Οι συνταξιούχοι θα δουν τις συντάξεις Ιανουαρίου 2026 να πιστώνονται στους λογαριασμούς τους λίγο πριν από τα Χριστούγεννα, συνεχίζοντας μια πρακτική που έχει παγιωθεί τα τελευταία χρόνια.
Στόχος είναι τα περίπου 2,5 εκατομμύρια δικαιούχοι να έχουν έγκαιρα διαθέσιμα τα χρήματά τους, ώστε να καλύψουν αυξημένες ανάγκες μέσα στις γιορτές και να κάνουν τον βασικό τους προγραμματισμό.
Η καταβολή ακολουθεί τη γνωστή «σειρά» ανάμεσα σε μη μισθωτούς και μισθωτούς.
Στην πρώτη φάση εντάσσονται οι μη μισθωτοί συνταξιούχοι, οι οποίοι προηγούνται στις πληρωμές, όπως συμβαίνει σταθερά σχεδόν κάθε μήνα, εδώ και αρκετό καιρό.
Έτσι, την Παρασκευή 19 Δεκεμβρίου 2025 αναμένεται να καταβληθούν οι κύριες συντάξεις Ιανουαρίου 2026 στους συνταξιούχους των πρώην ταμείων ΟΑΕΕ, ΟΓΑ και ΕΤΑΑ.
Τα ποσά θα εμφανιστούν σταδιακά στους τραπεζικούς λογαριασμούς, ενώ συνήθως γίνονται διαθέσιμα και στα ΑΤΜ λίγο νωρίτερα από την επίσημη ημερομηνία, όπως έχει παρατηρηθεί σε προηγούμενους μήνες.
Στη δεύτερη φάση των πληρωμών εντάσσονται οι μισθωτοί συνταξιούχοι, δηλαδή όσοι προέρχονται από ασφαλιστικά ταμεία μισθωτών του ιδιωτικού και του δημόσιου τομέα.
Για αυτούς, οι συντάξεις Ιανουαρίου 2026 αναμένεται να καταβληθούν τη Δευτέρα 22 Δεκεμβρίου 2025, λίγες μόλις ημέρες πριν από τα Χριστούγεννα.
Την ημέρα αυτή, θα πληρωθούν οι συνταξιούχοι των πρώην ταμείων ΙΚΑ, ΟΤΕ, ΔΕΗ, ΤΣΕΑΠΓΣΟ, ΤΣΠ-ΗΣΑΠ, ΝΑΤ, ΕΤΑΤ, ΕΤΑΠ-ΜΜΕ, καθώς και οι συνταξιούχοι των Τραπεζών και του Δημοσίου.
Με τον τρόπο αυτό, το σύνολο σχεδόν των συνταξιούχων θα έχει εισπράξει τις συντάξεις του Ιανουαρίου μέσα στο κρίσιμο διάστημα πριν από τις γιορτές, όταν οι οικογενειακές και κοινωνικές υποχρεώσεις αυξάνονται.
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον υπάρχει και για τις επικουρικές συντάξεις Ιανουαρίου 2026, οι οποίες ακολουθούν αντίστοιχη λογική δύο φάσεων.
Σύμφωνα με τον μέχρι τώρα σχεδιασμό, οι επικουρικές για τον ιδιωτικό τομέα (μισθωτοί και μη μισθωτοί) αναμένεται να καταβληθούν την Παρασκευή 19 Δεκεμβρίου, μαζί με τις κύριες συντάξεις των μη μισθωτών.
Αντίστοιχα, οι επικουρικές που αφορούν το Δημόσιο προβλέπεται να πληρωθούν τη Δευτέρα 22 Δεκεμβρίου, ταυτόχρονα με τις κύριες συντάξεις των μισθωτών.
Έτσι, σε πρακτικό επίπεδο, οι περισσότεροι δικαιούχοι τόσο κύριων όσο και επικουρικών συντάξεων θα έχουν ολοκληρώσει τις εισπράξεις τους αρκετές ημέρες πριν από την εορταστική κορύφωση.
Από τα τέλη Δεκεμβρίου 2025 τίθεται σε εφαρμογή και η νέα αύξηση 2,4% στις συντάξεις, η οποία θα αποτυπωθεί για πρώτη φορά στις πληρωμές του Ιανουαρίου 2026.
Η αύξηση αυτή αφορά περίπου 2,5 εκατομμύρια συνταξιούχους και μεταφράζεται σε επιπλέον ποσά που κυμαίνονται από περίπου 12 έως και 100 ευρώ τον μήνα.
Το πόσο ακριβώς θα δει ο καθένας εξαρτάται από το ύψος της σύνταξης και τον τρόπο επανυπολογισμού της, ειδικά για όσους έχουν προσωπική διαφορά.
Σε κάθε περίπτωση όμως, η ετήσια ωφέλεια υπολογίζεται ότι μπορεί να κυμανθεί από μερικές δεκάδες έως και αρκετές εκατοντάδες ευρώ, ενισχύοντας κάπως τα εισοδήματα των συνταξιούχων σε μια περίοδο διαρκούς πίεσης από την ακρίβεια.
Σημαντικό στοιχείο είναι ότι η συγκεκριμένη αύξηση θα ισχύσει για όλους, τόσο για παλαιούς όσο και για νέους συνταξιούχους.
Η μόνη διαφοροποίηση σχετίζεται με το πόσο θα «περάσει» στην τσέπη, ανάλογα με το αν υπάρχει και σε ποιο ύψος η προσωπική διαφορά που εξακολουθεί να «ροκανίζει» μέρος των αυξήσεων.
Για όσους δεν έχουν προσωπική διαφορά ή αυτή είναι πολύ μικρή, το όφελος θα αποτυπωθεί σχεδόν ολόκληρο στο μηνιαίο ποσό που θα πιστωθεί στους λογαριασμούς.
Για όσους έχουν σημαντική προσωπική διαφορά, μέρος της αύξησης θα λειτουργήσει ως «ψαλίδισμα» της διαφοράς και ενδεχομένως μόνο ένα τμήμα της θα φαίνεται ως καθαρή ενίσχυση στο πληρωτέο.
Σε κάθε περίπτωση, οι γιορτές των Χριστουγέννων φέρνουν έναν συνδυασμό από νωρίτερες πληρωμές και μικρές ή μεγαλύτερες αυξήσεις, που επιτρέπουν στους συνταξιούχους να οργανώσουν καλύτερα τα έξοδά τους.
Ενοίκια, λογαριασμοί, πετρέλαιο, αλλά και οικογενειακά τραπέζια και δώρα βαραίνουν την ατζέντα του Δεκεμβρίου, καθιστώντας κρίσιμη την έγκαιρη καταβολή των συντάξεων Ιανουαρίου 2026.
Για όσους επιθυμούν να προγραμματίσουν με ακρίβεια, είναι χρήσιμο να σημειώσουν τις ημερομηνίες: 19 Δεκεμβρίου για τους μη μισθωτούς και τις επικουρικές του ιδιωτικού τομέα, 22 Δεκεμβρίου για τους μισθωτούς και τις επικουρικές του Δημοσίου.
Με αυτό το χρονοδιάγραμμα, ο μήνας κλείνει με γεμάτα ΑΤΜ, ενώ ο νέος χρόνος ξεκινά με ελαφρώς ενισχυμένες συντάξεις, έστω και σε μια εποχή που οι ανάγκες τρέχουν πάντα πιο γρήγορα από τους αριθμούς.
Είμαι σχεδόν 60 χρονών, παντρεμένη με έναν άντρα 30 χρόνια μικρότερο μου. Για 6 χρόνια, με αποκαλούσε «Μικρή του σύζυγο» και
Η «μικρή» σύζυγος
Με λένε Λίλιαν και είμαι 59 ετών.
Πριν από 6 χρόνια, παντρεύτηκα ξανά — έναν άντρα που λεγόταν Θάνο, ο οποίος τότε ήταν μόλις 20 οκτώ. 31 χρόνια μικρότερος από μένα.
Γνωριστήκαμε σε ένα χαλαρό μάθημα γιόγκα. Είχα μόλις βγει στη σύνταξη από τη διδασκαλία και πάλευα με πόνους στη μέση και τη σιωπή που αφήνει πίσω της η απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου. Ο Θάνος ήταν ένας από τους δασκάλους της γόγκα — ευγενικός, υπομονετικός, με εκείνη την ήρεμη αυτοπεποίθηση που κάνει ολόκληρη την αίθουσα να αναπνέει πιο εύκολα.
Όταν χαμογελούσε, ο κόσμος έμοιαζε να σταματάει.
Από την αρχή, οι άνθρωποι με προειδοποιούσαν:
«Σε θέλει για τα λεφτά σου, Λίλιαν. Είσαι μόνη. Πρόσεχε.»
Ναι, είχα κληρονομήσει μια άνετη ζωή από τον αείμνηστο πλούσιο σύζυγό μου — ένα πενταώροφο σπίτι στο κέντρο, δύο λογαριασμούς ταμιευτηρίου και μια παραθαλάσσια βίλα.
Αλλά ο Θάνος ποτέ δεν μου ζήτησε χρήματα. Μαγείρευε, καθάριζε, μου έκανε μασάζ και με αποκαλούσε «μικρή μου γυναίκα» ή «μωρό μου» με εκείνη τη γλυκιά, ήπια φωνή του.
Κάθε βράδυ πριν κοιμηθώ, μου έφερνε ένα ποτήρι ζεστό νερό με μέλι και χαμομήλι.
«Πιες το όλο, αγάπη μου», ψιθύριζε. «Σε βοηθά να κοιμηθείς. Δεν μπορώ να ησυχάσω αν δεν κοιμηθείς κι εσύ.»
Κι έτσι, έπινα.
Για έξι χρόνια πίστευα ότι είχα βρει την ειρήνη — μια ήρεμη, σταθερή αγάπη που δεν ζητούσε τίποτα ως αντάλλαγμα.
Η νύχτα που δεν μπορούσα να κοιμηθώ
Ένα βράδυ, ο Θάνος είπε ότι θα έμενε ξύπνιος για να φτιάξει ένα «επιδόρπιο με βότανα για τους φίλους του από τη γιόγκα.
«Κοιμήσου πρώτα, μωρό μου», είπε, φιλί στο μέτωπο.
Έγνεψα, έσβησα το φως και προσποιήθηκα ότι αποκοιμήθηκα.
Αλλά κάτι μέσα μου —μια ήσυχη, επίμονη φωνή— δεν ησύχαζε.
Σηκώθηκα αθόρυβα και προχώρησα στο διάδρομο. Από την πόρτα, τον είδα στην κουζίνα.
Στεκόταν στον πάγκο, σιγοτραγουδώντας. Τον είδα να ρίχνει ζεστό νερό στο συνηθισμένο μου ποτήρι, να ανοίγει ένα συρτάρι και να παίρνει ένα μικρό καφέ μπουκαλάκι.
Το έγειρε — μία, δύο, τρεις σταγόνες ενός διαφανούς υγρού — μέσα στο ποτήρι.
Έπειτα πρόσθεσε μέλι, χαμομήλι και ανακάτεψε.
Όλο μου το σώμα πάγωσε.
Όταν τελείωσε, πήρε το ποτήρι και ανέβηκε πάνω — ήρθε σε μένα.
Ξάπλωσα ξανά και προσποιήθηκα ότι ήμουν μισοκοιμισμένη.
Χαμογέλασε καθώς μου το έδωσε.
«Ορίστε, μικρή μου γυναίκα.»
Χασμουρήθηκα και είπα ήρεμη, «Θα το πιώ μετά.»
Προτεινόμενο Άρθρο
Είμαι σχεδόν 60 χρονών, παντρεμένη με έναν άντρα 30 χρόνια μικρότερο μου. Για 6 χρόνια, με αποκαλούσε «Μικρή του σύζυγο» και
Εκείνο το βράδυ, όταν αποκοιμήθηκε, άδειασα το νερό σε ένα θερμός, το σφράγισα και το έκρυψα στη ντουλάπα μου.
Τα αποτελέσματα των εξετάσεων
Το επόμενο πρωί πήγα κατευθείαν σε μια ιδιωτική κλινική και έδωσα το δείγμα σε έναν τεχνικό. Δύο μέρες μετά, ο γιατρός με κάλεσε. Ήταν σοβαρός.
«Κυρία Λίλιαν» είπε ήρεμα, «το υγρό που πίνετε περιέχει ένα ισχυρό κατασταλτικό. Αν λαμβάνεται τακτικά, προκαλεί απώλεια μνήμης και εξάρτηση. Όποιος σας το έδινε, δεν προσπαθούσε να σας βοηθήσει να κοιμηθείτε.»
Ο κόσμος γύρισε ανάποδα.
Έξι χρόνια ζεστασιάς, φροντίδας και ψιθυριστής αγάπης — κι όλον αυτόν τον καιρό, με τάιζε κάτι για να με κρατά ήσυχη.
Εκείνο το βράδυ, δεν ήπια το ρόφημα που μου έφερνε. Περίμενα.
Ο Θάνος ήρθε στο κρεβάτι και είδε το ποτήρι άθικτο.
«Γιατί δεν το ήπιες;» ρώτησε.
Χαμογέλασα αμυδρά.
«Δεν νυστάζω απόψε.»
Δίστασε, τα μάτια του στένεψαν ελαφρά.
«Θα νιώσεις καλύτερα αν το πιεις. Εμπιστεύσου με.»
Για πρώτη φορά, είδα κάτι ψυχρό πίσω από τη γλυκύτητά του.
Η αλήθεια αποκαλύπτεται
Το επόμενο πρωί, αφού έφυγε για δουλειά, έψαξα το συρτάρι της κουζίνας. Το μπουκαλάκι ήταν ακόμα εκεί — μισογεμάτο, χωρίς ετικέτα.
Τα χέρια μου έτρεμαν καθώς το έβαζα σε μια πλαστική σακούλα και τηλεφωνούσα στον δικηγόρο μου.
Μέσα σε μια εβδομάδα μετάφερα όλες τις αποταμιεύσεις μου αλλού και άλλαξα τις κλειδαριές.
Εκείνο το βράδυ, κάθισα απέναντί του και του είπα τι βρήκε ο γιατρός.
Για λίγα δευτερόλεπτα δεν είπε τίποτα. Ύστερα αναστέναξε — όχι με ενοχή, ούτε με λύπη, αλλά σαν να είχα χαλάσει κάτι που προσπαθούσε προσεκτικά να διατηρήσει.
«Δεν καταλαβαίνεις, Λίλιαν,» είπε ήρεμα. «Ανησυχείς πολύ, σκέφτεσαι πολύ. Ήθελα μόνο να σε βοηθήσω να χαλαρώσεις… να μη γερνάς από το άγχος.»
Τα λόγια του με έκαναν να ανατριχιάσω.
«Με ναρκώνοντας;» ρώτησα. «Στερώντας μου την επιλογή;»
Μόνο σήκωσε τους ώμους, σαν να μην ήταν κάτι σπουδαίο.
Εκείνη ήταν η τελευταία νύχτα που κοιμήθηκε ποτέ στο σπίτι μου.
Μια νέα αρχή
Κατέθεσα αίτηση ακύρωσης γάμου. Ο δικηγόρος μου εξασφάλισε περιοριστικά μέτρα και οι αρχές πήραν το μπουκαλάκι ως αποδεικτικό στοιχείο. Το υγρό αποδείχθηκε δυνατό, μη συνταγογραφημένο κατασταλτικό.
Ο Θάνος εξαφανίστηκε σύντομα μετά, αφήνοντας πίσω του μόνο ερωτήσεις που δεν με ένοιαζε πια να απαντήσω.
Αλλά το πιο δύσκολο δεν ήταν η απουσία του — ήταν να ξαναχτίσω την εμπιστοσύνη μου.
Για μήνες ξυπνούσα μέσα στη νύχτα, τρομαγμένη από κάθε ήχο.
Σιγά σιγά όμως, η ηρεμία επέστρεψε.
Πούλησα το σπίτι στην πόλη και μετακόμισα μόνιμα στη βίλα της παραλίας — το μοναδικό μέρος που ακόμη ένιωθα δικό μου.
Κάθε πρωί περπατώ στην άμμο με ένα φλιτζάνι καφέ και υπενθυμίζω στον εαυτό μου:
«Η καλοσύνη χωρίς ειλικρίνεια δεν είναι αγάπη. Η φροντίδα χωρίς ελευθερία είναι έλεγχος.»
Έχουν περάσει τρία χρόνια. Είμαι 62.
Κάνω μαθήματα γιόγκα για γυναίκες άνω των 50 — όχι για γυμναστική, αλλά για δύναμη, γαλήνη και αυτοσεβασμό.
Μερικές φορές, οι μαθήτριές μου με ρωτούν αν πιστεύω ακόμα στην αγάπη.
Χαμογελώ και τους λέω:
«Φυσικά και πιστεύω. Αλλά τώρα ξέρω — η αγάπη δεν είναι αυτό που σου δίνουν. Είναι αυτό που δεν σου παίρνουν ποτέ.»
Και κάθε βράδυ πριν κοιμηθώ, φτιάχνω ακόμα ένα ποτήρι ζεστό νερό — μέλι, χαμομήλι και τίποτα άλλο.
Το υψώνω μπροστά στον καθρέφτη και ψιθυρίζω: «Στην γυναίκα που επιτέλους ξύπνησε.»
Αληθινή αγάπη δεν είναι εκείνη που σε κάνει να νιώθεις ήρεμη με ψεύτικα μέσα, αλλά εκείνη που σε σέβεται, σε αφήνει ελεύθερη και σε βοηθά να είσαι ο εαυτός σου. Όταν κάποιος προσπαθεί να σε «προστατεύσει» στερώντας σου την επιλογή, αυτό δεν είναι αγάπη — είναι έλεγχος. Η εμπιστοσύνη χτίζεται με ειλικρίνεια, όχι με μυστικά. Και καμιά φορά, το πιο γενναίο πράγμα που μπορεί να κάνει ένας άνθρωπος, είναι να ξυπνήσει και να φύγει από εκεί όπου τον κοιμίζουν με ψέματα.
