Σπάνιες (σπανιότατες) για την ακρίβεια, είναι οι επικίνδυνες συναντήσεις λουόμενων στην Ελλάδα με καρχαρίες.
Και μάλιστα λευκούς. Αυτές είναι ιστορίες που διαβάζουμε για μέρη μακρινά, όπως η Αυστραλία ή η Αμερική…
Κι όμως, τέτοιου τύπου περιστατικά έχουν καταγραφεί και στον τόπο μας, με την ιστορία της 16χρονης Βάντας στην Κέρκυρα να προκαλεί τρόμο.
Ακόμη και τώρα, πάνω από 70 χρόνια μετά, το περιστατικό περνάει από στόμα σε στόμα στις επόμενες γενιές. Η ιστορία μπορεί να έχει μικρές διαφορές, ανάλογα με το από ποιον θα την ακούσεις, αλλά το βασικό στοιχείο είναι ένα. Στις 17 Αυγούστου 1951 ένας λευκός καρχαρίας όχι μόνο εμφανίστηκε στις θάλασσες της Κέρκυρας, αλλά και κατασπάραξε ένα νεαρό κορίτσι, μπροστά στα μάτια του φίλου της.
Η κοπέλα δεν ήταν όποια κι όποια. Τουλάχιστον με βάση τα μέτρα της εποχής. Η Βάντα Πιέρρη ήταν γόνος παλιάς κερκυραϊκής οικογένειας με παρελθόν αιώνων. Κόρη του τότε διευθυντή της Εθνικής Τράπεζας, θέση με πολύ μεγάλο πρεστίζ εκείνα τα χρόνια. Και μαθήτρια του Γαλλικού Ινστιτούτου. Ένα υποδειγματικό μέλος της «καλής» κοινωνίας του νησιού.
Ο φίλος της λεγόταν Γιώργος Αθανάσαινας, με καταγωγή από το Γαστούρι. Στα 18 χρόνια του ήταν ήδη φοιτητής της Στρατιωτικής Ιατρικής Σχολής και οι δυο τους αποφάσισαν να πάνε μαζί για μπάνιο για να πολεμήσουν στην αυγουστιάτικη ζέστη. Προορισμός τους: Η δημοφιλής παραλία Mon Repos, σε μια εποχή που η Κέρκυρα γνώριζε ήδη τι σημαίνει τουρισμός. Πολύ διαφορετικός από τον σημερινό σήμερα, αφού ο παραθερισμός σε τέτοια θέρετρα ήταν υπόθεση πολύ λίγων.
Τα δυο παιδιά απομακρύνθηκαν κάμποσο από την στεριά, με τις διηγήσεις να κάνουν λόγο για μια απόσταση που κυμαίνεται από 250 μέχρι 400 μέτρα. Το βάθος σε εκείνο το σημείο δεν ξεπερνούσε τα 6 με 7 μέτρα, όταν ο Αθανάσαινας κάτωχρος αντιλήφθηκε τι συμβαίνει. «Τι έχεις», τον ρώτησε η Βάντα. Κι εκείνος για να μην την τρομάξει, αρκέστηκε να πει: «Δεν είναι τίποτα, απλά ένα δελφίνι»…
Οι εφημερίδες της εποχής από την επόμενη μέρα κιόλας έγραφαν για το περιστατικό, αφού αυτό που αντίκρισε ο Αθανάσαινας δεν ήταν δελφίνι. Από τη δική του μαρτυρία αλλά και άλλες, προέκυψε πως επρόκειτο για έναν λευκό καρχαρία μήκους 8 μέτρων!
Αναφέρει στην κατάθεσή του: «Ενώ ηρχίσαμεν να επιστρέφωμεν προς την ακτήν, σαν να προησθάνθημεν το δράμα, ελιποφυγήσαμεν. Είδα το κήτος να “ζυγίζεται” δια να μας επιτεθή. Πριν προφθάσω να παρακολουθήσω τας κινήσεις του, επετέθη κατά της Βάντας, την άρπαξε με το ρύγχος του και είδα τα πόδια της μόνον εις την επιφάνειας. Την στιγμήν εκείνην την εκομμάτιασε προφανώς. Επέρασεν έπειτα κοντά μου. Με έσπρωξε με το ρύγχος του εις απόστασιν 3-4 μέτρων. Επέστρεψε κατόπιν εις το σημείον όπου ήσαν τα υπόλοιπα της Βάντας και τα κατεβρόχθισε»…
Ο ίδιος σώθηκε με ελαφρούς τραυματισμούς και σημάδια στο στήθος που δεν έφυγαν ποτέ από πάνω του, θαρρείς για να μην ξεχάσει την ημέρα που είδε τον τραγικό χαμό της φίλης του… Τον μάζεψαν ψαράδες κι εκείνος έμελλε να ζήσει μια φυσιολογική και γεμάτη ζωή. Άφησε πίσω του την τραγωδία, ολοκλήρωσε τις σπουδές του, έγινε ψυχίατρος. Και αργότερα ιστορικός και συγγραφέας. Όσοι τον γνώριζαν, λένε πως σπανίως μιλούσε (αν μιλούσε) για εκείνες τις μέρες.
Πίσω στο νησί και στο 1951, αμέσως μετά το περιστατικό, τα νέα διαδόθηκαν σαν αστραπή. Χωρίς κανείς να γνωρίζει ακριβώς τι είχε συμβεί, μία ήταν η λέξη που έβγαινε από κάθε στόμα. «Καρχαρίας»! Οι γονείς έσπευδαν να μαζέψουν τα παιδιά από την θάλασσα, κόσμος έφτανε μέχρι την παραλίας, μπας και δει το κήτος, ενώ ψαρόβαρκες και καΐκια περιπολούσαν αναζητώντας τον καρχαρία.
Έκτοτε, όμως, δεν υπήρξαν θεάσεις του. Για την ακρίβεια υπάρχει μόνο μία αναφορά για ένα κήτος μήκους 15 μέτρων (!) σύμφωνα με τις εφημερίδες, κάπου κοντά στην Λευκάδα, «το οποίον υποτίθεται ότι κατεβρόχθισεν εις Κέρκυραν την νεάνιδα Βάντα Πιέρρη», όπως έγραφαν χαρακτηριστικά. Ορισμένοι παλιοί Κερκυραίοι επιμένουν πάντως πως τον καρχαρία τον εξουδετέρωσε τελικά ο καπετάν-Μπονέτης με το γρι-γρι του, έχοντας δέσει σε ένα βαρέλι αγκίστρι με κρέατα.
Προφανώς αυτό το κομμάτι της ιστορίας αμφισβητείται έντονα, όπως και διάφορες λεπτομέρειές της. Εκείνο που δεν χωράει αμφιβολία είναι ότι το περιστατικό συνέβη. Κι ένα 16χρονο κορίτσι έχασε την ζωή του από επίθεση καρχαρία… Στο κενοτάφιό της στο Καθολικό νεκροταφείο έβαλαν μέσα την κοτσίδα των μαλλιών της αφού μόλις είχε κουρευτεί. Ήταν το μοναδικό δικό της κομμάτι που είχε απομείνει…
Συγκλόνισε σήμερα η Μαρία Καρυστιανού στο Σύνταγμα – «H αλήθεια δεν μπορεί να κρύβεται για πάντα»
Μια ζωή που κόπηκε τραγικά στη θάλασσα
Ποιος ήταν ο Μέρκιουρι Ψιλάκης
Σε μία αβάσταχτη τραγωδία έχει βυθιστεί μια ελληνική οικογένεια στην Αυστραλία, για τον τραγικό θάνατο του Mercury Psillakis (Μερκούρης Ψυλλάκης), που κατασπαράχθηκε από μεγαλόσωμο καρχαρία, την ώρα που έκανε σερφ σε παραλία του Σίδνεϊ. Ο άτυχος άνδρας αφήνει πίσω του τη σύζυγό του και τη μικρή κόρη του.
Ποιος ήταν ο άτυχος πατέρας
Προτεινόμενο Άρθρο
Ο Μέρκιουρι Ψιλάκης γεννήθηκε στην Αυστραλία, αλλά μέσα του κουβαλούσε βαθιά τη μνήμη και την πολιτιστική ταυτότητα της Σύμης, του αιγαιοπελαγίτικου νησιού απ’ όπου κατάγονταν οι γονείς του. Αν και δεν έζησε στο νησί, μεγάλωσε ακούγοντας τις αφηγήσεις τους για τη ζωή κοντά στη θάλασσα, τα καΐκια, τα πέτρινα σκαλιά που σκαρφάλωναν στο χωριό, και την αλμύρα που άγγιζε κάθε γωνιά του τόπου.
Για εκείνον, η Σύμη έγινε κάτι παραπάνω από μια πατρίδα που δεν γνώρισε προσωπικά — έγινε μια πνευματική ρίζα, ένας τόπος καρδιάς που τον συνέδεε με την Ελλάδα, παρότι η καθημερινότητά του εξελισσόταν στις βόρειες ακτές του Σίδνεϊ.
Μαζί με τον δίδυμο αδερφό του, Μάικ, ανακάλυψαν πολύ νωρίς τον κόσμο του σερφ. Δεν ήταν απλώς ένα άθλημα, ήταν ένας τρόπος ζωής, μια ταυτότητα. Οι δυο τους δεν περιορίστηκαν στο να γλιστρούν στα κύματα: κατασκεύαζαν μόνοι τους τις σανίδες πάνω στις οποίες έμαθαν να στέκονται όρθιοι, να δοκιμάζουν τεχνικές, να κυνηγούν την τέλεια καμπύλη του νερού. Ήταν παιδιά που μάθαιναν να φτιάχνουν τα εργαλεία της ελευθερίας τους με τα χέρια τους, και αυτό τους έδωσε μια βαθύτερη σχέση με το άθλημα.
Ο Μέρκιουρι γρήγορα έγινε δεινός σέρφερ. Οι παλιοί λένε πως είχε μια μοναδική ικανότητα να «διαβάζει» το κύμα πριν αυτό σηκωθεί, να αισθάνεται τη δύναμή του και να κινείται σαν να γνώριζε εκ των προτέρων την πορεία του. Με τη σανίδα του, συχνά φτιαγμένη από τα ίδια του τα χέρια, έμοιαζε να χορεύει με τη θάλασσα.
Για την κοινότητα του Λονγκ Ριφ (Long Reef) ήταν ένας άνθρωπος που ξεχώριζε, ένας σέρφερ που κέρδισε τίτλους, αλλά και τον σεβασμό όλων όσοι μοιράζονταν το ίδιο πάθος.
Η αγάπη για τη θάλασσα και τους ανθρώπους
Η ζωή του όμως δεν ήταν μόνο τα κύματα. Ο Μέρκιουρι είχε μια επιχειρηματική πλευρά, αναγνωρίσιμη στο Ντι Γουάι (Dee Why) και τις γύρω περιοχές.
Είχε γίνει γνωστός ως ο «plant man», πουλούσε εξωτικά φυτά από το σπίτι του και είχε δημιουργήσει ένα μικρό δίκτυο ανθρώπων που αναζητούσαν σπάνιες ποικιλίες. Έβαζε την ίδια αγάπη και μεράκι στα φυτά του όπως και στη σανίδα του σερφ: με υπομονή, γνώση και φροντίδα.
Η κοινότητά του τον θυμάται ως έναν ζεστό, φιλικό και ανοιχτόκαρδο άνθρωπο. Δεν ήταν τυχαίο ότι, όταν χάθηκε πρόσφατα ένας φίλος τους από την «οικογένεια» του σερφ, εκείνος ήταν που πήρε την πρωτοβουλία να οργανώσει το «paddle-out» μνημόσυνο: σέρφερς μαζεμένοι στη θάλασσα, όρθιοι στις σανίδες τους, σχημάτισαν κύκλο και αποχαιρέτησαν τον εκλιπόντα φίλο με τον τρόπο που ξέρουν καλύτερα, μέσα στο νερό. Εκείνη η στιγμή, που έδειχνε το πόσο πίστευε στη δύναμη της κοινότητας, μένει ανεξίτηλη σε όσους τον γνώρισαν.
Ο ίδιος είχε καταφέρει να συνδυάσει την αγάπη για τη θάλασσα με τις πιο προσωπικές του στιγμές. Με τον δίδυμο αδελφό του είχαν κάνει μεγάλα ταξίδια, όπως ένα πρόσφατο, στην Ευρώπη, τέσσερις εβδομάδες γεμάτες σερφ. Ήταν άνθρωπος που δεν έμενε στα μικρά: ζούσε με ένταση, με χαρά, με πάθος.
Στην προσωπική του ζωή, ο Μέρκιουρι είχε βρει το λιμάνι του. Παντρεμένος με τη Μαρία, ζούσαν μαζί με τη μικρή τους κόρη την οποία αποκαλούσε «το φως της ζωής του». Η οικογένεια ήταν για εκείνον το μεγαλύτερο κατόρθωμα, η ισορροπία ανάμεσα στην αδρεναλίνη του σερφ και τη γαλήνη του σπιτιού.
Ο τραγικός θάνατος
Δεν είναι τυχαίο ότι η τραγωδία συνέβη λίγες ώρες πριν τη Γιορτή του Πατέρα, μια ειρωνεία που έκανε το πένθος ακόμα πιο σκληρό για όσους τον γνώριζαν. Κι όμως, όσο κι αν ο Μέρκιουρι μπορούσε να «δαμάσει» τα κύματα, υπήρχε πάντα ένας παράγοντας που κανείς δεν μπορεί να ελέγξει: η άγρια φύση της αυστραλιανής θάλασσας.
Ο ίδιος γνώριζε καλά τον κίνδυνο, όπως όλοι οι σέρφερς που βγαίνουν στα νερά εκείνα, αλλά ποτέ δεν άφησε τον φόβο να σταθεί εμπόδιο στην αγάπη του. Όμως, τελικά βρέθηκε αντιμέτωπος με τον πιο αμείλικτο αντίπαλο, έναν μεγάλο καρχαρία που εμφανίστηκε απρόσμενα και έδωσε δραματικό τέλος στη ζωή του.
Βίντεο-σοκ από την στιγμή που το επιτίθεται ο καρχαρίας
Βίντεο από το σημείο έχει καταγράψει τη στιγμή της επίθεσης, με τους υπόλοιπους σέρφερ να τον βγάζουν αιμόφυρτο στην ακτή. Παρά τις προσπάθειες ανάνηψης, ο 57χρονος δεν κατάφερε να κρατηθεί στη ζωή. Μαρτυρίες αναφέρουν ότι ο καρχαρίας του είχε προκαλέσει σοβαρά τραύματα με αποτέλεσμα να χάσει αρκετό αίμα.
Αυτόπτης μάρτυρας ανέφερε στο Sky News ότι ο καρχαρίας ήταν «ένας από τους μεγαλύτερους που έχει δει ποτέ», εκτιμώντας ότι το μήκος του έφτανε περίπου τα έξι μέτρα. «Υπήρχε ένας άνδρας στο νερό που φώναζε ”Δεν θέλω να με δαγκώσεις, δεν θέλω να με δαγκώσεις, μην με δαγκώσεις” και είδα το πτερύγιο του καρχαρία να βγαίνει από το νερό και ήταν τεράστιο», είπε.
- Μαρινάκης: «Το Μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη θα είναι μόνο για την τιμή των νεκρών»
- Σuναγεpμός με πασiγνωστο φάpμακο: Πρоκαλεί θρóμβωση στο αiμα, ποıο είναι και τι να πpоσέξετε
- ΘΡΗΝΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΥΡΙΑΚΟ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ – ΜΑΥΡΗ ΜΕΡΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟ
- Μόλις μαθεύτnκαν τα ευxάριστα για Δανάη Μπάρκα: Σε σχέση 6 μήνες με πασίγνωστο Έλληνα επιχειρηματία
