«Λίγο σεβασμός – Σήμερα η εποχή έχει ξεφύγει»
Η 55χρονη δασκάλα από το Λουτράκι, η οποία κατήγγειλε στην αστυνομία ότι ένας 6χρονος μαθητής της την άγγιξε την ώρα του μαθήματος, προχώρησε σε δηλώσεις στις τηλεοπτικές κάμερες.
Σύμφωνα με πληροφορίες, ο ανήλικος την άγγιξε για να της δείξει τη ζωγραφιά του, πράγμα που η εκπαιδευτικός εξέλαβε ως σεξουαλική παρενόχληση.
Δείτε το βίντεο:
Η 55χρονη εκπαιδευτικός, μιλώντας στην κάμερα του Live News, ανέφερε ότι δεν επικοινώνησε ποτέ με τους γονείς του παιδιού, αλλά απευθύνθηκε στους συναδέλφους της, στον διευθυντή και στη συνέχεια μετέβη στο αστυνομικό τμήμα.
Δείτε το βίντεο:
«Είναι πολύ σοβαρό περιστατικό, το έκανα για προστασία για μένα και τα παιδιά και το ίδιο το παιδί», είπε στην εκπομπή του Mega.
Περιγράφοντας το περιστατικό, είπε ότι «το παιδάκι με άγγιξε στο στήθος. Μου λέει “κυρία, να έρθω να σας δείξω τη ζωγραφιά;” Έρχεται και έγινε το περιστατικό. Δεν μπορούσα να το αφήσω έτσι».
Δείτε το βίντεο:
Έπειτα, υποστήριξε ότι με την καταγγελία θέλει να προστατεύσει το παιδί, το οποίο «κατάλαβε τι έκανε», σύμφωνα με την ίδια.
«Δεν είμαστε μωρά. Ένα παιδί 6 χρονών, πιστεύω, καταλάβαινε, δεν είναι ενός έτους. Εσείς τα κάνατε έξι χρονών;… Το θέμα είναι η ασέλγεια των παιδιών απέναντι στους εκπαιδευτικούς», είπε η 55χρονη.
«Ρε παιδιά, λίγο σεβασμός. Σήμερα η εποχή έχει ξεφύγει», πρόσθεσε στη συνέχεια.
Σημειώνεται ότι για την καταγγελία της εκπαιδευτικού διατάχθηκε προκαταρκτική έρευνα, ενώ η 55χρονη απομακρύνθηκε από το συγκεκριμένο σχολείο.
Λουτράκι: «Ζωγράφιζαν σταυρούς και αγίους όλη την ώρα» λέει γονιός για τη δασκάλα που κατήγγειλε 6χρονο μαθητή ότι τη θώπευσε
Η δασκάλα ήθελε να κάνει μήνυση αλλά ο νόμος ορίζει ότι δεν μπορείς να κάνεις μήνυση σε παιδιά κάτω των 8 ετών – «Θα πρέπει να γίνεται μεγαλύτερος έλεγχος για το ποιος διδάσκει στα σχολεία»
«Ζωγράφιζαν σταυρούς, αγίους και εκκλησίες όλη την ώρα, τα παιδιά παραπονιόντουσαν ότι έκαναν θρησκευτικά και όχι εικαστικά» λέει γονέας για την εικαστικό που κατήγγειλε 6χρονο μαθητή δημοτικού σχολείου για θώπευσε στο Λουτράκι.
Θύελλα αντιδράσεων έχει προκαλέσει η καταγγελία που έκανε εκπαιδευτικός δημοτικού σχολείου στο Λουτράκι ότι μαθητής Α’ δημοτικού την έπιασε με άσεμνο τρόπο. Όλα ξεκίνησαν την Τρίτη 4 Νοεμβρίου την ώρα των εικαστικών, το μάθημα το οποίο διδάσκει η συγκεκριμένη δασκάλα. Τότε η εκπαιδευτικός είχε βάλει τα παιδιά της πρώτης δημοτικού να χρωματίσουν μια ζωγραφιά, ένα παιδάκι που τελείωσε την εργασία του πήγε να την δείξει στην δασκάλα του και εκεί, σύμφωνα με τα όσα ισχυρίζεται η ίδια, την θώπευσε.
Δείτε το βίντεο:
Ο Δημήτρης Ντιρμέρης, πρόεδρος της Πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης Κορινθίας μιλώντας στο newsit.gr περιέγραψε το συγκεκριμένο περιστατικό, το οποίο δημιουργεί πολλά ερωτήματα. «Το περιστατικό συνέβη σε σχολείο στο Λουτράκι, στις 4 Νοεμβρίου, όταν είχε πάει να κάνει μάθημα στην Α’ Δημοτικού. Εκεί ζήτησε από τα παιδιά να κάνουν μια ζωγραφιά. Το παιδί, για το οποίο έχει γίνει αναφορά, πήγε να της δώσει τη ζωγραφιά του και, όπως αναφέρεται, την ακούμπησε στο στήθος. Η εκπαιδευτικός θεώρησε ότι πρόκειται για κάτι πιο επιλήψιμο και ότι ήταν σκόπιμο, θεωρώντας το μια μορφή θωπείας. Πήγε στον διευθυντή του σχολείου για να αναφέρει το περιστατικό. Ο διευθυντής της σχολικής μονάδας της είπε ότι αυτό “δεν μπορεί να συμβαίνει” και ότι μπορεί να έγινε κάτι άλλο, ενδεχομένως από λάθος, και η κουβέντα έληξε εκεί».
Η εικαστικός όμως φαίνεται πως ήθελε να φτάσει το περιστατικό στην αστυνομία όπου και πήγε να κάνει καταγγελία για τον συγκεκριμένο μαθητή: «Μετά από τρεις μέρες, η δασκάλα πήγε στην αστυνομία για να κάνει την αναφορά. Δεν έχει κάνει μήνυση, γιατί ο νόμος ορίζει ότι δεν μπορεί να κάνει μήνυση σε παιδί κάτω των 8 ετών. Είχε την πρόθεση, αλλά δεν μπορούσε. Η αστυνομία κάλεσε τους γονείς και τους ενημέρωσε για το γεγονός. Στη συνέχεια, οι γονείς ήρθαν στο γραφείο μου και έκαναν αναφορά για τη συγκεκριμένη εκπαιδευτικό» αναφέρει ο κ. Ντιρμέρης. Οι γονείς του παιδιού σοκαρισμένοι από το όσα άκουσαν έκαναν αναφορά για την συγκεκριμένη δασκάλα, ωστόσο δεν προχώρησαν σε μήνυση.
Άμεση ήταν η ανταπόκριση τόσο του σχολείου όσο και της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης που μετακίνησε την συγκεκριμένη δασκάλα σε άλλο σχολείο μέχρι να ολοκληρωθεί η ΕΔΕ. «Η δασκάλα έχει μετακινηθεί από το συγκεκριμένο σχολείο σε άλλο, όπως ορίζει ο νόμος, ώστε να μην βρίσκεται κοντά στο παιδί. Δεν μπορεί ακόμη να τεθεί σε αργία – πρέπει πρώτα να ολοκληρωθεί η έρευνα και στη συνέχεια να πάει σε πειθαρχικό, το οποίο θα αποφασίσει τι θα γίνει. Εμείς οφείλουμε να την μετακινήσουμε σε άλλο σχολείο και να αναμένουμε την ολοκλήρωση της διαδικασίας» λέει μιλώντας στο newsit.gr o διευθυντής της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης.
Σύμφωνά με πληροφορίες που φέρνει στο φως της δημοσιότητας το newsit.gr η συγκεκριμένη δασκάλα ήταν βαθιά θρησκευόμενη και έβαζε όλη την ώρα τα παιδιά να ζωγραφίζουν εικόνες αγίων και εκκλησίες. «Είχα αντιληφθεί κάποια πράγματα για την συγκεκριμένη δασκάλα και είχα κάνει παράπονα. Η συγκεκριμένη εκπαιδευτικός ήταν εικαστικός, όμως τα παιδιά παραπονιούνταν ότι δεν έκαναν εικαστικά, αλλά θρησκευτικά. Ζωγράφιζαν σταυρούς, αγίους και τέτοια όλη την ώρα. Είχα κάνει παρατήρηση τόσο στην ίδια όσο και στον διευθυντή του σχολείου και η απάντησή του ήταν ότι “δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι”. Θα πρέπει να γίνεται μεγαλύτερος έλεγχος για το ποιος διδάσκει στα σχολεία. Ήταν πολύ κλειστός άνθρωπος και δεν είχε πολλές επαφές μαζί μας» λέει πατέρας μαθητή του συγκεκριμένου σχολείου.
ΕΚΤΑΚΤΟ – Δύσκολες ώρες για τον Νίκο Χαρδαλιά
«Καλό σου ταξίδι, Πατέρα μου. Θα είσαι για πάντα η πιο γλυκιά σκιά δίπλα στο κάθε βήμα μου.
Μέχρι να ξαναβρεθούμε» καταλήγει στον συγκινητικό αποχαιρετισμό του ο περιφερειάρχης Αττικής
Δύσκολες ώρες για τον περιφερειάρχη Αττικής Νίκο Χαρδαλιά καθώς έφυγε από τη ζωή ο πατέρας του.
Ο Γιώργος Χαρδαλιάς είχε καταγωγή από τη Γρανίτσα Ευρυτανίας ενώ μεγάλη ήταν η αγάπη του και για τον Βύρωνα , στην κοινωνική ζωή του οποίου ήταν ιδιαίτερα δραστήριος μέχρι το τέλος.
Από νεαρή ηλικία ακολούθησε τον δρόμο του εμπορίου, καταφέρνοντας να διακριθεί ως επιχειρηματίας, με σεμνότητα και συνέπεια, ενώ όσοι τον γνώριζαν μιλούν για έναν άνθρωπο ευθύ, που στήριζε πάντα τους γύρω του και κέρδιζε τον σεβασμό με την ακεραιότητα και την ευγένειά του.
Προτεινόμενο Άρθρο
ΕΚΤΑΚΤΟ – Δύσκολες ώρες για τον Νίκο Χαρδαλιά
Στην ανάρτηση με την οποία γνωστοποίησε την απώλεια, ο Νίκος Χαρδαλιάς γράφει για τον πατέρα του «να ξέρεις ότι αφήνεις πίσω σου ένα φως που στο ορκίζομαι δεν θα σβήσει ποτέ».
«Πατέρα μου, ήσουν το πρώτο μου λιμάνι, η σταθερή μου πυξίδα, ο άνθρωπος που χρόνια τωρα έκανε τον κόσμο μου πιο απλό, πιο δυνατό, πιο αληθινό, που με έμαθε να είμαι υπεύθυνος και χρήσιμος για όλα και όλους, να αγαπώ τους ανθρωπους. Τώρα θα λείπεις, η καρδιά μου θα βαραίνει, μα το μοναδικό σου αποτύπωμά θέλω να ξέρεις ότι θα λάμπει πάντα μέσα της σαν εκείνο το άστρο που δεν έμαθε ποτέ να αποδέχεται ή να γνωρίζει τη νύχτα και το σκοτάδι. Αρχοντάκο μου, σε αποχαιρετώ με δάκρυα μα και με μια αγάπη που ξεχειλίζει, μια αγάπη που δεν χωρά σε λέξεις. Να ταξιδέψεις ήρεμα εκεί όπου δεν υπάρχει πόνος. Κι εγώ… θα σε βρίσκω πάντα» συνεχίζει ο κ. Χαρδαλιάς.
«Καλό σου ταξίδι, Πατέρα μου. Θα είσαι για πάντα η πιο γλυκιά σκιά δίπλα στο κάθε βήμα μου. Μέχρι να ξαναβρεθούμε» καταλήγει στον συγκινητικό αποχαιρετισμό του ο περιφερειάρχης Αττικής.
Δεν πιστεύαμε ότι θα τα κατάφερνε να περάσει τη νύχτα: Συνέχιζε να ρωτάει για τον «Μάρκο…»
Ο δεσμός ανάμεσα στους ανθρώπους και στους σκύλους κρατά αιώνες. Δεν στηρίζεται σε λόγια ή όρκους, αλλά στη διαρκή παρουσία και στην αφοσίωση.
Κάποιες φορές, η αφοσίωση ενός σκύλου είναι τόσο βαθιά που βοηθά τους ανθρώπους να περάσουν τις πιο δύσκολες στιγμές της ζωής τους.
Ο Γιώργος ήταν τόσο άρρωστος που οι γιατροί φοβήθηκαν πως δεν θα άντεχε μέχρι το πρωί.
Η αναπνοή του ήταν ρηχή και ο υψηλός πυρετός τον έκανε να χάνει και να ξαναβρίσκει τις αισθήσεις του. Κι όμως, ακόμα και σε αυτή την κατάσταση, ψιθύριζε ξανά και ξανά ένα όνομα: «Μάρκος… Μάρκος…»
Για λίγο, όλοι νόμιζαν πως φώναζε τον γιο του ή κάποιον παλιό φίλο. Αλλά όταν τον ρώτησαν ποιος ήταν ο Μάρκος, απάντησε αχνά: «Το αγόρι μου… το καλό μου αγόρι.»
Οι νοσοκόμες κάλεσαν την κόρη του, η οποία μετά βίας συγκρατούσε τα δάκρυά της. «Ο Μάρκος είναι ο Γκόλντεν Ριτρίβερ του», είπε, προσθέτοντας: «Είναι δεκατριών. Τον αφήσαμε στον θείο μου όσο ο μπαμπάς είναι στο νοσοκομείο.»
Τελικά, η νοσοκόμα κανόνισε τα πάντα και ο Μάρκος ήρθε. Λίγες ώρες αργότερα, ο σκύλος μπήκε αθόρυβα στο δωμάτιο, ήρεμος και πιστός όπως πάντα, με την ουρά του να κουνιέται απαλά σαν να χαιρετάει. Χωρίς δισταγμό, πήγε κατευθείαν στο κρεβάτι του Γιώργου και ακούμπησε το κεφάλι του στο στήθος του.
Ο Γιώργος άνοιξε τα μάτια και χαμογέλασε. «Μάρκο… τη βρήκες;» είπε.
Η κόρη του τον κοίταξε μπερδεμένη. «Ποια;»
Κι εκεί ο Γιώργος εξήγησε πως πριν από χρόνια, εκείνος και ο Μάρκος είχαν ψάξει μέσα στο χιόνι για μια έφηβη που είχε εξαφανιστεί, τη Λίνα. Όλοι οι άλλοι είχαν σταματήσει να ψάχνουν — αλλά όχι αυτοί. Μια μέρα, ο Μάρκος άρχισε να γαβγίζει κοντά σε μια χαντάκι και αρνιόταν να φύγει. Όταν ο Γιώργος πήγε να δει τι συνέβαινε, βρήκαν τη Λίνα εκεί, ζωντανή αλλά εξαντλημένη από την πείνα. Αυτή η μνήμη έμεινε χαραγμένη μέσα του όλα αυτά τα χρόνια.
Η ιστορία ακούστηκε τόσο ιδιαίτερη που γρήγορα μοιράστηκε με φίλους και συγγενείς, και κάπως έφτασε και στη Λίνα, η οποία πλέον ήταν ενήλικη και μητέρα. Έστειλε μήνυμα στην κόρη του Γιώργου γράφοντας: «Με λένε Λίνα. Νομίζω πως αυτή ήμουν εγώ.»
Λίγες μέρες αργότερα, η Λίνα πήγε να δει τον Γιώργο. Τον αγκάλιασε σφιχτά και του ψιθύρισε: «Αν δεν ήσουν εσύ, δεν θα ήμουν εδώ σήμερα.»
Ο Γιώργος χαμογέλασε και κούνησε το κεφάλι. «Όχι, δεν ήμουν εγώ. Ο Μάρκος ήταν.»
Όταν ο Γιώργος πέθανε λίγο αργότερα, η Λίνα παρευρέθηκε στην κηδεία του και είπε μέσα από τα δάκρυά της: «Ο Μάρκος με βρήκε δύο φορές. Πρώτα όταν ήμουν χαμένη στο χιόνι, και έπειτα όταν με έφερε πίσω για να πω αντίο.»
Όχι πολύ καιρό μετά, ο Μάρκος πέθανε κι εκείνος. Η οικογένεια τον έθαψε δίπλα στον Γιώργο, και πάνω στον τάφο του έβαλαν μια πέτρα που έγραφε: «Μάρκος – Φύλακας Άγγελος. Για πάντα καλό αγόρι.»
Αυτή η ιστορία μας θυμίζει πως μερικές φορές αρκεί μια και μόνο πιστή καρδιά για να αλλάξει τη ζωή κάποιου. Και αν είστε τυχεροί, ίσως υπάρξει κι ένας «Μάρκος» στη δική σας.
Τα σκυλιά έχουν μια μοναδική δύναμη: θυμούνται, αγαπούν και δεν εγκαταλείπουν ποτέ αυτούς που στάθηκαν δίπλα τους. Για τους ηλικιωμένους, αυτή η αφοσίωση συχνά σημαίνει τα πάντα. Είναι συντροφιά στις σιωπές, παρηγοριά στις δύσκολες μέρες και μια ζεστή παρουσία που δεν κρίνει και δεν φεύγει. Ένας σκύλος μπορεί να γίνει η τελευταία, πιο σταθερή αγάπη της ζωής τους — η αγάπη που μένει, ακόμη κι όταν όλα τα άλλα αλλάζουν και θα είναι εκεί δίπλα τους μέχρι το τέλος.
