Η Μαίρη Αρώνη, που προέρχεται από πλούσια αστική οικογένεια, απέκτησε αξιόλογη παιδεία και μίλαγε άψογα γαλλικά και αγγλικά. Από μικρή ηλικία, έδειχνε πάθος για το θέατρο και συμμετείχε ενεργά σε όλες τις σχολικές παραστάσεις. Δυστυχώς, το 1929 η οικογένειά της αντιμετώπισε οικονομικές δυσκολίες λόγω του μεγάλου οικονομικού κραχ, και ο πατέρας της αδυνατώντας να ανταποκριθεί στα οικονομικά του χρέη, αποφάσισε να βάλει τέλος στη ζωή του.
Μαίρη Αρώνη: Τα πρώτα χρόνια και η επιθυμία να γίνει ηθοποιός
Η μητέρα της Μαρίας Αρώνη ξανάνοιξε τον οίκο ραπτικής για να εξασφαλίσει τα προς το ζην για τα παιδιά της και πήρε κοντά της τη Μαίρη για να τη βοηθάει. Λίγο αργότερα όμως η πρώτη ξαδέρφη της, μια άλλη μεγάλη ηθοποιός της εποχής η Βάσω Μανωλίδου, θα περάσει στη δραματική σχολή.
Η Μαίρη άρπαξε την ευκαιρία και έκανε απεργία πείνας για να πείσει τη μητέρα της να την αφήσει να δώσει κι εκείνη εξετάσεις και τα κατάφερε. «Ο μεγάλος μου έρωτας είναι το θέατρο. Πιστεύω ότι όλα εδώ αρχίζουν και όλα εδώ τελειώνουν. Φοβάμαι τον χρόνο –σε μας τους ηθοποιούς από ένα σημείο και μετά γίνεται εφιάλτης, γιατί δεν ξέρω τι υπάρχει μετά τον θάνατο. Αλλά, αν υπάρχει μια άλλη ζωή πέρα από ‘δώ, εγώ πιστεύω ότι το θέατρο δεν τελειώνει ποτέ», έλεγε χαρακτηριστικά, σημειώνοντας ότι ακόμα και στην κόλαση αυτή πάλι θεατρίνα θα γινόταν.
Η καριέρα της εκτινάχτηκε και σύντομα άρχισε να συνεργάζεται με μεγαθήρια όπως ο Δημήτρης Χορν, ο Κώστας Μουσούρης, ο Μάνος Κατράκης και άλλοι. Συγκεκριμένα, το 1941, σε ηλικία 25 χρονών, γίνεται από τις νεότερες πρωταγωνίστριες της εποχής στο θίασο του Κώστα Μουσούρη και το 1944 γίνεται συν-θιασάρχης, πρώτα με τον Δημήτρη Χορν και έπειτα και με την ξαδέρφη της, Βάσω Μανωλίδου. Το 1946 εντάσσεται στο δυναμικό του Εθνικού Θεάτρου ερμηνεύοντας τους πρωταγωνιστικούς ρόλους σε μια σειρά έργων του παγκόσμιου ρεπερτορίου, όπως στο «Άνθρωπος και υπεράνθρωπος» του Σω, στη «Στρίγκλα που έγινε αρνάκι» του Σαίξπηρ, στη «Λοκαντιέρα» του Γκολντόνι, κ.α. Από το 1950 και για τα επόμενα τέσσερα χρόνια θα συνεχίσει την πορεία της στο ελεύθερο θέατρο, συνεργαζόμενη με τον Δημήτρη Ροντήρη στον θίασό του «Ελληνική σκηνή», αλλά και με την Βάσω Μανωλίδου.
Μαίρη Αρώνη: Η ζωή μετά τον Β’ παγκόσμιο πόλεμο
Έπειτα, κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, οι Γερμανοί είχαν επιτάξει το σπίτι του ζεύγους Αρώνη στο Καλαμάκι. Εκείνη δεν το έβαλε κάτω, συνεχίζει να εμφανίζεται το θέατρο, ενώ παράλληλα έκανε και παρατηρήσεις στους κατακτητές για τη συμπεριφορά τους, απαιτώντας να βγάζουν τις μπότες τους για να μην της χαλάσουν το παρκέ του σπιτιού! Μετά την απελευθέρωση, μαζί με την ξαδέλφη της και τον Θεόδωρο Κρίτα οργάνωσαν μια παγκόσμια περιοδεία, θέλοντας να πάνε όπου υπήρχε ελληνική κοινότητα. Εκείνη την περίοδο έχασε την μητέρα της, και δυστυχώς εξαιτίας της απόστασης δεν μπόρεσε να παρευρεθεί στην κηδεία, γεγονός που της στοίχισε πολύ.
Αργότερα, το 1954 θα επιστρέψει στο Εθνικό θέατρο, για να μείνει μέχρι το 1958. Ο ρόλος της Πάστα Φλωρά την έκανε γνωστή στο ευρύ κοινό. Μάλιστα αρχικά η Ρένα Βλαχοπούλου ήταν αυτή που θα τον έπαιζε, όμως τελικά αρνήθηκε γιατί θεωρούσε ότι ήταν μικρή για να υποδυθεί τη μητέρα της Τζένης Καρέζη.
Η Μαίρη Αρώνη αρχοντική με ένα χαρακτηριστικό αστικό αξάν που την έκανε μοναδική και λαμπερή πάντα, είχε μανία με την καθαριότητα -λέγεται ότι έκανε μπάνιο 4 με πέντε φορές τη μέρα- έτεινε πάντα το χέρι της για χειροφίλημα κάθε φορά που γνώριζε κάποιον, η Αρώνη ήταν μια εξαιρετική οικοδέσποινα και το κομψό της αρχοντικό στο Καλαμάκι ήταν πάντα ανοικτό για φίλους και συνεργάτες.
Μαίρη Αρώνη: Ιδιωτική ζωή
Μια πρωταγωνίστρια είχε γεννηθεί κι αυτό φαίνεται πως το κατάλαβε η Μαρίκα Κοτοπούλη που την πήρε την επόμενη χρονιά στον θίασό της. Ενώ, λοιπόν, η Μαίρη Αρώνη φοιτούσε στη δραματική σχολή, γνώρισε τον σύζυγό της και ηθοποιό, Θόδωρο Αρώνη. Το 1934 έκανε το ντεμπούτο της στο θεατρικό έργο «Κοσμική κίνηση», κατακτώντας την κριτική με την ερμηνεία της.
Το 1955 ο σύζυγός της διαγνώστηκε με καρκίνο και εκείνη ταξίδεψε μαζί του στο εξωτερικό προσπαθώντας να εξαντλήσουν κάθε περιθώριο, αλλά δυστυχώς η κατάσταση δεν άλλαξε. Στις 13 Ιουλίου του 1956 ο Θόδωρος Αρώνης, ο Φέντια όπως εκείνη τον αποκαλούσε τρυφερά έφυγε από τη ζωή. Εκείνη τη μέρα είχε πρεμιέρα με τις «Εκκλησιάζουσες», όπου θα έπαιζε την Πραξαγόρα. Η παράσταση αναβλήθηκε μόνο για μια ημέρα. Την επομένη η Αρώνη εμφανίστηκε στη σκηνή και έδωσε μια συγκινητική ερμηνεία.
Μαίρη Αρώνη: Η μάχη με τη λεύκη
Καθοριστικό ήταν το σοκ από τον χαμό του συζύγου της την καταρράκωσε και μάλιστα από τη στενοχώρια εμφάνισε λεύκη. Από τότε άρχισε να μακιγιάρει κάθε σημείο του σώματός της που εκτίθονταν. Από το 1958 θα ξαναγυρίσει στο ελεύθερο θέατρο, για να το εγκαταλείψει οριστικά το 1963.
Έπειτα, το 1965 ο έρωτας χτύπησε την πόρτα της και πάλι, όταν γνώρισε τον Κωστή Μιχαηλίδη, τον γνωστό σκηνοθέτη με τον οποίο συνεργαζόταν. Αποφάσισε λοιπόν να τον παντρευτεί, όμως δυστυχώς ο Μιχαηλίδης είχε ένα μεγάλο πάθος: τον τζόγο. Τα χρέη τους έπνιξαν και η Αρώνη κατάφερε με κόπο να γλιτώσει το σπίτι της. Έτσι δυο χρόνια μετά από τον γάμο τους αποφάσισε να πάρει διαζύγιο. Παθιασμένη θεατρίνα συνεχίζει να παίζει ασταμάτητα μέχρι το 1981, οπότε και έφυγε οριστικά από το εθνικό, από «κοκεταρία» όπως έλεγε. Τα τελευταία χρόνια κυρίως ασχολήθηκε με το ραδιοφωνικό θέατρο. Το 1991 ο αγαπημένος της ανιψιός ο Λέανδρος είχε ένα τρομερό ατύχημα που τον άφησε τετραπληγικό. Η πάντα δυνατή Αρώνη δεν μπορούσε να ξεπεράσει αυτή την τραγωδία.
Μαίρη Αρώνη: Ο αιφνίδιος θάνατός της
Τέλος, πέθανε στον ύπνο της στις 16 Ιουλίου του 1992 στο σπίτι της αγαπημένης της εξαδέλφης από ανακοπή. Όσοι όμως την ήξεραν λένε ότι έφυγε από τον καημό της για τον Λέανδρο.
Προτεινόμενο Άρθρο
Ο δήμος Αλίμου μετά από τον θάνατό της την τίμησε, δίνοντας το όνομά της στο μικρό θέατρο στην Πλ. Καραϊσκάκη, στο Άνω Καλαμάκι.
Γιώργος Παπαγεωργίου: Η μητέρα του Φιλαρέτη Κομνηνού, ο γάμος με τη Δανάη Μιχαλάκη και η σκηνοθεσία
Γιώργος Παπαγεωργίου: Αδιαμφισβήτητα πολυτάλαντος, μπορεί να αποδόσει εξαιρετικά ως ηθοποιός, ως σκηνοθέτης, αλλά και ως μουσικός, αν λάβει κανείς υπόψη πως διατηρεί και το δικό του συγκρότημα, τους Polkar, οι οποίοι είναι ιδιαίτερα γνωστοί και αγαπητοί στο ελληνικό κοινό. Έχει άλλο ένα προτέρημα, την εμφάνισή του, καθώς είναι από τους πιο ωραίους και γοητευτικούς ηθοποιούς της γενιάς του αυτή τη στιγμή. Το γεγονός πως είναι γιος της Φιλαρέτης Κομνηνού είναι απλώς μια λεπτομέρεια, καθώς το επίπεδο της δουλειάς που δείχνει σε ό,τι καταπιάνεται, φαίνεται πως είναι αποτέλεσμα σκληρής προσπάθειας και αυτό ίσως είναι το σημαντικότερο που έχει καταφέρει. Τα τελευταία χρόνια είναι παντρεμένος με τη συνάδελφό του ηθοποιό Δανάη Μιχαλάκη, για την οποία μιλάει πάντα με τα καλύτερα λόγια.
Γιώργος Παπαγεωργίου: Η επαγγελματική του πορεία
Η πρώτη του εμφάνιση στο θέατρο ήταν στην παράσταση “Κατσαρίδα”, ενώ στην τηλεόραση ήταν το 2000 σε ένα επεισόδιο της αστυνομικής σειράς “Κόκκινος Κύκλος” όπου υποδύθηκε έναν αστυνομικό. Ακολούθησαν συμμετοχές στις σειρές “Ιωάννα της καρδιάς”, στην οποία πρωταγωνιστούσε η Γιουλίκα Σκαφιδά το 2006 και στην “Τυφλόμυγα” το 2008. Επίσης συμμετείχε σε ένα επεισόδιο της σειράς “Σε Είδα” το 2008 και πάλι μαζί με την Γιούλικα Σκαφιδά.
Έπειτα, το 2012 θα συμμετείχε στη σειρά “Βρικόλακες” στο MEGA, τα γυρίσματα ωστόσο δεν ξεκίνησαν ποτέ λόγω του υψηλού κόστους της σειράς. Τον Ιούλιο του 2012, το σενάριο προτάθηκε και στον ANT1 όπου υπήρξε ενδιαφέρον. Η σειρά εν τέλη δεν προβλήθηκε ποτέ. Επιπλέον τον Ιανουάριο του 2019, συμμετείχε στην σειρά “Η ζωή εν τάφω” στην ΕΡΤ1.
Τα τελευταία χρόνια έχει γνωρίσει μεγαλύτερη αναγνωρισιμότητα ως ηθοποιός μέσα από τηλεοπτικές επιτυχίες. Το 2019 πρωταγωνίστησε στην κωμική σειρά “Σπίτι Είναι” στον ALPHA. Τον Ιανουάριο του 2020 πρωταγωνιστούσε στην κωμική σειρά “Σχεδόν Ενήλικες” στο MEGA στον ρόλο του Αλέξη. Την σεζόν 2021-2022 τον είδαμε στην κοινωνική σειρά του MEGA “Σκοτεινή Θάλασσα” στον ρόλο του Χρήστου.
Πέρα από την ενασχόλησή του με την υποκριτική, έχει βρεθεί και στο ρόλο του θεατρικού σκηνοθέτη. Συγκεκριμένα σκηνοθέτησε για το Θέατρο του Νέου Κόσμου και το Φεστιβάλ Αθηνών, τις παραστάσεις: “Η Ωραία του Πέραν”, “Αρίστος”, “Η Γιαννούλα η Κουλουρού”, “Ξαφνικά Πέρσι το Καλοκαίρι” και “Ο Επιθεωρητής”.
Γεννημένος στη Θεσσαλονίκη, στις 11 Απριλίου του 1981, ο γνωστός ηθοποιός σπούδασε μάρκετινγκ ενώ παράλληλα πέρασε στο Εθνικό. Διέκοψε τις σπουδές του λόγω στρατού και συνέχισε όταν απολύθηκε.
Γιώργος Παπαγεωργίου: “Ο γάμος μας ήταν ακριβώς όπως τον θέλαμε”
Όπως έχει αναφέρει σε συνέντευξη του, γνώρισε τη σύζυγό του Δανάη Μιχαλάκη, όταν εκείνη δούλευε ως σερβιτόρα: «Εγώ γνώρισα τη Δανάη σε μια φάση της ζωής της που δεν είχε δουλειά όσον αφορά την τηλεόραση ή το θέατρο, δούλευε σερβιτόρα και στους πρώτους μήνες της σχέσης μας έγινε το casting για τις Αγριες Μέλισσες και μετά όλα τα άλλα. Είναι μια παραμυθένια ιστορία αυτό που έχει συμβεί, γιατί την γνωρίζω και πριν από την επιτυχία της σειράς, της άξιζε να συμβεί όλο αυτό και δεν έχει αλλάξει καθόλου».
Μιλώντας για τον γάμο τους έχει πει τα εξής: «Ο γάμος μας ήταν ακριβώς όπως τον θέλαμε με την Δανάη. Ένα μεγάλο πάρτι με φίλους. Ο γάμος ήταν πολιτικός και δεν είχαμε ρύζι. Όταν βγήκαμε από το δημαρχείο μας έλουσαν με σακιά από ρύζι».
Ο ηθοποιός έχει απαντήσει και για την είδηση-“ράδιο αρβύλα” που είχε κυκλοφορήσει για την ημερομηνία του γάμου τους: «Δεν υπήρξε ποτέ αυτή η πιθανότητα αυτής της ημερομηνίας τον Ιούνιο. Κι εμάς λίγο μας σόκαρε το ότι υπήρξε ξαφνικά αυτή η αναμπουμπούλα, μας πήραν οι φίλοι και μας ρωτούσαν γιατί δεν τους το είπαμε. Μετά ήταν όλα εντάξει, το πήγαμε ουσιαστικά όπως ήταν να το πάμε εξαρχής».
Γιώργος Παπαγεωργίου: «Δεν ήθελα να με συνδέουν με τη μητέρα μου, το έβλεπα κομπλεξικά»
Για τη μητέρα του Φιλαρέτη Κομνηνού και κατά πόσο τον έχει στιγματίσει το μεγάλο όνομά της στην επαγγελματική του πορεία έχει μιλήσει σε συνέντευξή του ο Γιώργος Παπαγεωργίου: «Όταν ξεκίνησα να δουλεύω, αλλά και από το σχολείο ακόμα, είχα αναπτύξει ένα κόμπλεξ και ήθελα να μη συνδέομαι με το όνομα της μητέρας μου. Απέφευγα να συνεργάζομαι μαζί της. Μου είχε βγει μία φοβία από την ανάποδη. Για να μην έχουν να πουν, να μην έχουν να σκεφτούν ότι είμαι σε αυτή τη δουλειά ως μία συνέχεια της μητέρας μου».
