Το τελευταίο αντίο είπαν τον Γεράσιμο Μιχελή συγγενείς και φίλοι στον Άγιο Νικόλαο Ραγκαβά στην Πλάκα.
Σήμερα, Παρασκευή 18 Ιουλίου ο καλλιτεχνικός κόσμος έδωσε το παρών στην κηδεία του ηθοποιού.
Ο Γεράσιμος Μιχελής έφυγε από τη ζωή μετά από μια δύσκολη περίοδο με το θέμα της υγείας του. Ο ηθοποιός είχε τη νόσο ALS, κάτι για το οποίο γνώριζαν οι συνάδελφοί του, αφού τα τελευταία χρόνια απείχε από τις θεατρικές παραστάσεις, λόγω της επιδείνωση της υγείας του.
«Ήταν καταπληκτικός ηθοποιός (…) Είχε χάσει τη φωνή του, εδώ και ένα χρόνο δεν μιλούσε, μιλούσαμε μόνο με μηνύματα. Έγραψε δύο ποιητικές συλλογές. Δεν το έβαλε ποτέ κάτω», δήλωσε η Τζούλη Σούμα στο Open για την απώλεια του Γεράσιμου Μιχελή.
Ο 60χρονος ηθοποιός πριν από 20 χρόνια γνώρισε μεγάλη επιτυχία μέσα από τον ρόλο του «κακού» στο «Παρά Πέντε». Ο Γιώργος Καπουτζίδης, ο Αργύρης Αγγέλου και η Αγγελική Λάμπρη, βρέθηκαν, μεταξύ άλλων, στην κηδεία του ηθοποιού.
Η Τζούλη Σούμα μιλά και συγκινεί για την σχέση ζωńς με τον Γεράσιμο Μιχελή
Η προσωπική του ζωή, η οικονομική του κατάσταση και οι τελευταίες του στιγμές στην εντατική.
Σοκαρισμένη και καταβεβλημένη από την απώλεια του αγαπημένου της φίλου, Γεράσιμου Μιχελή, με τον οποίο τη συνέδεαν 20 χρόνια ζωής, η γνωστή ηθοποιός Τζούλη Σούμα, μίλησε αποκλειστικά στο Youweekly, ανοίγοντας την καρδιά της.
Μια συνέντευξη ξεχωριστή, καθώς, αναφέρεται σε όλα όσα δεν γνωρίζαμε ως τώρα για τον αξέχαστο ηθοποιό…
Η Τζούλη Σούμα μιλά για την σχέση ζωής με τον Γεράσιμο Μιχελή
Ο Γεράσιμος Μιχελής δεν ήταν ένας καλλιτέχνης, για τον οποίο γνωρίζαμε πολλά πράγματα, ήταν «κλειστός» χαρακτήρας;
Όχι, αλλά δεν ήθελε να κάνει άλλα πράγματα, εκτός από την τέχνη του. Όλες οι φωτογραφίες που έχουμε είναι από πρεμιέρες θεατρικών έργων που μας είχαν καλέσει… Η πρώτη δουλειά του Γεράσιμου, ήταν με τον Αλέξη Μινωτή στο Εθνικό Θέατρο. Το θέατρο ήταν η μεγάλη του αγάπη. Δεν έκανε δημόσιες εμφανίσεις χωρίς λόγο. Οι συνεντεύξεις που είχε απορρίψει μετά το σήριαλ «Παρά Πέντε», ήταν άπειρες. Ήταν επιλεκτικός. Έχουμε δουλέψει μαζί στο θέατρο, έχουμε κάνει παρέα…
Δεν υπήρξατε ποτέ ζευγάρι; Δημοσιεύματα σας θέλουν να έχετε ερωτική σχέση στο παρελθόν…
Να το διευκρινίσουμε αυτό, δεν είχα ποτέ σχέση μαζί του, ήμασταν φίλοι. Αυτό γράφτηκε τώρα, με το θάνατό του… Με το Γεράσιμο γνωριστήκαμε το 2006 κι ήταν σαν αδελφός μου. Ήταν ένας ευαίσθητος άνθρωπος.
Δεν γνωρίζουμε τίποτα για την οικογένειά του, την προσωπική του ζωή, τους φίλους του…
Έχει έναν αδελφό, δύο ανίψια, ένα αγόρι κι ένα κορίτσι, πολύ καλή του φίλη είναι η Κερασία Σαμαρά, επίσης είχε πάρα πολλούς φίλους, οι οποίοι δεν ανήκουν στο χώρο των επωνύμων. Είχε «χάσει» τον πατέρα του, ενώ η μητέρα του ζει, ήμουν μαζί της χθες… αυτό που της συνέβη είναι τραγικό. Δεν είχε δημιουργήσει δική του οικογένεια.
Είχατε επικοινωνία μέχρι την τελευταία στιγμή;
Προτεινόμενο Άρθρο
Τον έβλεπα 1-2 φορές την εβδομάδα. Αυτή η αρρώστια είναι πολύ σπάνια, νευροεκφυλιστική διαταραχή και δεν έχει φάρμακο. Είχε χάσει τη φωνή του περισσότερο από ένα χρόνο. Το τραγικό της ασθένειας είναι ότι παραλύει το σώμα, όμως το μυαλό και η συνείδηση, δεν επηρεάζεται, είναι φοβερό. Ο Γεράσιμος έχασε τη φωνή του, σιγά-σιγά είχε δυσκολία στο βάδισμα, αρχικά άρχισε να χρησιμοποιεί μπαστούνι, μετά δύο μπαστούνια, κι έπειτα έπρεπε να έχει άνθρωπο να τον βοηθάει, ενώ στη συνέχεια είχε κάποιους νοσηλευτές στο σπίτι, νοσηλεία κατ’ οίκον, γιατί αυτή η αρρώστια σε παραλύει, χρειαζόταν βοήθεια.
Πόσο καιρό διήρκησε η ταλαιπωρία του;
Επιδεινώθηκε τον τελευταίο χρόνο η αρρώστια του, κυρίως από τον Αύγουστο και μετά, ενώ η δική του πορεία, κράτησε περίπου 2,5 χρόνια, σε κάποιες περιπτώσεις, μπορεί να κρατήσει 5 ή και 7 χρόνια. Σε αυτή την ασθένεια δεν πονάς, καταρρέεις, αισθάνεσαι ότι παραλύεις. Ο Γεράσιμος ήταν εξαιρετικός ζωγράφος κι όσο ακόμα μπορούσε να κινεί τα χέρια του, έκανε το πορτραίτο της μητέρας του. Όταν σταμάτησε να μιλάει, αφού είχε γράψει ήδη μια ποιητική συλλογή, έγραψε και μια δεύτερη, την οποία παρουσιάσαμε το Δεκέμβριο, εκεί που θα γίνει η νεκρώσιμος ακολουθία, στον Άγιο Νικόλαο του Ραγκαβά, στην Πλάκα. Έγινε μια κανονική παρουσίαση του βιβλίου, μια Κυριακή, μετά τη Λειτουργία, μέσα στην εκκλησία, με χορωδία, με φίλους που μίλησαν… ήταν μια πολύ συγκινητική στιγμή.
Κανείς δε μπορεί να φανταστεί σε ποια κατάσταση βρίσκονται οι δικοί του άνθρωποι…
Είναι συντετριμμένοι, όσο και να το περιμένεις, δε μπορείς να το αντιμετωπίσεις… οι δικοί του άνθρωποι, οι συγγενείς, οι φίλοι του…
Είχε ανθρώπους δίπλα του, εκτός από την οικογένεια του;
Είχε πάρα πολύ κόσμο δίπλα του. Όλοι οι φίλοι του ήμασταν με βάρδιες και λέγαμε μεταξύ μας: «Μπορείς να πας εσύ την Τρίτη το πρωί, να πάω την Τετάρτη το απόγευμα;». Οι φίλοι του δεν είναι γνωστοί, δεν είναι ηθοποιοί. Η Κερασία Σαμαρά, με την οποία ήταν μαζί στη σχολή και η Κυριακή Καραλουκά, η οποία είχε τελειώσει ρεφλεξολογία και τον βοηθούσε, του έκανε σχεδόν καθημερινά ασκήσεις. Είχε πάρα πολλούς ανθρώπους δίπλα του. Μέχρι το Γενάρη, που μπορούσε να περπατήσει με το μπαστούνι, πήγαμε στο θέατρο, δεν είχε παραιτηθεί, ήθελε να βλέπει παραστάσεις. Τον τελευταίο μήνα, η νόσος είχε μια πολύ ραγδαία εξέλιξη. Δεν ξέρω αν καταλάβαινε το τέλος του…
Οικονομικά, μπορούσε να αντεπεξέλθει στις ανάγκες του;
Είχε 97% αναπηρία, τόσο του αναγνωρίστηκε… είχε τη σύνταξή του, τη σύνταξη της μητέρας του, ότι οικονομίες είχε, αλλά κι ότι μπορούσαμε να βοηθήσουμε όλοι, δεν ήταν πλούσιος, δεν ήταν εύπορη οικογένεια. Δεν μπορώ να το πιστέψω αυτό που συνέβη…
Πως ήταν την τελευταία φορά που τον είδες;
Έβλεπα την εικόνα του να φθίνει και δεν το πίστευα. Το μυαλό του ήταν σε πλήρη ενέργεια. Κάναμε συζητήσεις, χωρίς να μιλάει, γιατί εγώ μπορούσα να καταλαβαίνω και τις εκφράσεις του, του έλεγα τα νέα και μάθαινε τα πάντα.
Πόσο χρόνο έμεινε στο νοσοκομείο;
Στο νοσοκομείο ήταν τις τελευταίες μέρες, όταν έπαθε ανακοπή. Δεν άντεξε η καρδιά του κάποια στιγμή και νοσηλεύτηκε δύο μέρες στο Τζάνειο Νοσοκομείο και 7 μέρες στην Μονάδα Εντατικής Θεραπείας στο «Λευκό Σταυρό». Στην Εντατική, πηγαίναμε και τον βλέπαμε, του μιλούσαμε και μπορώ να σου πω ότι αισθανθήκαμε ότι τον αποχαιρετήσαμε, για να καταλάβεις, η Κερασία Σαμαρά, του διάβαζε την «Αντιγόνη», που ήταν η μεγάλη του επιτυχία, όταν έπαιξε τον Κρέοντα, στη θρυλική παράσταση που είχε κάνει ο Λευτέρης Βογιατζής. Του τραγουδούσαμε, του βάζαμε αγαπημένα του τραγούδια, προσπαθήσαμε να του δώσουμε ερεθίσματα να μας ακούσει, με τη λαχτάρα μας να συνέλθει…
Ήταν σε καταστολή;
Ήταν σε καταστολή, αλλά τον ξυπνούσαν για να δουν αν αντιδρά… αλλά είχα την αίσθηση, πως όταν ήταν στην εντατική, οι πολύ κοντινοί του άνθρωποι, ακόμα και η μητέρα του που ήρθε, τον αποχαιρέτησαν. Τώρα, αν μας άκουγε, δεν το ξέρει κανείς, μπορεί να μας καταλάβαινε, εγώ έχω μια τέτοια αίσθηση, κι ελπίδα, γιατί του εκφράζαμε όλα όσα θέλαμε… Αισθάνομαι ότι τον έχουμε αποχαιρετήσει…
