ΚΑΚΟ ΜΑΤΙ: «Εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Αμήν. Άγιος ο Θεός, Άγιος Ισχυρός, Άγιος Αθάνατος ελέησον ημάς. (τρεις φορές)
Παναγία τριας, ελέησον ημάς. Κύριε ιλάσθητι ταις αμαρτίαις ημών. Δέσποτα, συγχώρισον τας ανομίας ημίν. Άγιε, επισκεψε και ίασαι τας ασθενείας ημών, ένεκεν του ονόματός σου.
Κύριε ελέησον, Κύριε ελέησον, Κύριε ελέησον.
Πάτερ ημών, ο εν τοις ουρανοίς, αγιασθήτω το όνομά Σου, ελθέτω η βασιλεία Σου, γεννηθήτω το θέλημά Σου ως εν ουρανό και επί της γης. Τον άρτον ημών τον επιούσιον δος ημίν σήμερον, και άφες ημίν τα οφειλήματα ημών, ως και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών, και μη εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν αλλά ρύσαι ημάς από του πονηρού.
Δι’ ευχών των αγίων πατέρων ημών, Κύριε Ιησού Χριστέ ο Θεός, ελέησον και σώσον ημάς. Αμήν.
Θεοτόκε Παρθένε, χαίρε κεχαριτωμένη Μαρία, ο Κύριος μετά Σου. Ευλογημένη Συ ε
Βαπτιστά του Χριστού, πάντων ημών μνήσθητι, ίνα ρυσθώμεν των ανομιών ημών, σοι γαρ εδόθη χάρις, πρεσβεύειν υπέρ ημών.
Βίον ένθεον, καλώς ανύσας, σκεύος τίμιόν του Παρακλήτου, ανεδείχθης θεοφόρε Αρσένιε, και των θαυμάτων την χάριν δεξάμενος, πάσι παρέχεις ταχείαν βοήθειαν, πάτερ Όσιε, Χριστόν τον Θεόν ικέτευε, δωρήσασθαι, ημίν το μέγα έλεος.
Δεύτε προσκυνήσομεν και προσπέσωμεν τω Βασιλεί ημών Θεώ.
Δεύτε προσκυνήσομεν και προσπέσωμεν Χριστό τω Βασιλεί ημών Θεώ.
Δεύτε προσκυνήσομεν και προσπέσωμεν Αυτώ Χριστώ τω Βασιλεί και Θεώ ημών.
Ψαλμός 73
ΙΝΑΤΙ απώσω, ο Θεός, εις τέλος; ωργίσθη ο θυμός σου επί πρόβατα νομής σου; 2 μνήσθητι της συναγωγής σου, ης εκτήσω απ ἀρχῆς· ελυτρώσω ράβδον κληρονομίας σου, όρος Σιών τούτο, ο κατεσκήνωσας εν αυτώ. 3 έπαρον τας χείράς σου επί τας υπερηφανίας αυτών εις τέλος, όσα επονηρεύσατο ο εχθρός εν τοις αγίοις σου.
4 και ενεκαυχήσαντο οι μισούντές σε εν μέσω της εορτής σου, έθεντο τα σημεία αυτών σημεία και ουκ έγνωσαν. 5 ως εις την έξοδον υπεράνω, 6 ως εν δρυμώ ξύλων αξίναις εξέκοψαν τας θύρας αυτής επί το αυτό εν πελέκει και λαξευτηρίω κατέρραξαν αυτήν. 7 ενεπύρισαν εν πυρί το αγιαστήριόν σου, εις την γην εβεβήλωσαν το σκήνωμα του ονόματός σου. 8 είπαν εν τη καρδία αυτών αι συγγένειαι αυτών επί το αυτό· δεύτε και καταπαύσωμεν πάσας τας εορτάς του Θεού από της γης.
9 τα σημεία αυτών ουκ είδομεν, ουκ έστιν έτι προφήτης, και ημάς ου γνώσεται έτι. 10 έως πότε, ο Θεός, ονειδιεί ο εχθρός, παροξυνεί ο υπεναντίος το όνομά σου εις τέλος; 11 ινατί αποστρέφεις την χείρά σου και την δεξιάν σου εκ μέσου του κόλπου σου εις τέλος; 12 ο δε Θεός βασιλεύς ημών προ αιώνων, ειργάσατο σωτηρίαν εν μέσω της γης. 13 συ εκραταίωσας εν τη δυνάμει σου την θάλασσαν, συ συνέτριψας τας κεφαλάς των δρακόντων επί του ύδατος. 14 συ συνέθλασας την κεφαλήν του δράκοντος, έδωκας αυτόν βρώμα λαοίς τοις Αιθίοψι. 15 συ διέρρηξας πηγάς και χειμάρρους, συ εξήρανας ποταμούς Ηθάμ. 16 ση εστιν η ημέρα, και ση εστιν η νυξ, συ κατηρτίσω φαύσιν και ήλιον.
17 συ εποίησας πάντα τα ωραία της γης· θέρος και έαρ, συ έπλασας αυτά. 18 μνήσθητι ταύτης· εχθρός ωνείδισε τον Κύριον, και λαός άφρων παρώξυνε το όνομά σου. 19 μη παραδώς τοις θηρίοις ψυχήν εξομολογουμένην σοι, των ψυχών των πενήτων σου μη επιλάθη εις τέλος. 20 επίβλεψον εις την διαθήκην σου, ότι επληρώθησαν οι εσκοτισμένοι της γης οίκων ανομιών.
21 μη αποστραφήτω τεταπεινωμένος και κατησχυμένος· πτωχός και πένης αινέσουσι το όνομά σου. 22 ανάστα, ο Θεός, δίκασον την δίκην σου· μνήσθητι του ονειδισμού σου του υπό άφρονος όλην την ημέραν. 23 μη επιλάθη της φωνής των ικετών σου· η υπερηφανία των μισούντων σε ανέβη δια παντός.
Κατά Ματθαίον, Κεφάλαιο 12/33-37
Η ποιήσατε το δένδρον καλόν, και τον καρπόν αυτού καλόν, η ποιήσατε το δένδρον σαπρόν, και τον καρπόν αυτού σαπρόν· εκ γαρ του καρπού το δένδρον γινώσκεται. 34 γεννήματα εχιδνών, πως δύνασθε αγαθά λαλείν πονηροί όντες; εκ γαρ του περισσεύματος της καρδίας το στόμα λαλεί. 35 ο αγαθός άνθρωπος εκ του αγαθού θησαυρού εκβάλλει αγαθά, και ο πονηρός άνθρωπος εκ του πονηρού θησαυρού εκβάλλει πονηρά. 36 λέγω δε υμίν ότι παν ρήμα αργόν ο εάν λαλήσωσιν οι άνθρωποι, αποδώσουσι περί αυτού λόγον εν ημέρα κρίσεως· 37 εκ γαρ των λόγων σου δικαιωθήση και εκ των λόγων σου καταδικασθήση.
Κομβοσχοίνι: Το «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με» & «Άγιε Αρσένιε, πρέσβευε υπέρ ημών».
Δι’ ευχών των αγίων πατέρων ημών, Κύριε Ιησού Χριστέ ο Θεός, ελέησον και σώσον ημάς. Αμήν.»
Για αυτούς που φοράνε Σταυρό στο λαιμό
Σταυρός: Οι άνθρωποι που κάμουν τον Σταυρόν τους ή που φορούσαν τον Σταυρόν τους επάνω τους γλίτωσαν από πολλές δυσκολίες και πολλά προβλήματα και πολλά μεγάλα κακά, τα οποία βρέθηκαν μπροστά τους.
Για αυτούς που φοράνε Σταυρό στο λαιμό
Αλλά και άνθρωποι που είχαν δυσκολίες προσωπικές, ο Γέροντας ο Παΐσιος τους έλεγε:
«βλέπεις τα παιδιά σου και είναι νευρικά και φωνάζουν, κάνουν, θα σταυρώνεις τα παιδιά σου ή το βράδυ που κοιμούνται πήγαινε και σταύρωσε τα παιδιά σου, ή του φέρνεις ένα ποτήρι νερό, σταύρωσέ το «Εις το Όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος», ν΄ αγιαστεί το νερό, να το πιεί και να΄ναι αγιασμένο, να δεχτεί μέσα του στην ψυχή του Χάριν Θεού, να ευλογηθεί, να αγιασθεί ο άνθρωπος.
Και πράγματι, το΄ χουμε δει πολλές φορές ότι πολλοί άνθρωποι εμαλάκωσαν, ηρέμησαν, βρήκαν την υγείαν τους και παιδάκια μικρά και παιδιά μεγαλύτερα και ασθενείς άνθρωποι, με αυτήν την δύναμη του Τιμίου Σταυρού βρήκαν πολύ μεγάλην ωφέλεια και πολλήν Χάριν από τον Θεόν και πολλές φορές έγιναν πράγματα από τον Θεόν, τα οποία ανέτρεψαν τα δεδομένα τα φυσικά και την πορείαν των γεγονότων.
Να μάθουμε να χρησιμοποιούμε τον Σταυρόν του Χριστού μας. Είναι κρίμα να έχουμε τέτοιον όπλον παντοδύναμον, πανίσχυρον, ισχυρότατον όπλον και να το αχριστεύομεν, είτε με την αμέλειάν μας, είτε με το να μην το χρησιμοποιούμε.
Δεν το ξέρουμεν πόσον σημαντικόν πράγμαν είναι και πόση δύναμη δίδει και πόσον σφραγίζει, αυτό το σημείον του Σταυρού, αήττητα, τα δεδομένα, τα πράγματα τα σπίτια μας, οπουδήποτε.
Μπαίνουμε, βγαίνουμε στα σπίτια, στ΄ αυτοκίνητά μας (σταυρώνουμε το τιμόνι στο όνομα της Αγίας Τριάδος), παντού, να μάθουμε να σταυρώνουμε.
Δι΄ευχών».
Μητροπολίτης Λεμεσού κ. Αθανάσιος.
Προτεινόμενο Άρθρο
Τροχαίο στην εθνική με δύο νεκρούς
Τι συμβολίζει ο Σταυρός -Από την Παλαιά Διαθήκη μέχρι σήμερα
«Ο Σταυρός είναι το σύμβολο της Νίκης, το σύμβολο της Θυσίας, της αγάπης και της αιώνιας ζωής».
«Αποτελεί πηγή έμπνευσης κάθε ανιδιοτελούς πράξης και έκφρασης ευγενών αισθημάτων. Είναι το σύμβολο της ενότητας, αφού συνάπτει τα άνω με τα κάτω, όλα τα πλάτη και τα μήκη της οικουμένης. Στο σημείο του Σταυρού συντελείται η ένωση πάντων των ορατών και αοράτων», τονίζει στο Αθηναϊκό – Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων ο αρχιμανδρίτης Αρίσταρχος Γκρέκας, δρ Θεολογίας – Ε.ΔΙ.Π στην Ανώτατη Εκκλησιαστική Ακαδημία Αθηνών.
Εμφατικά, επισημαίνει ότι «Aυτές τις ημέρες ο Βασιλεύς της Δόξης σταυρώνεται και με τo αίμα του μας εξαγοράζει και μας χαρίζει την αιώνια Bασιλεία του».
Εν συνεχεία, προβαίνει και αναλύει εύγλωττα και εις βάθος τις διαστάσεις του γεγονότος της Σταύρωσης:
Στην Παλαιά Διαθήκη προτυπώνεται ο Σταυρός. Ο Ιακώβ ευλόγησε σταυροειδώς τους απογόνους του. Ο Μωυσής διά του σημείου του Σταυρού διαπέρασε την Eρυθρά θάλασσα, μετέβαλε τα πικρά ύδατα της Μερράς σε γλυκά, κατατρόπωσε του Αμαλήκ την δύναμη. Ύψωσε τον χάλκινο όφι ώστε οι Ισραηλίτες όταν τον ατένιζαν, να θεραπεύονται από το δηλητήριο των όφεων, να προστατεύονται και να καθίστανται άτρωτοι.
Ο Ιησούς του Ναυή προσευχήθηκε σε σχήμα σταυρού και σταμάτησε τον ήλιο για να νικήσει τους εχθρούς του.
Σε εμάς τους Χριστιανούς, ο Σταυρός πέρα από κάθε συμβολική και αλληγορική ερμηνεία έχει ουσιαστική σημασία.
Ο Σταυρός εξαγιάστηκε και ευλογήθηκε με την απολυτρωτική Θυσία του Θεανθρώπου Ιησού. Ο Θεός άνθρωπος σταυρώθηκε, θυσιάστηκε για να πάρει επάνω του όλες τις δικές μας αμαρτίες. Είναι θυσία αγάπης και ελέους γιατί επάνω στο Σταυρό με την προέκταση των χειρών του μας ελκύει όλους κοντά του. Μας ελκύει σε μια συναγωγή αγάπης και ειρήνης, γιατί κατά τη Σταύρωσή του ήταν απόλυτα ειρηνικός. Εκείνη την στιγμή μας δίνει την άφεση και προσεύχεται για εμάς προς τον Πατέρα.
Από εκείνη τη στιγμή, ο Σταυρός είναι το συμβόλαιο της ενώσεως της Εκκλησίας, των επιγείων μετά των επουρανίων. Το αίμα του Χριστού τον κατέστησε Ζωοποιό, υπέρλαμπρο και πηγή ανεσπέρου φωτός.
Ληστής
Ο ληστής σταυρώθηκε δεξιά του Χριστού και θεολογεί από το ύψος του Σταυρού. Ονομάζει τον Ιησού Βασιλέα της δόξης ακριβώς επειδή τον βλέπει να σταυρώνεται.
Αντιλαμβάνεται ότι ο καλός βασιλέας θυσιάζει τη ζωή του για τη σωτηρία των υπηκόων του. Επειδή αυτός θυσίασε τη ζωή του, γι’ αυτό τον ονομάζει βασιλέα. Κερδίζει τον παράδεισο και την αιώνια ζωή λέγοντας από τα βάθη της καρδιάς του το «Μνήσθητί μου κύριε, εν τη Βασιλεία σου».
Ηθική ερμηνεία, θυσία, αγάπη, ένωση
Ο Σταυρός είναι η οδός της πνευματικής ζωής. Καλούμαστε να σταυρώνουμε τα πάθη και τις κακές επιθυμίες μας. Να σταυρώσουμε της αμαρτίες μας και να τις προσαγάγουμε διά του Σταυρού στον Θεό για να αρχίσουμε την καινούργια ζωή του Πνεύματος. Χρειάζεται η σταύρωση των αρνητικών μας έξεων για να έλθει η ανάσταση. Είναι απαραίτητη η θυσία του κατώτερου εαυτού μας για να αγαπήσουμε με υγεία πνευματική. Η θεία αγάπη είναι ταυτόχρονα η ρίζα και ο καρπός του Σταυρού.
Ο άνθρωπος και το σημείο του Σταυρού
Διά του Σταυρού φανερώθηκε στον άνθρωπο η αγάπη του Τριαδικού Θεού. Ο Σταυρός είναι το θέλημα του Πατρός, η δόξα του μονογενούς Υιού, η αγαλλίαση του αγίου Πνεύματος. Ο Σταυρός είναι το στολίδι των αγγέλων, η ασφάλεια της Εκκλησίας, το καύχημα του Αποστόλου Παύλου, το τείχος που φυλάσσει τους Αγίους, το Φως ολόκληρης της οικουμένης.
Ο Σταυρός άνοιξε τις πύλες του Ουρανού και τοποθέτησε στα δεξιά του θρόνου του Θεού την ανθρώπινη φύση.
Ο πιστός σχηματίζοντας το σημείο του σταυρού επάνω του, κηρύττει τη νίκη του Χριστού και του Φωτός κατά του θανάτου και του σκότους. Σφραγίζοντας το σώμα μας με το σημείο του Σταυρού, ευλογείται και εξαγιάζεται και η ψυχή μας, εφόσον ο άνθρωπος αποτελεί μια ενιαία ψυχοσωματική ενότητα.
Σφραγίζεται στο όνομα της Αγίας Τριάδας που αποτελεί την πηγή κάθε ευλογίας, πρώτα στο μέτωπο ως έδρα του λογιστικού, στη συνέχεια στο κέντρο του σώματος ως έδρα του επιθυμητικού, τέλος στα δύο μέρη του στήθους ώστε να εξισορροπείται το θυμικό, από όπου απορρέουν τα αισθήματα.
Μυστήρια
Ο Σταυρός είναι η κλίμακα, είναι το μέσο, είναι το Α και το Ω κάθε λογικής λατρείας.
Κάθε προσευχή προσωπική αρχίζει και τελειώνει με τον Σταυρό. Όλα τα Μυστήρια της Εκκλησίας από την έναρξή τους, κατά τη διάρκειά τους και κατά τη λήξη τους σφραγίζονται διά του Σταυρού ή της σταυρικής Ευλογίας.
Η Θεία Λειτουργία αρχίζει με τον σχηματισμό του Σταυρού επάνω στην Αγία Τράπεζα με το Ευαγγέλιο.
Η μυστηριακή ευχαριστία που διαδραματίζεται στο σώμα της Εκκλησίας έχει απολυτρωτικό χαρακτήρα ο οποίος απορρέει από τη σταυρική θυσία του Ιησού, που ανοίγει τον εσχατολογικό ορίζοντα της ανάστασης.
Η Θεία Ευχαριστία είναι το μυστήριο του Σταυρικού θανάτου του Χριστού. Επομένως, μετέχοντας στο μυστήριο αυτό γευόμαστε τους καρπούς της θυσίας του Χριστού. Με τον Σταυρό του Χριστού καταργήθηκε ο θάνατος, δωρίθηκε η ανάσταση, χαρίστηκε η υιοθεσία και η ελευθερία και ανοίχθηκαν οι πύλες του παραδείσου.
Εκκλησία
Η Εκκλησία και ο Σταυρός ταυτίζονται, είναι ένα και το αυτό.
Μέσα στην Εκκλησία, κατά τον Άγιο Μάξιμο τον Ομολογητή, ενώνονται οι πιστοί τόσο μεταξύ τους όσο και με τον Θεό σε μια ακατάλυτη σταυρική σχέση. Σε αυτή τη σχέση καθίσταται η Εκκλησία ο ενωτικός πόλος, η οποία ενεργεί καθέτως μεταξύ Θεού και ανθρώπων και οριζοντίως μεταξύ των ανθρώπων. Αυτή η ενωτική δύναμη της Εκκλησίας είναι η συνεκτική θεία ενέργεια, η οποία ενώνει τα αισθητά με τα νοητά.
Η Εκκλησία ως κοινωνία ενοποιεί τους ανθρώπους με τον Θεό, είναι η κοινωνία της Θεώσεως.
Ο Σταυρός είναι η δοξολογία για τη νίκη του Χριστού, που ήδη πραγματοποιήθηκε, και προφητεία για τη δεύτερη και ένδοξη έλευση του Νικητή. Είναι ο ευαγγελισμός της εσχάτης ημέρας φανέρωσης του Υιού του ανθρώπου.
Ο Βασιλεύς της Δόξης μας χάρισε το μέσο που αποτελεί την προστασία, το μέσο εξαγιασμού και σωτηρίας για την κληρονομία της αιώνιας Βασιλείας του.
Ο Ιησούς μάς περιμένει με καρτερική αγάπη επάνω στον Σταυρό του, για να μας δώσει το χέρι της σωτηρίας του. Έτσι, ως άλλοι ληστές, ας προσφέρουμε τα λάθη και τις αμαρτίες μας επάνω στον Σταυρό της μετανοίας, ώστε προσευχόμενοι να κράξουμε το «Μνήσθητί μου Κύριε, εν τη Βασιλεία σου».
