικό εορτολόγιο των αγίων που δημοσιεύθηκε από τη Σύνοδο για τη Θεία Λατρεία και την Τάξη των Αγίων, ισχυριζόμενη την έλλειψη ιστορικών αποδείξεων για την ύπαρξή της. Το 2002 περιλήφθηκε ξανά στο ημερολόγιο.

Η θαυματουργή προσευχή της
Λίγο πριν αποκεφαλιστεί η καλλιπάρθενος Νύμφη του Ιησού Χριστού Αικατερίνη, ενώπιον πλήθους κόσμου, κάμπτουσα τα γόνατα προς τον Κύριον, προσευχήθηκε και είπε:

«Κύριε Ιησού Χριστέ ο Θεός μου, ευχαριστώ σοι ότι έστησας επί πέτραν της υπομονής τους πόδας μου και κατεύθυνάς μου τα διαβήματα· έκτεινον τώρα τας αχράντους παλάμας σου, όπου εις τον Σταυρόν ετραυμάτισες, και δέξαι μου την ψυχήν, την οποίαν έθυσα διά την αγάπην σου.

Προτεινόμενο ΆρθροΕΚΤΑΚΤΟ – Έφυγε απο τη ζωή αγαπημενος ηθοποιός

Μνήσθητι Κύριε, ότι σαρξ και αίμα είμεθα, και μη αφήσης να φανερωθώσιν από τους δεινούς εξεταστάς εις το φοβερόν Σου Κριτήριον τα εν αγνοία μου πταίσματα, αλλά απόπλυνον αυτά με τα αίματα, όπου έχυσα διά την αγάπην Σου, και οικονόμησαι να γένη το σώμα τούτο, όπου διά σε κατεκόπη, αθέατον εις εκείνους όπου θέλουν ζητήσει αυτό, και φύλαξον αυτό σώον και ακέραιον όπου ορίσει η Βασιλεία Σου.

Επίβλεψον εξ ύψους αγίου σου Κύριε, επί τον περιεστώτα λαόν τούτον, και οδήγησον αυτούς εις το φως της σης επιγνώσεως. Δίδου δε και εις όσους επικαλέσονται δι᾿ εμού το Πανάγιόν Σου Όνομα τα προς το συμφέρον αιτήματα, διά να σε δοξάζουσι με τον συνάναρχον Πατέρα και το συναίδιον Πνεύμά Σου, νυν και αεί, και εις τους αιώνας. Αμήν».

ΕΚΤΑΚΤΟ – Έφυγε απο τη ζωή αγαπημενος ηθοποιός

Έφυγε απο τη ζωή ο ηθοποιός Udo Kier – Είχε παίξει σε πάνω από 275 ταινίες

Ο Udo Kier, ο Γερμανός ηθοποιός με πορεία που απλώθηκε σε περισσότερους από 275 ρόλους στον ευρωπαϊκό και αμερικανικό κινηματογράφο, έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 81 ετών. Ο θάνατός του σημειώθηκε την Κυριακή το πρωί σε νοσοκομείο στο Παλμ Σπρινγκς της Καλιφόρνια, όπως επιβεβαίωσε ο σύντροφός του Delbert McBride, χωρίς να δοθούν πληροφορίες για τα αίτια.

Γνωστός για το διαπεραστικό βλέμμα και την ιδιότυπη σκηνική του παρουσία, ο Kier ταυτίστηκε με ρόλους σκοτεινούς, απειλητικούς και συχνά ακραίους. Υποδύθηκε επανειλημμένα βαμπίρ, ναζί και ανησυχητικές φιγούρες, αφήνοντας ανεξίτηλο αποτύπωμα σε ταινίες τρόμου, καλλιτεχνικού και ανεξάρτητου σινεμά. Όπως είχε πει χαρακτηριστικά, προτιμούσε να τρομάζει το κοινό παρά να περνά απαρατήρητος σε έναν «καθημερινό» ρόλο.

Από τα ερείπια του πολέμου στη μεγάλη οθόνη
Ο Udo Kier γεννήθηκε ως Udo Kierspe το 1944 στη Γερμανία. Λίγες ώρες μετά τη γέννησή του, το μαιευτήριο βομβαρδίστηκε και σώθηκε μαζί με τη μητέρα του μέσα από τα ερείπια. Μεγάλωσε σε συνθήκες φτώχειας στη μεταπολεμική Γερμανία, περιγράφοντας αργότερα τα παιδικά του χρόνια ως «φρικτά». Δούλεψε από μικρός σε εργοστάσιο, αποφασισμένος να ξεφύγει από τη μιζέρια που τον περιέβαλλε.

Στα 16 του γνώρισε τον Rainer Werner Fassbinder σε ένα λαϊκό μπαρ της Κολωνίας, μια γνωριμία που έμελλε να επηρεάσει καθοριστικά την πορεία του. Μετακομίζοντας στο Λονδίνο για να σπουδάσει αγγλικά, ανακαλύφθηκε τυχαία σε ένα καφέ και, όπως έλεγε ο ίδιος, η αγάπη του για την προσοχή τον οδήγησε στην υποκριτική. Η πρώτη του μεγάλη επιτυχία ήρθε με την ταινία τρόμου Mark of the Devil το 1970.

Fassbinder, Warhol, Von Trier και οι μεγάλες συνεργασίες
Η καριέρα του Kier συνδέθηκε με ορισμένα από τα πιο εμβληματικά ονόματα του παγκόσμιου σινεμά. Συνεργάστηκε στενά με τον Fassbinder σε ταινίες όπως Lola, Lili Marleen, The third generation και στη θρυλική σειρά Berlin Alexanderplatz. Παράλληλα, ο Paul Morrissey και ο Andy Warhol τον καθιέρωσαν ως κινηματογραφικό βαμπίρ στις ταινίες Flesh for Frankenstein και Blood for Dracula, όπου η αλλόκοτη γοητεία του βρήκε το ιδανικό πεδίο έκφρασης.

Καθοριστική υπήρξε και η σχέση του με τον Lars von Trier. Από τη Medea μέχρι τα Melancholia και Nymphomaniac: Vol. II, ο Kier υπήρξε σταθερός συνεργάτης του Δανού δημιουργού, ενώ ήταν και νονός του γιου του. Παράλληλα, ο Gus Van Sant του έδωσε τον πρώτο του αμερικανικό ρόλο στο My Own Private Idaho, ανοίγοντας τον δρόμο για μια σειρά εμφανίσεων στο Χόλιγουντ.

Από cult φιγούρα σε διαχρονικό χαρακτήρα
Τη δεκαετία του ’90 εμφανίστηκε σε γνωστές παραγωγές όπως Ace Ventura: Pet Detective, Armageddon, Blade και End of Days, κρατώντας συχνά μικρούς αλλά απολύτως αναγνωρίσιμους ρόλους. Συμμετείχε επίσης σε μουσικά βίντεο μεγάλων καλλιτεχνών, από τη Madonna έως τους Korn και τους Supertramp, επιβεβαιώνοντας τη θέση του ως cult προσωπικότητα.

Στα τελευταία χρόνια της ζωής του, ξεχώρισε στη μαύρη κωμωδία Swan Song, όπου υποδύθηκε έναν εκκεντρικό συνταξιούχο κομμωτή, ενώ η τελευταία του κινηματογραφική εμφάνιση ήταν στο πολιτικό θρίλερ The secret agent. Παράλληλα, συμμετείχε και στο επερχόμενο horror video game OD του Hideo Kojima.

Μια καριέρα χωρίς αυταπάτες
Ο Udo Kier αντιμετώπιζε τη διαδρομή του με ρεαλισμό και χιούμορ, δηλώνοντας πως από τις εκατοντάδες ταινίες του, ένα μέρος ήταν κακό, ένα άλλο απλώς υποφερτό και ένα τρίτο πραγματικά καλό. Παρ’ όλα αυτά, το στίγμα του στον κινηματογράφο παραμένει αδιαμφισβήτητο: ένας ηθοποιός που δεν φοβήθηκε ποτέ να βουτήξει στο σκοτάδι για να φωτίσει, με τον δικό του τρόπο, τη μεγάλη οθόνη.

Ειδήσεις σήμερα

Ροή Ειδήσεων