Για τον έναν χρόνο που βρέθηκε μακριά από τα τηλεοπτικά πλατό αλλά και τον λόγο που την έκανε να πει το μεγάλο «ναι» στην πρόταση του ΣΚΑΪ μίλησε η Τατιάνα Στεφανίδου στο περιοδικό ΟΚ! και στον δημοσιογράφο Νίκο Γεωργιάδη.
Η Τατιάνα Στεφανίδου αναφέρθηκε ακόμη στην ομάδα που την πλαισιώνει στο Power Talk και δηλώνοντας «τυχερή», δείχνοντας πόσο σημαντικό ρόλο παίζει για εκείνη η ομάδα πίσω από κάθε πρότζεκτ.
Πως ήταν ο χρόνος που έμεινες εκτός τηλεόρασης – αν και, από ό,τι κατάλαβα, ασχολήθηκες πιο πολύ από ποτέ με τα sites σας;
Ναι, και ήταν πολύ ωραίος αυτός ο χρόνος. Μπήκα σε πολύ βαθύ δίλημμα για το αν θα έπρεπε να επιστρέψω.
Η προσέγγιση από τον ΣΚΑΪ πότε έγινε;
Με προσέγγισαν σχετικά νωρίς. Έπαιξε ρόλο ο τρόπος που με προσέγγισαν, η εμπιστοσύνη που μου έδειξαν – γιατί πρότεινα ένα νέο κόνσεπτ και πως το οραματίζομαι, πως θα ήθελα να είναι το σκηνικό -, το γεγονός ότι με εμπιστεύτηκαν ο κ. Αλαφούζος, ο κ. Ζούλας και βεβαίως η Άλκηστη Μαραγκουδάκη και η Πωλίνα Τόλη, που είχα και τη μεγαλύτερη τριβή. Η Πωλίνα ήταν πολλά χρόνια αρχισυντάκτρια της εκπομπής μου, ενώ την Άλκηστη την ξέρω από τον ΑΝΤ1. Μου έδειξαν έναν σεβασμό, πίστεψαν και στήριξαν αυτό που οραματίστηκα μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια.
Σπάνια συμβαίνει αυτό νομίζω.
Συμβαίνει πάρα πολύ σπάνια. Και ο Χρήστος Κάτσικας, που είναι παραγωγός του ΣΚΑΪ, έδωσε τη μάχη του να στηρίξει αυτό που είχα στο μυαλό μου, και αυτό ήταν πολύ σημαντικό για μένα. Είμαστε μια ομάδα που λειτουργήσαμε καλά.
Έχεις και μια δυνατή ομάδα να σε πλαισιώνει στο πλατό.
Καταρχάς είμαι πολύ τυχερή που έχω κοντά μου τον φύλακα – άγγελο μου, την αρχισυντάκτρια μου, Νατάσα Τσόλκα. Όπως επίσης γιατί έχω την Άρια Καλύβα, που δέχθηκε να έρθει και αυτό είναι μια πολύ μεγάλη επιτυχία για τον ΣΚΑΪ. Δεν πίστευα ποτέ ότι θα έφευγε από τον ΑΝΤ1, η συζήτηση με την Πωλίνα Τόλη είχε ξεκινήσει πριν από μένα. Είναι μια πάρα πολύ καλή δημοσιογράφος, μπορεί να κάνει πολύ δυνατά ρεπορτάζ και πολύ δυνατές συνεντεύξεις.
Το ίδιο ισχύει και για έναν βραβευμένο από το ίδρυμα Μπότση για τα ρεπορτάζ του δημοσιογράφο, τον Παναγιώτη Σουρέλη, που αυτός κι αν δεν πίστευα ποτέ ότι θα έρθει! Μέχρι αν συμφωνήσει, έλεγα στην αρχισυντάκτρια μου ότι δεν θέλω να του μιλήσω γιατί δεν θέλω μετά να απογοητευτώ. Δεν πίστευα ότι θα ερχόταν ένας δημοσιογράφος που παρουσίαζε δελτία ειδήσεων σε μεγάλο κανάλι. Νιώθω εξίσου τυχερή για όλους τους ανθρώπους που εργάζονται σε αυτή την εκπομπή.
Σπαραγμός για την Τατιάνα Στεφανίδου – Η απώλεια που έκανε τον Νίκο Ευαγγελάτο να καταρρεύσει
Ο Νίκος Ευαγγελάτος είναι ένας από τους πιο επιτυχημένους Έλληνες δημοσιογράφους της χώρας μας με μία μακρά πορεία στην τηλεόραση, ενώ έχει καταφέρει να χτίσει…
Προτεινόμενο Άρθρο
Έκπληξη με τον Αλέξη Τσίπρα σε νέα δημοσκόπηση – Είναι κάτω ακόμη και από…
Ο Νίκος Ευαγγελάτος είναι ένας από τους πιο επιτυχημένους Έλληνες δημοσιογράφους της χώρας μας με μία μακρά πορεία στην τηλεόραση, ενώ έχει καταφέρει να χτίσει μία ευτυχισμένη οικογενειακή ζωή στο πλευρό της συζύγου του, Τατιάνας Στεφανίδου.
Ο δημοσιογράφος έχει τρία παιδιά, δύο με την Τατιάνα Στεφανίδου και έναν γιο, τον Λάμπη, με την επίσης δημοσιογράφο Ζέτα Θεοδωρακοπούλου.
Ο Νίκος Ευαγγελάτος έχει μεγάλη αδυναμία στην οικογένεια του και αυτή που έχει δημιουργήσει με την Τατιάνα Στεφανίδου αλλά και αυτή των γονιών του.
Δυστυχώς ο ίδιος πέρασε ένα δύσκολο διάστημα πριν μερικούς μήνες, καθώς ο πολυαγαπημένος του πατέρας «έφυγε» από τη ζωή.
Μάλιστα, είχε γράψει χαρακτηριστικά για την απώλειά του:
«Τελικά η μέρα ήταν η προτελευταία του Αυγούστου. Χρόνια τώρα στη μάχη που έδινε αναρωτιόμουν ποσό θα έχει την ίδια δύναμη. Πότε θα κουραστεί. Πότε θα τα παρατήσει. Πότε η αρρώστια θα τον καταβάλει. Πότε θα τον ακούσω για τελευταία φορά. Κι έτσι όπως αγωνίστηκε σε όλη του τη ζωή χωρίς ποτέ να διαμαρτυρηθεί, έτσι αγωνίστηκε ως το τέλος. Πολύ. Σκληρά. Και με το κεφάλι ψηλά. Όρθιος ως το τέλος. Αυτός ήταν ο πατέρας μου.
Κράτησε για χρόνια και για ώρες ατέλειωτες, κάθε μέρα, το τιμόνι σφιχτά και σίγουρα. Αυτό το τιμόνι που μας μεγάλωσε, την αδερφή μου και μένα. Αυτό το τιμόνι που μας έμαθε γράμματα και ζωή. Του οφείλω την ύπαρξη μου. Την προσωπικότητα μου. Σ’ αυτόν και τη μητέρα μου που του στάθηκε βράχος σχεδόν 60 χρόνια. Μου έμαθε να αγωνίζομαι. Να μη διαμαρτύρομαι μόνο αλλά να παλεύω. Να μην περιμένω τα έτοιμα και τα εύκολα αλλά να δουλεύω ασταμάτητα. Γιατί τίποτα στη δική του ζωή δεν ήταν εύκολο. Παιδί του πολέμου. Νέος που έφυγε απ’ το νησί μετά το μεγάλο σεισμό για να βρει δρόμο στη μεγάλη πόλη. Αγωνιστής της δημοκρατίας. Αυτός ήταν. Σπουδαίος πατέρας. Κι ακόμα πιο σπουδαίος παππούς. Με τόση αγάπη για τα εγγόνια του που κάθε μέρα με εξέπληττε. Ο απλός καθημερινός άνθρωπος που στα μάτια μου δικαίωσε κάθε λόγο της ύπαρξης του.
Καλό ταξίδι πατέρα. Καλή αντάμωση….»,
