Ο Χρόνης Εξαρχάκος γεννήθηκε στο όμορφο νησί της Σύρου. Υπήρξε ένας σπουδαίος ηθοποιός ο οποίος καθιερώθηκε και ξεχώρισε σε κωμικούς κυρίως ρόλους. Αγαπήθηκε από το κοινό στο οποίο χάριζε κάθε φορά το καλύτερός του εαυτό.
Χρόνης Εξαρχάκος: Λίγα λόγια
Αν και γεννήθηκε στη Σύρο το 1932, απεβίωσε στην Αθήνα το 1984. Παρότι έδινε την εντυπώση ενός χαρούμενου ανθρώπου μέσα από τους ρόλους του, στην πραγματικότητα υπήρξε ένα συναισθηματικά ταλαιπωρημένος άνθρωπος. Το υποκριτικό του ταλέντο κράτησε κρυφά τα δύσκολα χρόνια που πέρασε, ενώ το θέατρο και ο κινηματογράφος για εκείνον υπήρξε το ασφαλές περιβάλλον όπου θα μπορούσε να εκφραστεί. Ο Χρόνης Εξαρχάκος ήταν διάσημος για τις κωμικές του ατάκες με τις οποίος μεγάλωσε πολλές γενιές. Τα παιδικά του χρόνια κουβαλούσαν μία πικρία καθώς ήταν δύσκολα μέσα στην οικογένεια του, αλλά και με μετέπειτα στην ενήλικη ζωή του ταλαιπωρήθηκε συχνά με κυκλοθυμικές τάσεις.
Χρόνης Εξαρχάκος: Το πιο θλιμμένο χαμόγελο του κινηματογράφου
Είχε πει κάποτε ο σπουδαίος Αμερικανός αρθρογράφος, George Nathan (1882-1958), πως το σημάδι ενός καλού κωμικού ηθοποιού είναι αν γελάς μαζί του, προτού ανοίξει το στόμα του. Και σίγουρα στην κατηγορία αυτή των κωμικών ηθοποιών υπήρξε ο Χρόνης Εξαρχάκος. Αν κι έχει χαρίσει ατάκες που έχουν μείνει στην ιστορία του ελληνικού κινηματογράφου, πολλές φορές δεν χρειαζόταν καν να εκστομίσει κάποια από αυτές για να γελάσει το κοινό. Μία γκριμάτσα του, μία κίνηση του, ακόμη και αυτό το βλέμμα του ήταν αρκετά για να σκορπίσουν το γέλιο στους θεατές.
Ωστόσο, πίσω από τον σπουδαίο αυτό κωμικό, κρυβόταν καλά η δική του στενάχωρη οικογενειακή ιστορία. Ο Πολυχρόνης Έξαρχος (όπως ήταν το πραγματικό του όνομα) γεννήθηκε στις 18 Ιανουαρίου 1932 στην Ερμούπολη της Σύρου μέσα σε μία φτωχή νησιώτικη οικογένεια. Μεγάλωσε στην Αθήνα, στην Πλάκα, ενώ τα παιδικά του χρόνια ήταν δύσκολα. Από παιδί, κιόλας, έπρεπε να φροντίζει την ανάπηρη μητέρα του.Σπούδασε στη σχολή του Πέλου Κατσέλη. Αποφοίτησε το 1963 και πρωτοεμφανίστηκε στο θέατρο στη «Βίλα των οργίων», με τον θίασο Ρηγόπουλου-Αναλυτή. Ένα χρόνο μετά κάνει και το ντεμπούτο του στο σινεμά, με την ταινία του Οδυσσέα Κωστελέτου Διαζύγιο αλά ελληνικά. Εμφανίστηκε σε 20 ταινίες[1] και έπαιξε σε 60 επιθεωρήσεις. Μερικές από τις πιο γνωστές ταινίες του είναι: Η κόρη μου η σοσιαλίστρια (1966), Γοργόνες και μάγκες (1968), Η Παριζιάνα (1969), Μαριχουάνα στοπ (1971), Μια Ελληνίδα στο χαρέμι (1971) κ.ά. Η τελευταία του εμφάνιση στο θέατρο ήταν στο “Ακροπόλ” στο έργο “Το παραμύθι πάει σύννεφο” (1982).
Χρόνης Εξαρχάκος: Η μητέρα του και η σχέση μεταξύ τους
Μάνα και γιος ανέπτυξαν μία ιδιαίτερη σχέση, που έμελλε να καθοδηγήσει και την ενήλικη ζωή του. Ο Χρόνης είχε μεγάλη αδυναμία στη μητέρα του, ήταν ιδιαίτερα δεμένος μαζί της, ενώ δεν έφυγε ποτέ από κοντά της. Ακόμη και όταν ο κινηματογράφος μπήκε στη ζωή του (με αρκετή καθυστέρηση), όταν εκείνος είχε περάσει τα 30 του χρόνια και οι επιτυχίες διαδέχονταν η μία την άλλη, ο γιος έμεινε εκεί δίπλα της.Δεν παντρεύτηκε ποτέ του. Μοναδική γυναίκα στη ζωή του ήταν η μητέρα του, Άννα, μία γυναίκα με πολλά προβλήματα υγείας, η οποία του έτρεφε μεγάλη αδυναμία και για αυτό δεν έκανε γάμο.
Χρόνης Εξαρχάκος: Το δυσφορικό του συναίσθημα
Τα θεατρικά κουτσομπολιά για τον Χρόνη Εξαρχάκο έδιναν κι έπαιρναν, όπως και τα πειράγματα φίλων και συνεργατών του Εξαρχάκου, οι οποίοι τον πείραζαν λέγοντας ότι ο Χρόνης φοβόταν τη μητέρα του, όσο τίποτε άλλο. Οι «κακές γλώσσες» της εποχής έλεγαν ότι η μητέρα του, Άννα τον καταδυνάστευε και δεν ενέκρινε ποτέ τις επιλογές του, κυρίως όταν εκείνες είχαν να κάνουν με την προσωπική του ζωή. Και η μητέρα του, έλεγαν, ήταν ο λόγος που ο ηθοποιός δεν παντρεύτηκε ποτέ.
«Ο ρόλος του κωμικού ηθοποιού είναι να κάνει το ακροατήριο να γελάει τουλάχιστον μία φορά κάθε 15 δευτερόλεπτα», είχε πει κάποτε ο Αμερικανός κωμικός ηθοποιός Lenny Bruce. Και σίγουρα ο Χρόνης Εξαρχάκος το πετύχαινε αυτό σε κάθε ερμηνεία του, είτε στο θέατρο είτε στον κινηματογράφο. Και μπορεί οι ρόλοι του στην πλειοψηφία τους να ήταν δεύτεροι, όμως, με το πηγαίο χιούμορ και την ατόφια κωμική φλέβα του, κατάφερνε και αναδεικνυόταν σε πρωταγωνιστή.
Επίσης, το χιούμορ τον ακολουθούσε και στην καθημερινότητά του, κάνοντας και τις παρέες του να γελούν μαζί του… «τουλάχιστον μια φορά κάθε 15 δευτερόλεπτα», όπως έλεγε και ο Lenny Bruce. Ωστόσο, ο Εξαρχάκος είχε πολλές συναισθηματικές μεταπτώσεις. Αλλά σάμπως, ποιος δεν έχει συναισθηματικές μεταπτώσεις; Ποιος δεν περνάει από το γέλιο στη θλίψη και τούμπαλιν; Όμως, λέγεται ότι οι κυκλοθυμίες του ηθοποιού ήταν παροιμιώδεις.
Χρόνης Εξαρχάκος: Οι εναλλαγές συναισθημάτων του
Περνούσε αυτόματα από το κέφι στη βαθιά μελαγχολία και από το γέλιο στις έντονες εκρήξεις θυμού. Οι φίλοι και οι συνεργάτες του ήξεραν καλά τον χαρακτήρα του, ενώ ο Γιάννης Δαλιανίδης απέδιδε τις κυκλοθυμίες του Εξαρχάκου, στην καταπίεση που ένιωθε από τη μητέρα του και που όσο περνούσαν τα χρόνια γινόταν όλο και πιο έντονη. Ο Χρόνης από τη μία ήταν η ψυχή της παρέας και από την άλλη ένας άνθρωπος μοναχικός, χαμηλών τόνων, που του άρεσε να ζει διακριτικά μακριά από σκάνδαλα. Αν και δεν ξέρουμε, αν πράγματι αυτός ήταν ο χαρακτήρας του ή δεν του άρεσε να δίνει δικαιώματα στη μητέρα του.
Χρόνης Εξαρχάκος: Ένας μοναχικός άνθρωπος παλεύοντας για τη ζωή του
Το 1982, μετά την ολοκλήρωση της θεατρικής παράστασης (που έμελλε να ήταν και η τελευταία του ), «Το παραμύθι πάει σύννεφο», αλλά και των γυρισμάτων της ταινίας «Εδώ και τώρα αγγούρια! Πόσα φάγατε σήμερα;», ο Εξαρχάκος νόσησε σοβαρά από καρκίνο. Πήγε στο Λονδίνο και υποβλήθηκε σε επέμβαση, όμως, η εγχείρηση δεν πήγε καλά.
Επέστρεψε στην Ελλάδα και έδωσε με μεγάλη αξιοπρέπεια την άνιση μάχη, απέναντι στην αρρώστια που τον κατέτρωγε. Ο ηθοποιός ταλαιπωρήθηκε πολύ, αλλά ποτέ δεν έχασε το χιούμορ του. Ακόμη και όταν η κατάσταση της υγείας του ήταν επιβαρυμένη και ήταν μόνιμα στο νοσοκομείο, ο Χρόνης δεν έχασε στιγμή τον κωμικό Εξαρχάκο, που λάτρεψε όλη η Ελλάδα. Όπως έχει εξομολογηθεί στο παρελθόν ο Κώστας Βουτσάς, στον καλό του φίλο άρεσε να πειράζει τις νοσοκόμες και να σπάει πλάκα.
Για κάποιους, ακόμη και για συναδέλφους του, η ζωή ήταν μία μεγάλη πλάκα. Για τον Χρόνη Εξαρχάκο φαίνεται ότι δεν ήταν πλάκα, ούτε είχε πλάκα. Ο ίδιος, όμως, φρόντιζε να βάζει πλάκα σε αυτήν και να την κάνει καλύτερη. Σίγουρα, όμως, δεν την είχε κάνει… πολύβουη. Ο ηθοποιός, όπως είπαμε, ήταν ένας μοναχικός άνθρωπος, αλλά κανείς δεν περίμενε ότι θα ήταν πολλοί εκείνοι που θα τον ξεχνούσαν και μάλιστα τόσο σύντομα.
Ασθένησε σοβαρά στις αρχές της δεκαετίας του 1980 και υποβλήθηκε σε χειρουργική επέμβαση στο Λονδίνο, χωρίς όμως επιτυχία. Πέθανε μόνος σε νοσοκομείο[2] στις 27 Σεπτεμβρίου 1984 από καρκίνο και κηδεύτηκε στο Α΄ Νεκροταφείο. Ένα χρόνο μετά το θάνατό του, απεβίωσε και η μητέρα του από κατάθλιψη.
Στον «Άγιο Σάββα» όπου νοσηλευόταν, δίπλα του βρέθηκαν λιγοστοί φίλοι του. Οι υπόλοιποι είχαν προλάβει να τον ξεχάσουν. Αυτό ήταν και το παράπονο των φίλων του, οι οποίοι το εξέφρασαν έντονα και με κάθε τρόπο. Ήταν 27 Σεπτεμβρίου του 1984, όταν ο αγαπημένος Χρόνης στα 52 του χρόνια, πέθανε μόνος στο δωμάτιο του νοσοκομείου. Μάλιστα, η καλή του φίλη Μάρθα Καραγιάννη είχε δει όνειρο τον θάνατό του.Και η θλιβερή ιστορία δε σταματά εδώ. Η αγαπημένη μητέρα του, Άννα δεν άντεξε τον πόνο της απώλειας του γιου της. Κι έναν χρόνο μετά, έφυγε και η ίδια από τη ζωή.
Χρόνης Εξαρχάκος: Η συγκλονιστική ερμηνεία που έβαλε τέλος στην κωμωδία
Ο Χρόνης Εξαρχάκος είναι από τους λίγους ηθοποιούς, που συνδέθηκαν τόσο με την κωμωδία. Σε τέτοιο βαθμό, που δύσκολα θα μπορούσε ο θεατής να τον συνηθίσει σε έναν πιο δραματικό ρόλο. Παρόλο, που άλλοι και άλλοι κωμικοί ηθοποιοί μπορούσαν με άνεση να περνάνε (τουλάχιστον κινηματογραφικά) από την κωμωδία στο δράμα και τούμπαλιν.
Όσες φορές, όμως, του δόθηκε η ευκαιρία, ξεχώρισε με το υποκριτικό του ταλέντο. Ωστόσο, η ερμηνεία που έχει μείνει αξέχαστη σε όλους και ο Εξαρχάκος ξεδίπλωσε μία άλλη πτυχή του ταλέντου του, ήταν στην ταινία του Γιάννη Δαλιανίδη, «Εκείνοι που μίλησαν με το θάνατο», το 1970. Ειδικά η σκηνή της αυτοκτονίας του, όπου πέφτει από το παράθυρο, είναι για κινηματογραφικό ανθολόγιο. Λεπτομέρεια: Στην ταινία υποδύεται τον Γιάννη, ο οποίος έχει μεγάλη αδυναμία στη μητέρα του (την υποδύεται η Ελένη Ζαφειρίου) και η σκηνή του θανάτου του είναι σπαραξικάρδια.
Χρόνης Εξαρχάκος: Δεν θα ξεχαστεί ποτέ
Προτεινόμενο Άρθρο
Ξεχωριστή θέση, όμως, έχουν και οι ατάκες του μέσα από γνωστές ταινίες. Μπορεί για παράδειγμα εκείνο το «Βαγγέληηηη» που έλεγε στην ταινία «Μία Ελληνίδα στο χαρέμι» και να έκλεινε η πόρτα, να είναι από τις αγαπημένες των παιδικών μας χρόνων, όμως, μεγαλώνοντας και βλέποντας ξανά την ταινία, «Ο κατεργάρης» σίγουρα εκτιμήσαμε και κλάψαμε από τα γέλια με την ατάκα του «Tου νόου ας μπέτε». Στη συγκεκριμένη ταινία, η Νόρα Βαλσάμη που υποδυόταν τη μικρότερη αδελφή του, τον παρακάλεσε να της επιτρέψει να κάνουν στο σπίτι τους ένα «To know us better» πάρτι, προκειμένου να γνωριστούν καλύτερα οι φίλοι της. Και ο Εξαρχάκος, προέφερε την αγγλική φράση με τον δικό του απολαυστικό τρόπο, που χρόνια μετά την χρησιμοποιούμε ακόμη και στην καθημερινότητά μας.
Ο Χρόνης Εξαρχάκος, ένας μοναχικός άνθρωπος με κοινωνικές τάσεις, υπήρξε και ένας δυνατός άνθρωπος με αξιοπρέπεια και ήθος ακόμα και μπροστά στις μεγάλες προκλήσεις της ζωής του. Αδιαμφισβήτητα ένας σπουδαίος ηθοποιός ο οποίος δεν έκανε εκπτώσεις στο καλλιτεχνικό του ταλέντο αλλά και εξελίχθηκε αποδεικνύοντας σε όλους το εύρος των δυνατοτήτων του. Πίσω από τη σπιρτάδα της κωμωδίας που προσέφερε, δεν γνώριζε κανείς για τη βιοπάλη του. Αγαπήθηκε από το κοινό και είχε μία άδικη αντιμετώπιση από τη μοίρα. Θα μείνει για πάντα αξέχαστος στις μνήμες μας καθώς η μόνη κληρονομιά που άφησε πίσω του είναι οι ελληνικές του ταινίες.
Νικήτας Τσακίρογλου: Η ξαφνική γνωριμία και ο γάμος 50 ετών με τη Χρυσούλα Διαβάτη,τα δύσκολα χρόνια της Κατοχής, το εξοχικό στην Επίδαυρο και οι διαφωνίες στο γάμο
Ο Νικήτας Τσακίρογλου είναι ένας αναγνωρισμένος Έλληνας ταλαντούχος ηθοποιός. Έχει παίξει σε πολλές ταινίες και σειρές και έχει γίνει ιδιαίτερα γνωστός. Ο ρόλος με τον οποίο μπήκε στα σπίτια μας και όλοι τον έχουμε πλέον στο μυαλό μας είναι ο ρόλος του γέροντα Παΐσιου. Έχει παντρευτεί μαι συνάδελφό του, επίσης λατρεμένη ηθοποιό, τη Χρυσούλα Διαβάτη. Παρακάτω θα δείτε μια αποκαλυπτική συνέντευξη για τη σχέση και το δέσιμο που έχουν μεταξύ τους.
Νικήτας Τσακίρογλου: Ο έρωτας με τη Χρυσούλα Διαβάτη και το ξεκίνημά του
Αρχικά, ο Νικήτας Τσακίρογλου θεωρείται ένας από τους πιο γνωστούς και επιτυχημένους Έλληνες ηθοποιούς. Μάλιστα, ζει όμορφη και ευτυχισμένη προσωπική ζωή, αφού μοιράζεται εδώ και 50 χρόνια τη ζωή του με τη σύζυγό του Χρυσούλα Διαβάτη.
Ο Νικήτας Τσακίρογλου είναι γεννημένος το 1938 στην Αθήνα και σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου.
Η πρώτη του εμφάνιση στο θέατρο στην παράσταση “Τα Κόκκινα Φανάρια” (1962) και καθιερώθηκε ως ένας από τους βασικούς πρωταγωνιστές του Εθνικού.
Νικήτας Τσακίρογλου: Τα πρώτα χρόνια και οι δυσκολίες με την οικογένειά του
Σε συνέντευξή του ο Νικήτας Τσακίρογλου είχε δηλώσει: «Ο πατέρας μου γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη». Επίσης, συνέχισε λέγοντας: «Η γιαγιά μου λόγω του ότι ο παππούς ήταν γραμματιζούμενος τον παρότρυνε να έρθουν στην Ελλάδα οικογενειακώς προκειμένου να εργαστεί. Συγκεκριμένα να έρθουν στην Αθήνα όπου ζούσαν οι συγγενείς της. Όταν, λοιπόν, τους έδιωξαν οι Τούρκοι, αρχικά βρέθηκαν σε ένα χωριό όπου ο παππούς έπρεπε να κάνει γεωργικές ή χειρωνακτικές εργασίες και δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα να είσαι μετανάστης, να ξέρεις γράμματα και να μην μπορείς να πιάσεις την τσάπα. Έτσι πέθανε πολύ γρήγορα από κατάθλιψη. Ήμουν πολύ μικρός όταν τον γνώρισα. Ο δε πατέρας μου ήρθε κατόπιν στην Αθήνα για να δουλέψει. Εδώ συνάντησε τη μητέρα μου και τον… έρωτα».
Έπειτα ανέφερε χαρακτηριστικά με έντονο συναίσθημα τα εξής: «Γεννήθηκα το 1938. Η Κατοχή ήρθε 2-3 χρόνια αργότερα, ήταν από το ‘41 μέχρι και το ’44 που τελείωσε αυτή η ιστορία με τη Γερμανία. Είναι περασμένα-ξεχασμένα όλα αυτά, αν μπορεί βέβαια κανείς να τα ξεχάσει. Βίωσα πράγματα. Βίωσα τα θέματα της Κατοχής, τα θέματα της στέρησης και αργότερα τον Εμφύλιο που έχει αφήσει πολλά δυσάρεστα απομεινάρια και τα εκμεταλλεύονται κάποιοι για να βρεθούν στην εξουσία. Θυμάμαι ακόμα -αν και ήμουν τριών χρονών παιδί- τα συσσίτια».
Τέλος, είπε: «Τις συμπλοκές που γινόντουσαν όταν αριστεροί και δεξιοί πήγαιναν στις παρελάσεις και ο ένας χτυπούσε τον άλλον. Τότε, στην ίδια οικογένεια ήταν ο ένας αδελφός έτσι και ο άλλος αλλιώς. Αυτά δεν ήταν ευχάριστα πράγματα. Δεν ήταν μόνο δύσκολα ήταν και άσχημα.. Δυστυχώς οι μνήμες συντηρούνται ακόμα με σκοπιμότητες. Αυτό με ενοχλεί πολύ. Κάποιοι επωφελούνται από αυτές τις δυσάρεστες καταστάσεις. Δεν ξέρω πώς τα καταφέρνει η εξουσία και διαχωρίζει τους ανθρώπους…».
Νικήτας Τσακίρογλου: Το ξεκίνημα μιας σημαντικής πορείας στο θέατρο, την τηλεόραση και τον κινηματογράφο
Σχετικά με τον κινηματογράφο, η πρώτη του ταινία ήταν οι “Προστάτες” το 1973. Πήρε μέρος σε πολλές τηλεοπτικές σειρές, καθώς και στον κινηματογράφο.
Επίσης, συμμετείχε στο ΚΘΒΕ, στο Θέατρο Τέχνης του Κουν, στο “Αμφιθέατρο” του Σπύρου Ευαγγελάτου και σε προσωπικούς θιάσους. Τιμήθηκε με το βραβείο “Κατίνα Παξινού” το 1973 και με το βραβείο α’ ανδρικού ρόλου “Αιμίλιος Βεάκης” το 1997[2]. Συμμετείχε με το Εθνικό Θέατρο στην Πνευματική Ολυμπιάδα της Μόσχας το 1980 και στη Σεούλ το 1988.
Ακόμα, ασχολήθηκε και με τη σκηνοθεσία θεατρικών έργων. Το 1997 ίδρυσε την Πολιτιστική Εταιρεία “Επιλογή”, ενώ είναι καλλιτεχνικός διευθυντής του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος από το 2004[3], ο τρίτος μόλις ηθοποιός που αποτελεί διευθυντή κρατικού θεάτρου (μετά τον Αλέξη Μινωτή και το Νίκο Κούρκουλο). Αποτέλεσε τον 14ο καλλιτεχνικό διευθυντή του ΚΘΒΕ από την ίδρυσή του το 1961, ενώ είναι ο πρώτος που τοποθετήθηκε για δεύτερη συνεχή τριετή θητεία. Κατά την περίοδο διεύθυνσής του ήρθε αντιμέτωπος με τα χρόνια οικονομικά προβλήματα του ΚΘΒΕ, που χειροτέρεψαν λόγω και της οικονομικής κρίσης. Τελικά ανακοίνωσε το Μάιο του 2009 την απόφασή του να παραιτηθεί.
Νικήτας Τσακίρογλου: Πως γνώρισε και παντρεύτηκε τη Χρυσούλα Διαβάτη
Είναι πολύ συγκινητικό το γεγονός ότι η Χρυσούλα Διαβάτη και ο Νικήτας Τσακίρογλου είναι μαζί 50 ολόκληρα χρόνια και αποτελούν ένα από τα πιο αγαπημένα ζευγάρια.
Οι δύο ηθοποιοί έχουν δημιουργήσει μια όμορφη και αγαπημένη οικογένεια. Έχουν αποκτήσει μια κόρη, η οποία όμως δεν ακολούθησε τα επαγγελματικά βήματα των γονιών της.
Η γυναίκα αυτή είναι συμβολαιογράφος, παντρεμένη και τους έχει χαρίσει δύο πανέμορφα εγγόνια.
Ο ίδιος είχε μιλήσει για τον γάμο του: Είναι πολύ σημαντικό το «μαζί» γιατί μοιραζόμαστε τις ίδιες αγωνίες για το θέατρο πρωτίστως και τις ίδιες αγωνίες για να δημιουργήσουμε μία καλύτερη ζωή. Αυτοσκοπός είναι να συντηρείς σωστά τη μονιμότητα και να υπάρχει αυτό το πρωτογενές στοιχείο που την έφτιαξε. Λέγεται έρωτας.
Όταν τη γνώρισα, ήταν ένα κορίτσι έξω καρδιά, γέλαγε και χαιρόταν τη ζωή, και εγώ συνέχεια την επέπληττα: «Γιατί γελάς με χαζομάρες; Σου φαίνεται αστείο αυτό;». Ήταν όμως η διάθεσή της έτσι. Χαρούμενη. Γι’ αυτό και είναι πολύ καλή ηθοποιός. Πολύ καλύτερη από μένα, είναι πολυτάλαντη. Εγώ δεν διανοούμαι για τον εαυτό μου ότι θα μπορούσα να παίξω σε επιθεώρηση. Η Χρυσούλα τα καταφέρνει. Τραγουδάει, παίζει, έχει καλή κίνηση. Μαζί με τον Θύμιο Καρακατσάνη είναι οι καλύτεροι ηθοποιοί της νεότερης γενιάς που υπήρξαν στο θέατρο, αυτοφυή ταλέντα. Ταλέντα που τα γέννησε η φύση. Εμείς, οι υπόλοιποι, έχουμε βάλει πολύ μυαλό μέσα…
Ο Νικήτας Τσακίρογλου είχε τονίσει: Μου αρέσει να πηγαίνω στη δουλειά μου, να οδηγώ το αυτοκίνητό μου κ.ο.κ. Δεν μου λείπει κάτι. Έχω επίσης, εδώ και τριάντα χρόνια, ένα εξοχικό στην Επίδαυρο και, όποτε μπορώ, φεύγω για εκεί. Πιάνω την τσάπα, τον γκασμά και φυτεύω. Θα ήθελα να ξέρω περισσότερα πράγματα για τη γη, αλλά μεγάλωσα στην Αθήνα. Βέβαια, λένε πως «Όταν κάτι το στερείσαι, το αγαπάς περισσότερο». Από εκεί και πέρα, επιζητώ την οικογενειακή ηρεμία, που καλό είναι να τη βρει κανείς. Τη δυνατότητα των νέων γνωριμιών και της ανανέωσης τη γεύομαι από το θέατρο. Στο σπίτι μου θέλω ησυχία!
